Γράφει ο Αποστόλης Ζυμβραγάκης *
Οι απεργίες των εργαζομένων αποτελούν ζωτικό εργαλείο για τα εργατικά συνδικάτα προκειμένου να διαπραγματευτούν καλύτερους μισθούς, συνθήκες εργασίας και παροχές. Ωστόσο, όταν ένα κράτος κηρύσσει μια απεργία παράνομη, υπονομεύει τη δημοκρατία και παραβιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μία τέτοια κρατική παρέμβαση είναι επικίνδυνη, καθώς μπορεί να υπονομεύσει τη δημοκρατία, να καταπατήσει τα δικαιώματα των πολιτών και να επηρεάσει τη βελτίωση των υποδομών που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Γιατί είναι επικίνδυνο για το κράτος να κηρύσσει παράνομες τις απεργίες των εργαζομένων;
Όταν το κράτος κηρύσσει παράνομες τις απεργίες των εργαζομένων, παραβιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων να συγκεντρώνονται, να συνεταιρίζονται και να διαπραγματεύονται συλλογικά. Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να απεργούν ως μέσο συλλογικής διαπραγμάτευσης και να πιέζουν τους εργοδότες να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους. Ωστόσο, όταν το κράτος κηρύσσει μια απεργία παράνομη, ουσιαστικά απαγορεύει στους εργαζόμενους να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμά τους να απεργούν, αφήνοντάς τους χωρίς διαπραγματευτικό χαρτί για να αξιώσουν καλύτερες συνθήκες.
Επιπλέον, η κήρυξη των απεργιών ως παράνομων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ένταση και σύγκρουση μεταξύ των εργαζομένων και του κράτους. Οι εργαζόμενοι μπορεί να αισθάνονται ότι οι φωνές τους φιμώνονται και οι εντάσεις μπορεί να κλιμακωθούν εάν το κράτος απαντήσει με βία για να επιβάλει την απαγόρευση. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει έναν κύκλο βίας και να υπονομεύσει τη σταθερότητα του κράτους.
Πώς αυτό υπονομεύει τη δημοκρατία;
Μια δημοκρατία βασίζεται στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ένα από τα βασικά στοιχεία της δημοκρατίας είναι η δυνατότητα των πολιτών να εκφράζουν τα παράπονά τους και να ζητούν επανόρθωση με ειρηνικά μέσα. Όταν το κράτος κηρύσσει μια απεργία παράνομη, υπονομεύει το δικαίωμα των εργαζομένων να εκφράζουν τα παράπονά τους και να ζητούν επανόρθωση με ειρηνικά μέσα.
Αυτό μπορεί να δημιουργήσει την αντίληψη ότι το κράτος δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού, οδηγώντας σε απώλεια εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς. Όταν οι πολίτες αισθάνονται ότι η φωνή τους δεν ακούγεται, μπορεί να στραφούν σε άλλα μέσα για να εκφράσουν τα παράπονά τους, όπως βίες συγκρούσεις. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο αναταραχής και να υπονομεύσει τη σταθερότητα του κράτους.
Πώς μπορεί να επηρεάσει τη βελτίωση των υποδομών που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών;
Οι υποδομές είναι απαραίτητες για τη λειτουργία της κοινωνίας. Ωστόσο, όταν οι υποδομές είναι ανεπαρκείς, απαρχαιωμένες ή κακοσυντηρημένες, μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών. Οι εργαζόμενοι συχνά διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη συντήρηση και την επισκευή των υποδομών και μπορεί να προχωρήσουν σε απεργία για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες και πόρους για τη βελτίωση των υποδομών.
Εάν το κράτος κηρύξει μια απεργία παράνομη, οι εργαζόμενοι μπορεί να μην είναι σε θέση να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες και πόρους, οδηγώντας σε έλλειψη επενδύσεων στις υποδομές. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ποιότητας των υποδομών, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών. Σε ακραίες περιπτώσεις, η ανεπαρκής υποδομή μπορεί να οδηγήσει σε ατυχήματα, τραυματισμούς ή ακόμη και θανάτους.
Συμπερασματικά, η κήρυξη των απεργιών των εργαζομένων ως παράνομων είναι επικίνδυνη για διάφορους λόγους. Παραβιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, υπονομεύει τη δημοκρατία και μπορεί να επηρεάσει τη βελτίωση των υποδομών που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των πολιτών. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας για τα κράτη να αναγνωρίσουν το θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν και να διαπραγματεύονται με καλή πίστη για την επίλυση των εργατικών διαφορών. Με τον τρόπο αυτό, τα κράτη μπορούν να προωθήσουν μια κουλτούρα εμπιστοσύνης, σεβασμού και συνεργασίας μεταξύ εργαζομένων, εργοδοτών και κράτους, οδηγώντας σε μια πιο σταθερή και ευημερούσα κοινωνία.
* Αποστόλης Ζυμβραγάκης, Φιλόλογος - M.Ed. Ειδικός Παιδαγωγός.