Αυτά είναι τα 8 σημάδια που δείχνουν ότι είστε ένας τοξικός γονέας. Καιρός να κάνετε την αυτοκριτική σας και να αλλάξετε στάση.
Φυσικά ο κάθε γονιός έχει τον δικό του τρόπο να διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του. Οι τρόποι του προσαρμόζονται ανάλογα τον δικό του χαρακτήρα αλλά και τον χαρακτήρα του παιδιού του. Όμως υπάρχουν μερικοί βασικοί κανόνες που δεν τηρηθούν είναι σε θέση να επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία των παιδιών μας.
Αυτό με την σειρά του, επηρεάζει και την προσωπικότητα του παιδιού μεγαλώνοντας αλλά και την σχέση που θα έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους μεγαλώνοντας. Δεν είναι όλοι οι τρόποι διαπαιδαγώγησης σωστοί. Γι’ αυτό θα αναφερθούμε παρακάτω στους τοξικούς γονείς. Διαβάστε παρακάτω:
Ο τοξικός γονέας συγκρίνει τα παιδιά του
Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ίδιοι γονείς μεγαλώνουν δύο διαφορετικά παιδιά και μπορεί το ένα να μπλέξει με ουσίες και το άλλο να γίνει δικηγόρος και οικογενειάρχης. Δεν έχει να κάνει με το ότι το ένα παιδί γεννήθηκε επιρρεπή στις ουσίες και το άλλο όχι.
Όμως οι τρόποι διαπαιδαγώγησης πρέπει να διαφοροποιούνται και να αλλάζουν ανάλογα με το παιδί που έχετε απέναντί σας. Υπάρχουν παιδιά που θέλουν έναν γονιό που θα συζητάει μαζί τους τα πάντα και υπάρχουν παιδιά που θέλουν τον προσωπικό τους χώρο.
Δεν μπορούμε να τηρούμε τις ίδιες πρακτικές με όλα τα παιδιά μας γιατί δεν έχουν όλα τα παιδιά μας τις ίδιες ανάγκες από εμάς. Επίσης αγαπάμε τα παιδιά μας με τα ελαττώματά τους. Τα αποδεχόμαστε με τα καλά και τα κακά τους.
Όταν λοιπόν συγκρίνουμε συνεχώς τα παιδιά μας με σκοπό να μειώσουμε το ένα είμαστε τοξικοί γονείς. Διότι δημιουργούμε τύψεις στο ένα παιδί που δεν κατάφερε να μοιάσει στο δεύτερο και κόντρα ανάμεσα στα αδέρφια. Γιατί είναι λογικό να δημιουργηθεί αντιζηλία, όταν πάντα το ένα θεωρεί ότι το άλλο εισπράττει περισσότερη αγάπη και αποδοχή από εσάς.
Φορτώνεται το παιδί με τα δικά σας προβλήματα
Για αρχή πρέπει να επισημάνουμε κάτι. Είναι όμορφο να κλαίμε μπροστά στο παιδί. Είναι όμορφο να του εξηγούμε μερικές φορές ότι η μαμά ή ο μπαμπάς δεν είναι πολύ καλά ψυχολογικά αλλά θα το ξεπεράσουν. Δεν είναι σωστό να κρύβουμε την αλήθεια και να λέμε ότι μπήκαν σκουπιδάκια στα μάτια μας.
Διότι με αυτόν τον τρόπο δεν προστατεύουμε το παιδί, αλλά το κάνουμε να νιώθει μικρό και ασήμαντο μέσα στο σπίτι. Οπότε όταν μιλάμε για φόρτωμα προβλημάτων δεν εννοούμε την ανθρώπινη ανάγκη για ξέσπασμα που και που. Και όταν μιλάμε για ξέσπασμα εννοούμε το αυθόρμητο κλάμα ή η κακοκεφιά.
Όμως όταν πιάνουμε ένα παιδί και του λέμε ότι με τον μπαμπά του θα χωρίσουμε σύντομα και ότι το παιδί μπορεί να βοηθήσει στο να το αποτρέψει αυτό, μιλώντας στον μπαμπά για την μαμά, είναι μία τοξική πρακτική που βλάπτει την ψυχολογία του παιδιού.
