Στις 28 Ιουλίου του 1920 (10 Αυγούστου με το παλιό ημερολόγιο) υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών, μία από τις συνθήκες ειρήνης που ακολούθησαν το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Συνθήκη σήμανε το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η Ελλάδα κέρδιζε τα διεκδικούμενα εδάφη της (προσωρινά).
Η ανακωχή που τερμάτιζε των πόλεμο της συμμαχίας της Αντάντ με την Τουρκία, υπογράφτηκε το 1918, πάνω στο βρετανικό σκάφος «Αγαμέμνων», που ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Μούδρου της Λήμνου. Εκεί αποδέχτηκε ο σουλτάνος τους όρους που υπαγόρευσε ο βρετανός αντιναύαρχος Αρθουρ Κάλθροπ.
Υστερα από μακρές διαπραγματεύσεις, λοιπόν, υπογράφηκε στο δημαρχείο των Σεβρών, προαστίου του Παρισιού, από τα ενδιαφερόμενα μέρη η ομώνυμη συνθήκη, η οποία θα τερμάτιζε συμβατικά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συνθήκη όμως άφηνε πολλές εκκρεμότητες για να λυθούν με νέες διαπραγματεύσεις ή με τη δύναμη των όπλων. Ετσι, αμέσως μετά την υπογραφή της πολλοί από τους υπογράψαντες επεδίωξαν την αναθεώρησή της.
Από την οθωμανική πλευρά, η συνθήκη σήμαινε διάλυση, αφού οι Τούρκοι έχαναν όλα τα αραβικά εδάφη, τον Πόντο, την Αρμενία, το Κουρδιστάν, την Κιλικία, την Αττάλεια, τη Σμύρνη, την Ανατολική Θράκη, τα Στενά, τη Δωδεκάνησο, την Ίμβρο και την Τένεδο. Επίσης, η Κύπρος προσαρτιόταν στην Αγγλία.
Σπουδαία διπλωματική επιτυχία
Από την ελληνική πλευρά, η ίδια συνθήκη αποτέλεσε τη μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία, η χώρα μας αποκτούσε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Θράκης (την Κωνσταντινούπολη και τα Στενά κρατούσαν οι Σύμμαχοι), την Ιμβρο και την Τένεδο, τα Δωδεκάνησα (πλην της Ρόδου, την έπαιρναν οι Ιταλοί), επισημοποιούνταν η ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ η Ελλάδα θα διατηρούσε για πέντε χρόνια την κατοχή και τη διοίκηση της Σμύρνης και της γύρω περιοχής. Υστερα από την περίοδο αυτή θα μπορούσαν οι κάτοικοί της με δημοψήφισμα να αποφασίσουν την προσάρτηση ή όχι στην Ελλάδα.
Τέλος, οι Ευρωπαίοι εξασφάλιζαν ελεύθερη διέλευση στα Στενά, αποκτούσαν σφαίρες επιρροής σε Νοτιοδυτική Μικρασία (Ιταλοί), Κιλικία (Γάλλοι) και Μοσούλη (Αγγλοι) και διατηρούσαν τις λεγόμενες διομολογήσεις, δηλαδή το καθεστώς αποικιακής εκμετάλλευσης και ετεροδικίας.
Ετσι, η Συνθήκη των Σεβρών περιόριζε την Τουρκία στη Βόρεια και Κεντρική Ανατολία, από την ελληνική ζώνη της Σμύρνης έως τα αρμενικά σύνορα. Και από την ιταλογαλλική ζώνη κατοχής έως τη Σινώπη. Βέβαια, μόνο οι Ελληνες αγωνίστηκαν για να επιβάλουν τους όρους της, με αποτέλεσμα να υπάρξει η πιο βραχύβια συνθήκη από όσες σφράγισαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Πιο εύθραστη από την πορσελάνη των Σεβρών», όπως είπε γάλλος πολιτικός.
Η επικύρωση της Συνθήκης δεν έγινε σε κανένα Κοινοβούλιο (ούτε καν στο Ελληνικό), αφού ο Μουσταφά Κεμάλ κατάφερε, με τις νίκες του στρατού του, την ακύρωση της Συνθήκης στην πράξη.