Η λέξη «Πάσχα» είναι δάνειο από την αραμαϊκή και έχει τις ρίζες της στην εβραϊκή λέξη pesah, (πεσάχ) που σημαίνει «πέρασμα», «διάβαση». Στα αγγλικά, χρησιμοποιείται η λέξη «Easter» για το χριστιανικό Πάσχα και «Passover» για το ιουδαϊκό Πάσχα.
Επομένως, η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση της εβραϊκής Πεσάχ. Στην ορθόδοξη χριστιανική ορολογία το Ιουδαϊκό ή Εβραϊκό Πάσχα ονομάζεται Νομικόν Φάσκα.
Τι εορτάζουν όμως οι ιουδαίοι;
Την Ιστορία του Πεσάχ την βρίσκουμε στην Βίβλο και συγκεκριμένα στην Έξοδο. Αναλυτικότερα, οι εβραίοι ήταν σκλάβοι του Φαραώ στην Αίγυπτο. Μια μέρα ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Μωυσή και τον διέταξε να απελευθερώσει τον εβραϊκό λαό από τη δουλεία. Ωστόσο, ο Φαραώ αρνήθηκε με υπεροψία να πραγματοποιήσει κάτι τέτοιο. Τότε ο Θεός εξαπέλυσε τη μια πληγή μετά την άλλη σε ολάκερη τη χώρα της Αιγύπτου. Μετά από φοβερές και θανάσιμες συμφορές που έπληξαν τους Αιγύπτιους, ο Φαραώ αποφάσισε να ικετεύσει τον Μωυσή να πάρει μαζί του τους εβραίους. Συνολικά, τρία εκατομμύρια άνθρωποι πήραν να ταξιδεύουν στην έρημο με προορισμό την Γη της Επαγγελίας. Ωστόσο, ύστερα από τρεις ημέρες, και ενώ οι Εβραίοι είχαν φτάσει στην Ερυθρά Θάλασσα, ο Φαραώ άλλαξε γνώμη και ολάκερος ο αιγυπτιακός στρατός ρίχτηκε στο κατόπι τους. Οι εβραίοι δεν είχαν πού να πάνε. Ή θα έπρεπε να παραδοθούν και να γυρίσουν δέσμιοι πίσω στην Αίγυπτο, ή να προχωρήσουν και να παλέψουν να διαβούν τη θάλασσα. Τότε ο Θεός έκανε τα ύδατα να μεριάσουν, και οι εβραίοι μπόρεσαν να διαβούν ανάμεσα τους. Οι Αιγύπτιοι φορτωμένοι με τις βαριές, σιδηρόφραχτες πανοπλίες τους , τα άρματα και τα άλογα τους ακολούθησαν και αυτοί κατά πόδας. Σαν διάβηκε όμως από την λωρίδα ξηράς και ο τελευταίος εβραίος, ο Θεός έριξε τα ύδατα πίσω πνίγοντας τα αιγυπτιακά φουσάτα. Αυτό το γεγονός της απελευθέρωσής τους από τη φαραωνική δουλεία γιορτάζουν, λοιπόν, οι εβραίοι με το Πεσάχ.
Από την άλλη, οι χριστιανοί την ίδια μέρα γιορτάζουν την Ανάσταση του Ιησού Χριστού και την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο. Αυτό γίνεται γιατί η κορύφωση του θείου δράματος, που οδήγησε στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού, έγινε κατά τη διάρκεια του Ιουδαϊκού Πάσχα. Εξάλλου, ο Ιησούς τίμησε το Ιουδαϊκό Πάσχα με τους μαθητές του στον Μυστικό Δείπνο που αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο του Χριστιανικού με το Εβραϊκό Πάσχα.
Ωστόσο, ο Χριστιανισμός έδωσε εντελώς νέο νόημα στο Πάσχα. Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ' όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των θρησκευτικών γεγονότων. Την επιταγή αυτή δεν ακολουθεί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μετά την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου.
.png)