Ουσιαστικά το χρησιμοποιούμε για δικό μας όφελος και το φορτώνουμε με πράγματα που δεν είναι σε θέση να καταλάβει πλήρως. Όπως επίσης δεν είναι σωστό να μιλάμε για τα προβλήματά μας στο παιδί με τον ίδιο τρόπο που θα μιλούσαμε γι’ αυτά στους φίλους ή στους συζύγους μας. Αυτό είναι τοξικότητα.
Απογοητεύουμε με την στάση μας τα παιδιά μας
Δεν κάνουν μόνο τα παιδιά λάθη, κάνουν και οι γονείς. Φυσικά τα λάθη είναι ανθρώπινα και δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως τοξικό κάθε λάθος μας. Όμως όταν το για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απογοητεύουμε το παιδί με την συμπεριφορά μας, αυτό είναι τοξικό.
Όταν δεν του δίνουμε σημασία, όταν δεν ασχολούμαστε με τα προβλήματά του, όταν δεν περνάμε δημιουργικό χρόνο μαζί του, όταν του φορτώνουμε ευθύνες που δεν του αναλογούν, όταν δείχνουμε αδιαφορία για τα συναισθήματά του τότε δυστυχώς είσαι τοξικός γονέας.
Αδιαφορούμε για τα συναισθήματά του
Το αναφέραμε και πιο πάνω όμως θεωρούμε ότι αυτό το κεφάλαιο απαιτεί περισσότερη ανάλυση. Τα παιδιά όταν πληγωθούν το πρώτο άτομο που θα σκεφτούν να μιλήσουν είναι οι γονείς τους. Όταν λοιπόν οι γονείς αδιαφορούν για τα προβλήματα των παιδιών τους, είναι τοξικοί.
Κάνουν τα παιδιά να νιώθουν μόνα και ότι κανείς δεν τα καταλαβαίνει. Σίγουρα η πρώτη ερωτική απογοήτευση του παιδιού σου δεν είναι το ίδιο δύσκολα διαχειρίσιμη όσο το δάνειο που τρέχει. Παρόλα αυτά το παιδί σου σε έχει ανάγκη κι εσύ δεν έχεις δικαιολογία για να μην είσαι δίπλα του.
Ο τοξικός γονέας επιλέγει την τιμωρία σε στιγμές που μπορεί να διδάξει το παιδί πράγματα
Υπάρχουν στιγμές που οι συνέπειες στις πράξεις των παιδιών είναι αναγκαίες. Όμως δεν είναι όλες οι στιγμές το ίδιο. Αν ένα παιδί κοροϊδέψει ένα άλλο παιδί στο σχολείο για πρώτη φορά, το να τιμωρήσετε το παιδί ή αλλιώς να του δείξετε την συνέπεια της πράξης του, είναι η εύκολη λύση.
Το δύσκολο είναι να του εξηγήσετε για ποιον λόγο δεν πρέπει να έχει αυτή την συμπεριφορά. Να το ρωτήσετε τι το οδήγησε σε κάτι τέτοιο, τι το προβληματίζει και να του εξηγήσετε για ποιον λόγο ο τρόπος σκέψης του δεν είναι σωστός. Με ηρεμία και κατανόηση.
Κριτικάρετε τα παιδιά σας
Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τις δικές του ανάγκες. Υπάρχουν γονείς που ασκούν έντονη κριτική στα παιδιά τους πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν καλύτερα. Τους λένε συνεχώς ότι είναι παχουλά, ότι είναι τεμπέλικα, τα συγκρίνουν με άλλα πιο δραστήρια παιδιά κοκ.
Κριτική είναι και το να λες στο παιδί ότι δεν διαβάζει όσο ο συμμαθητής του, την ίδια στιγμή που δεν σκέφτεσαι ότι το κάθε παιδί έχει τις δικές του μαθησιακές ικανότητες. Και ότι αν το παιδί είναι ξεφτέρι αλλά βαριέται τα σχολικά βιβλία, μπορεί να έχει κλίση σε κάποια τέχνη ή σε κάποιο άθλημα.
