Η Ευστρατία Κλαρνέτατζη είναι γεννημένη το 1996 στη Μυτιλήνη και έχει προπτυχιακές σπουδές στη Φιλολογία, στον τομέα της Γλωσσολογίας και Δίπλωμα στη Θετική Ψυχολογία με εξειδίκευση, στον τομέα της εκπαίδευσης.
Είναι μέλος του "Ναι Μπορώ" (naiboro.gr) ενός προγράμματος που αποσκοπεί να εμπνεύσει στα παιδιά αξίες ζωής που θα ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους με πρωτοβουλία του Στέφανου Ξενάκη.
Η Ευστρατία Κλαρνέτατζη άρχισε να ασχολείται από μικρή ηλικία με τη συγγραφή. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως, επιδόθηκε συστηματικά στη συγγραφή ποιημάτων. Ο "Αδύναμος Συνεπαρμός" είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Ακολουθούν ποιήματα από την πρώτη της ποιητική συλλογή:
Δεν είναι καιρός για ψάρεμα
Κλείσε
τα πανιά σου
δεν
είναι καιρός για ψάρεμα ακόμα.
Βάλε
τις άγκυρες γερά και μην κινείσαι.
Είναι
πλανεύτρα η μπουνάτσα μην την ακούς.
Κι
αν έρθει η πλώρη μην πιστέψεις πως θα ξενοιάσεις
απ’του
κουπιού το μόχθο και ζαλιστείς!
Δεν
είναι καιρός για ψάρεμα ακόμα.
Κι
αν έρθει αγέρι δροσερό μην απορήσεις
και
με καμάρι ανοίξεις τα πανιά·
είναι
η πρύμνη που ουρλιάζει στο λιμάνι
κι
οι τρικυμίες που σαλεύουν και ξυπνούν.
Κι
αν τρικυμίες σού τρυπώσουν στο αμπάρι,
βάλε
στην πλώρη το κατάρτι σου ψηλά·
πόση να είναι η φουρτούνα
τον Ιούλη;
πόση να είναι η κακοκαιρία
στο νησί;
Ω αέναε γλυκέ μικρέ μου φόβε,
ω ανάγκη της ύστερης
στιγμής!
Τό ξέρω δεν είναι καιρός
για ψάρεμα ακόμα,
μα είναι νόστιμη η ρημάδα η
ψαριά.
Οι Μέλλοντες
Δε
θέλω πια τους Μέλλοντες:
ούτε
Εξακολουθητικούς, ούτε Συνοπτικούς,
ούτε
Συντελεσμένους.
Τα
΄΄Θα΄΄ δεν επιτρέπονται.
Αν
θέλεις να βαδίσουμε ταυτόχρονα,
αυτό
να γίνει Τώρα.
Πιθανόν
να μπερδευτούμε
πιθανόν
να σκουντουφλήσουμε
πιθανόν
τα βήματα να χάσουμε
μα
θα ’μαστε πιο όμορφοι στο βάθρο της σκηνής.
Χαμένη παρτίδα
Εσύ
μοιράζεις τα χαρτιά κι εγώ αμύνομαι.
Εσύ
σημαδεύεις τα χαρτιά κι εγώ οπλοφορώ.
Εσύ
μπλοφάρεις στην παρτίδα κι εγώ μπερδεύομαι.
Πώς
να σου πω ότι δεν άλλαξε κάτι;
πώς
να σε συναγωνιστώ, όταν χάνω συνεχώς τη σειρά μου;
πώς
να σε κερδίσω, όταν είμαι πιόνι κι εσύ ο αρχηγός;
Πώς
πες μου πώς;
Ξημερώνει
κι εγώ ακόμα εδώ-
μουτζουρώνω,
σκίζω και γράφω τους κανόνες του
δικού
σου παιχνιδιού.
Η Έμπνευση
Έμπνευση
είναι τα θέλω που δε λέγονται και
η
πληθώρα των μην και των δεν που
σιωπηλά
φωνάζουν τα ναι μας.
Έμπνευση
είναι οι λέξεις που δε λέμε και οι
στροφές
που παίρνει το μυαλό, ωσότου
ενωθούν
και γίνουν ο πιο όμορφος στίχος μας.
Έμπνευση
είναι όταν σου λέω μου λείπεις
και
μοιάζει με την κάψα των βουνών που
εξαχνώνεται
τις νύχτες και γίνεται πόθος βαρύς στους βράχους
έμπνευση
είναι.
Έμπνευση
είναι οι άνθρωποι που μας πληγώνουν
κι
εμείς τείνουμε να τους πληγώσουμε
πιο
λίγο.
Έμπνευση
είναι η αποδοχή του τέλους και
η
συγχώρεσή του.
Έμπνευση
είναι να κλαίω με λυγμούς,
ώσπου να γίνει το κλάμα γέλιο
έμπνευση
είναι.
Έμπνευση
είναι κι η αμοιβαία έλξη με
ημερομηνία
λήξης που ενίοτε οδηγεί στο
ολόγιομό
σου θαύμα.
Έμπνευση
είναι και μια ωραία στιγμή που
κολυμπά
και διαρκεί άλλες δύο.
Έμπνευση
είναι και το χαμόγελο που σκάμε
για
λίγο όσο διασχίζουμε το κόσμο που
καίγεται
γύρω
έμπνευση
είναι.
Έμπνευση
είναι να περπατώ ξυπόλητη κι εσύ
να
μου φοράς λευκά όνειρα για μαντίλι.
Έμπνευση είναι…
όταν
με κοιτάς εσύ.
Έμπνευση
είναι
όταν
σε κοιτώ κι εγώ.