Τα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του ελληνικού πληθυσμού.
Η παραγωγή περιορισμένη και η χώρα είναι αναγκασμένη να εισάγει σημαντικό ποσοστό των απαραίτητων για αυτήν ειδών διατροφής καθώς η εγχώρια παραγωγή καλύπτει το 80% των αναγκών του πληθυσμού.
Το 1938 η Ελλάδα εισάγει το 38% των αναγκών της σε στάρι, το 26% σε όσπρια και το 21% σε κρέας. Η τιμή του ψωμιού αυξήθηκε 89 φορές μεταξύ 1941-2. Στις κατακτημένες χώρες το ψωμί μοιραζόταν με δελτίο, το σταρένιο αλεύρι ήταν ανύπαρκτο, το ψωμί φτιαχνόταν από οτιδήποτε ήταν διαθέσιμο: μπομποτάλευρο, κριθάρι, βραστή πατάτα, ξυλοκέρατα (χαρούπια).
Μετά την απελευθέρωση ήρθε η δύσκολη περίοδος του εμφύλιου πολέμου, που ισοπέδωσε την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Έτσι, τη δεκαετία του '50 οι Έλληνες συνέχιζαν να τρέφονται με Ατομικά Επισιτιστικά Δελτία...