Είναι διαφορετικό να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας με όμορφο τρόπο και διαφορετικό να τα κριτικάρουμε. Στην περίπτωση της κριτικής δημιουργούμε στα παιδιά ανασφάλειες και κόμπλεξ. Νιώθουν ότι δεν τα αποδεχόμαστε και δεν είναι αρκετά για εμάς.
Χρησιμοποιούμε άσχημες λέξεις για να περιγράψουμε τις πράξεις τους
Το παιδί έγραψε κάτω από την βάση σε κάποιο διαγώνισμα. Αντί να του δώσετε μία δεύτερη ευκαιρία ή να το ρωτήσετε τι πήγε λάθος και να σας εξηγήσει ξεκινήσατε να του λέτε ότι είναι τεμπέλης, ότι θα γίνει άχρηστος και άλλα τέτοια. Αυτό είναι τοξικότητα.
Δεν είναι ανάγκη όλα τα παιδιά να είναι άριστοι μαθητές. Και το πως τα πάνε στο σχολείο δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα του χαρακτήρα τους και τις ικανότητές τους σαν άνθρωποι.
Υπάρχουν άξιοι και πανέξυπνοι άνθρωποι που βαριόντουσαν αφόρητα το σχολείο και αριστούχοι που δεν ξέρουν να μιλήσουν για τίποτα άλλο πέραν της γεωγραφίας και των μαθηματικών. Και οι δύο κατηγορίες ανθρώπων είναι χρήσιμοι και ξεχωριστοί. Πρέπει να δείξετε στο παιδί σας ότι το αποδέχεστε είτε γίνει ο πρώτος άνθρωπος είτε ο δεύτερος.
Δεν σέβεσαι την ιδιωτικότητά τους
Πιέζεις το παιδί να σου μιλήσει για ένα πρόβλημα την ίδια στιγμή που φαίνεται ότι δεν έχει καμία διάθεση να το κάνει. Συγκρίνεις τον εαυτό σου με τις κολλητές και τους κολλητούς του, λέγοντας του πως σε εκείνους τα λέει όλα και σε σένα τίποτα.
Διαβάζεις κρυφά το μυστικό του ημερολόγιο και ψάχνεις το κινητό του. Ανοίγεις την πόρτα του δωματίου του με το έτσι θέλω χωρίς να χτυπήσεις. Όλα αυτά είναι τοξικές συμπεριφορές. Το παιδί έχει δικαίωμα να κρατάει πράγματα για τον εαυτό του και φυσικά δικαιούται να παίρνει τον χρόνο του.
Σίγουρα δεν είσαι στην ίδια μοίρα με τους κολλητούς και τις κολλητές του και κάτι τέτοιο δε θα έπρεπε να ισχύει έτσι και αλλιώς. Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους είναι απολύτως φυσιολογικό το παιδί στην εφηβεία να εμπιστεύεται παραπάνω τους φίλους και να νιώθει πιο άνετα με αυτούς.
Επίσης σε όλη την διάρκεια της ζωής του, διαφορετικό ρόλο παίζουν οι γονείς διαφορετικό οι φίλοι. Μην τους συγκρίνεις. Τέλος, το παιδί έχει δικαίωμα να έχει τον προσωπικό του χώρο και τα μυστικά του. Αν θέλεις να μάθεις τις παρέες του παιδιού σου πρότεινε στο παιδί να φέρει τους φίλους του για καφέ στο σπίτι σας.
Αν θέλεις να δεις με ποιους μιλάει στο internet μιλήστε φιλικά και άσε το παιδί να σου πει τι και πως, πηγαίνοντας το θέμα προς τα εκεί και όχι ψάχνοντας κρυφά το κινητό του. Το παιδί θα σε εμπιστευτεί αν όλα αυτά τα χρόνια έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Και με τις συγκεκριμένες τοξικές συμπεριφορές δε θα την κερδίσεις.
All photos via: brightside.me