Το 1960, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες αντιπαροχές, ένα φρικιαστικό θέαμα αντίκρισαν οι εργολάβοι της εποχής. Πρόκειται για τα μωρά της σοφίτας, που τα πετούσαν στις στέγες της Αθήνας επειδή γεννιόντουσαν με γενετικές ανωμαλίες ή απλά δεν τα ήθελαν.
Εγκλήματα που σοκάρουν γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα. Πριν πολλά χρόνια, τα μωρά της σοφίτας, θα στοίχειωνας τους εργολάβους, οι οποίοι το 1960, ξεκίνησαν να κάνουν τις πρώτες αντιπαροχές, για να χτιστούν οι πολυκατοικίες.
Τα μωρά της σοφίτας θα σας γεμίσουν ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μία θα στεναχωρηθείτε αβάσταχτα γι’ αυτά τα μωρά, από την άλλη θα διχαστείτε όταν σκεφτείτε τις συνθήκες εκείνης της εποχής και τον τρόπο που σκέφτονταν ή περιορίζονταν βάση νόμου τότε, οι άνθρωποι.
Τα μωρά της σοφίτας
Το 1960, οι κάτοικοι της Ελλάδος ξεκίνησαν να δίνουν τα σπίτια τους αντιπαροχή, για να χτιστούν στην θέση τους οι σημερινές πολυκατοικίες. Οι εργολάβοι της εποχής, που ανέλαβαν το γκρέμισμα και το χτίσιμο εκείνων των κατοικιών ήρθαν σε επαφή με ένα αποτρόπαιο θέαμα.
Μωρά που είχαν μουμιοποιηθεί. Ονομάστηκαν μωρά της σοφίτας διότι οι άνθρωποι εκείνα τα χρόνια τα πετούσαν στις σοφίτες που υπήρχαν στις στέγες έτσι ώστε να διατηρηθούν για χρόνια χωρίς να έρθει η σήψη. Μουμιοποιημένα ονομάστηκαν, επειδή τα βρήκαν όντως…μουμιοποιημένα.
Συνήθως οι άνθρωποι της εποχής έφταναν σε αυτές τις πρακτικές επειδή τα παιδιά γεννιόντουσαν είτε πρόωρα, είτε με γενετικές ανωμαλίες και έχαναν την ζωή τους λίγη ώρα μετά. Εικάζουμε πως οι γονείς τους ήθελαν να τα μουμιοποιήσουν για να μείνουν αναλοίωτα στον χρόνο.
Όμως δεν ήταν μόνο οι γενετικές ανωμαλίες που οδηγούσαν τους γονείς εκείνης της εποχής σε αυτήν την πράξη. Εκείνα τα χρόνια η άμβλωση ήταν παράνομη βάση νόμου. Πολλά ανήλικα κορίτσια έρχονταν από την επαρχία στην Αθήνα για να δουλέψουν σαν υπηρέτριες στα αρχοντικά της εποχής.
Πολλές φορές βιάζονταν από τον άντρα της οικογένειας και εργοδότη τους, ενώ άλλες φορές σύναπταν σχέσεις οι οποίες ήταν εξωσυζυγικές. Εκείνη την εποχή, αν η γυναίκα έμενε έγκυος δεν είχε το δικαίωμα της επιλογής για το αν θέλει να το κρατήσει ή όχι.
Ή που θα παντρεύονταν ή που αν ο πατέρας δεν το αναγνώριζε, θα έμενε στιγματισμένη για όλη της την ζωή σαν “ελευθέρων ηθών”. Οι γιατροί που πραγματοποιούσαν τότε παράνομες αμβλώσεις ήταν ελάχιστοι και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν ήταν τόσο ακατάλληλα που πολλές από τις κοπέλες που τους επισκέπτονταν δεν έβγαιναν ποτέ ξανά από το ιατρείο τους.
Πολλές απελπισμένες γυναίκες λοιπόν, ανήλικες ή ενήλικες, γεννούσαν κρυφά, και πετούσαν τα παιδιά τους στην σοφίτα για να μην μάθει η γειτονιά ότι έμειναν έγκυες. Αποτρόπαιο, αλλά ποιος μπορεί να κρίνει μία γυναίκα, έναν άνθρωπο, απελπισμένο, που δεν έχει επιλογή;
Το απολιθωμένο νεογνό
Το 1970 στην Κάρπαθο ξεβράστηκε ένα απολιθωμένο νεογνό στις ακτές μίας παραλίας. Ζύγιζε 650 γραμμάρια και ήταν μόλις 51 εκατοστά. Όταν βρέθηκε ήταν πετρωμένο. Μετά από ελέγχους στα ειδικά εργαστήρια της εποχής, βγήκε το συμπέρασμα ότι το παιδί πρέπει να πέθανε λίγο μετά την γέννα.
Το γεγονός ότι δεν κατασπαράχθηκε από τα σαρκοφάγα ψαριά είναι ότι πετάχτηκε σε πολύ βαθιά νερά. Μυστηριώδης οι συνθήκες, που έκαναν το παιδί να βουλιάξει και όχι να επιπλέει στα νερά της θάλασσας.
All photos via: mixanitouxronou.gr