Όσοι πέρασαν από την Θεσσαλονίκη στα τέλη της δεκαετίας του ’90 έζησαν την εποχή της άνθισης του ελληνικού ροκ. Την εποχή που ντόπιοι και… ξένοι νέοι άνθρωποι –κυρίως φοιτητές- γέμιζαν ασφυκτικά τα κλαμπάκια της πόλης ακούγοντας κάποια από τις δεκάδες μπάντες, γνωρίζοντας ότι ήταν πολύ πιθανό το σενάριο κάποια από αυτές να γινόταν σύντομα τόσο διάσημη που θα τους έκανε να υπερηφανεύονται ότι εκείνοι τους γνώρισαν από το… σημείο μηδέν της καριέρας τους.
Ανάλογη είναι και η ιστορία πίσω από τις «Δυτικές Συνοικίες», το συγκρότημα που σήμερα μπορεί να θεωρηθεί ως ο ορισμός του «one hit wonder», καθώς είχαν την ευχή και την κατάρα να γράψουν τον απόλυτο ύμνο εκείνων των χρόνων. Τα «Καλοκαιρινά Ραντεβού», ένα τραγούδι που αγαπήθηκε όσο ελάχιστα, παίχτηκε με μανία από κάθε ραδιοφωνικό σταθμό και τους χάρισε μια πρωτοφανή επιτυχία, η οποία όμως δεν κράτησε πολύ.
Λες και ήταν… ψέμα, η μπάντα δημιουργήθηκε την Πρωταπριλιά του 1996 όταν δύο παιδικοί φίλοι και μετέπειτα κουμπάροι, οι Κώστας Μυλώσης και Βασίλης Μαντζουράνης, πήραν την απόφαση να ενώσουν την αγάπη τους για την ελληνική ροκ μουσική. Ο πρώτος ανέλαβε κατά κύριο λόγο τις συνθέσεις και μελοποιήσεις και ο δεύτερος τους στίχους και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι «Δυτικές Συνοικίες». Μια ονομασία εντελώς αυτοαναφορική αφού οι δυο τους μεγάλωναν στην περιοχή της Μενεμένης, που για όσους ξέρουν από… συμπρωτεύουσα, αποτελούν τον ορισμό των δυτικών συνοικιών.
Στην πορεία μπήκαν στον… χορό οι Τάσος Γεροβασιλείου (μπάσο), Χρήστος Κιάτας (κρουστά) και Μάνος Μπουζάκης (ηλεκτρική κιθάρα, σύνθεση, στίχοι), ενώ στο πέρασμα του χρόνου υπήρξαν αρκετές προσθαφαιρέσεις στη σύνθεση του γκρουπ από το οποίο πέρασαν και οι Γιώργος Μπαρμπούδης (ηλεκτρική κιθάρα, σύνθεση, στίχοι, ενορχήστρωση), Κώστας Μαδεμλής (ηλεκτρική κιθάρα, σύνθεση, ενορχήστρωση), Αλέκος Σπανίδης (τύμπανα), Γιάννης Κάρμας (μπάσο), Πόλυς Πορφυράκης (κιθάρα), Γιώργος Παπαδόπουλος (μπάσο) και Νίκος Κουρτίδης (τύμπανα).
Γνωστοί στο πανελλήνιο έγιναν πέντε χρόνια αργότερα, όταν κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «Της Ίριδας τα Χρώματα». Ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου, ειδικά για τα δύο ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος που χρειάστηκε να κάνουν πολλές προσωπικές θυσίες μέχρι να φτάσουν στο σημείο να μπουν και να ηχογραφήσουν σε ένα στούντιο. Πήραν την ευκαιρία που τους έδωσε η δισκογραφική εταιρεία «Alpha Records», μετά από αλλεπάλληλα «άκυρα» που τους είχε ρίξει η αγορά, και την άρπαξαν από τα μαλλιά. Από εκείνο τον δίσκο προέκυψε και το απόλυτο hit, τα «Καλοκαιρινά Ραντεβού»,, που πραγματικά ίσως να μην υπάρχει άνθρωπος κάτω των 50 ετών που να μην το έχει ακούσει!
Ακόμη πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι ακόμη και τα μέλη της μπάντας πίστευαν περισσότερο σε ορισμένα άλλα κομμάτια. Πολύ σύντομα, όμως, διαπίστωσαν και οι ίδιοι ότι τα δικά τους… καλοκαιρινά ραντεβού ήταν εκείνα που έγιναν ανάρπαστα και ακούγονταν από κάθε σταθμό σε Θεσσαλονίκη (αρχικά) και στη συνέχεια σε Αθήνα και επαρχία. Όσο για την ιστορία πίσω από το τραγούδι, έχει κι αυτή την δική της… διαδρομή. Οι δύο κολλητοί είχαν συναντηθεί μετά από τις ξεχωριστές διακοπές τους και απλά ρώτησε ο ένας τον άλλον πώς είχε περάσει.
Ο Βασίλης Μαντζουράνης πέταξε, λοιπόν, ένα ρεφρέν που είχε συλλάβει στην Κω και σιγοτραγούδησε: «Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου, καλοκαιρινά σ’ αγαπώ στην αμμουδιά. Όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου, ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά», για να σπεύσει να προσθέσει ο Κώστας Μυλώσης την δική του εμπειρία από την Χαλκιδική, λέγοντας επί τόπου το πρώτο κουπλέ: «Σαν παραίσθηση εσύ ξεπροβάλλεις μπρός τα μάτια μου, δύση κι ανατολή του ορίζοντα φτερά». Ο απόλυτος καλοκαιρινός ύμνος είχε γεννηθεί, πριν καν δημιουργηθεί η μπάντα!
Πάντως την δυναμική του κομματιού την αντιλήφθησαν και οι ίδιοι μέσα στο… καταχείμωνο. Ο δίσκος τους είχε κυκλοφορήσει Ιούλιο, με αποτέλεσμα να μην… τρέξει όσο θα ήθελαν. Πηγαίνοντας για μια live εμφάνιση στην Ξάνθη, όπως παραδέχονται, το είχαν εκτός playlist, λόγω εποχής. Πριν αρχίσουν να παίζουν, όμως, ο ένας μετά τον άλλον οι…γκρούπις τους ζητούσαν επίμονα να ακούσουν τα «Καλοκαιρινά Ραντεβού», όπως και τελικά έγινε και μάλιστα τέσσερις φορές!
Αυτή η επιτυχία πάντως ήρθε με ένα τίμημα. Για τον επόμενο δίσκο τους… παρήγγειλαν «άλλα δέκα τέτοια», όπως χαρακτηριστικά αποκαλύπτει και ο Κώστας Μυλώσης. Ο ίδιος, πάντως, έχει την ειλικρίνεια σε κατά καιρούς συνεντεύξεις του να παραδεχτεί ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να συμβεί για διάφορους λόγους. Οι «Δυτικές Συνοικίες» είχαν μια διαφορετική προσέγγιση στην μουσική. Όπως έχει πει, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα βρέθηκαν από τις underground εμφανίσεις στην κεντρική εμπορική σκηνή, πράγμα που αποδείχτηκε πολύ δύσκολο να το διαχειριστούν.
Στην ουσία ήταν μια παρέα που ξεπέρασε τις προσδοκίες που η ίδια είχε θέσει, έζησε το όνειρό της στο έπακρο και μετά το 2009 το κάθε μέλος της αποφάσισε σιγά-σιγά να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Πρόλαβε όμως να αφήσει πίσω της ως παρακαταθήκη ένα κομμάτι συνυφασμένο με καλές στιγμές, ξεγνοιασιάς και ελευθερίας!