Τα παιδιά χρειάζονται όρια. 7 κλασικές τακτικές διαπαιδαγώγησης που καταρρίπτονται. Υπάρχουν πράγματα σχετικά με την ανατροφή των παιδιών που ενώ είναι θεωρίες διαδεδομένες που εφαρμόζονται συχνά, στην πραγματικότητα είναι μύθος. Δείτε ποια είναι αυτά για να μην πέσετε στην παγίδα.
Η ανατροφή των παιδιών και η διαπαιδαγώγηση συνεχώς εξελίσσεται. Γι’ αυτό και οι παιδαγωγοί κάθε βαθμίδας, θα πρέπει να μην αμελούν τα σεμινάριά τους, έτσι ώστε να ξέρουν πως να χειριστούν τα παιδιά και τις ανάγκες τους.
Οι συνεχόμενες αλλαγές, μπορεί να μπερδέψουν τους γονείς και να ακολουθούν αναχρονιστικές μεθόδους ή και μεθόδους που υποστηρίζονται από ένα μέρος του πληθυσμού σαν σωστές ενώ στην πραγματικότητα είναι μύθος. Ποιες είναι αυτοί οι μέθοδοι;
Η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά.
Υπάρχει γενικά η θεωρία που λέει ότι η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά. Αυτό όμως δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Σίγουρα προσφέρει ενέργεια και αυτή η ενέργεια μπορεί να εκδηλωθεί με υπερένταση.
Όμως η υπερκινητικότητα των παιδιών μπορεί να οφείλεται στον ενθουσιασμό τους, στο ότι δεν τρέχουν και δεν παίζουν συχνά χρησιμοποιώντας το σώμα τους, στο ότι μπορεί από την φύση τους να είναι υπερκινητικά και να έχουν ανάγκη ένα άθλημα ή περισσότερο ελεύθερο χρόνο στην παιδική χαρά για να εκτονωθούν.
Όταν λέτε “όχι” στο παιδί νιώθει μειονεκτικά.
Στην πραγματικότητα τα παιδιά για να νιώσουν ασφάλεια έχουν ανάγκη τα “όχι” και τα όρια γενικότερα. Αν αυτό δεν το εκδηλώσετε με επιθετικότητα, το παιδί ακόμη και να αντιδράσει, λίγη ώρα μετά θα το έχει ξεχάσει και φυσικά θα νιώσει ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σε αυτήν την ζωή.
Όμως θα πρέπει να είστε όσο γίνεται ψύχραιμοι και να μην το εκθέτετε. Για παράδειγμα αν χρειαστεί να του θέσετε όρια σε ένα πάρτι, αρχικά απομακρύνετε το παιδί από τους υπόλοιπους, αφήστε το να ηρεμήσει και να σας πει ότι το “βασανίζει” και έπειτα εξηγήστε του.
Οι ανάγκες των παιδιών πρέπει πάντα να προηγούνται.
Το παιδί έχει ανάγκη από μία σταθερότητα. Θα πρέπει στους κανόνες του σπιτιού να είστε σταθεροί όπως επίσης και στις συνέπειες που έχουν οι πράξεις τους. Για παράδειγμα αν το παιδί παρακούσει κάτι για το οποίο το έχετε προειδοποιήσει ότι αν το κάνει θα έχει αυτή τη συνέπεια, δεν μπορεί εν τέλει να το κάνει και η συνέπεια να μην υπάρξει.
Επειδή το παιδί, έχει ανάγκη να βγει. Με λίγα λόγια η διαπαιδαγώγηση χρειάζεται μιας μορφής πειθαρχία, έτσι ώστε το παιδί να μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του, να καταλάβει ότι δεν μπορεί να γίνονται πάντα τα χατίρια του και φυσικά να μάθει να σας σέβεται.
Όταν παίρνεις πολλές αγκαλιές το παιδί, κακομαθαίνει.
Αυτή είναι μία θεωρία που την ακούμε πολύ συχνά αλλά φυσικά και δεν ισχύει. Τα παιδιά όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη την τρυφερότητα, το χάδι, την αγκαλιά. Μπορεί κάποιο παιδί να κακομάθει και να θέλει να είναι στα χέρια σας συνέχεια, αλλά αυτό αντιμετωπίζεται πανεύκολα.
Δεν γίνεται όμως να κλαίει το παιδί και να μην το παίρνετε αγκαλιά. Ή να καταπιέζετε τον εαυτό σας και να μην παίρνετε αγκαλιά το μωρό σας ενώ στην ουσία θέλετε να το…φάτε ζωντανό από τα χάδια, για να μην…κακομάθει.
Άσε το παιδί να κλάψει και λίγο.
Άλλη μία θεωρία που είναι πέρα για πέρα λάθος. Σκεφτείτε μόνο ότι το κλάμα του παιδιού είναι ένας τρόπος να εκδηλώσει τα αισθήματά του και μέχρι κάποια ηλικία, ένας από τους λίγους τρόπους επικοινωνίας. Αν ένας φίλος σας βάλει τα κλάματα, θα κάνετε πως δεν το είδατε;
Τότε γιατί να το κάνετε στο παιδί σας; Ειδικά όταν το κλάμα του, σημαίνει κάτι. Μπορεί να πεινάει, να πονάει, να διψάει, να βαριέται. Θα πρέπει να κάνετε κάτι γι’ αυτό.
Υπάρχουν αθλήματα που βοηθούν τα παιδιά να ψηλώσουν περισσότερο.
Το ύψος καθορίζεται από το DNA και όχι από τα αθλήματα. Σίγουρα τα αθλήματα βοηθούν στην υγιή ανάπτυξη του παιδιού και στη δόμηση ενός καλλίγραμμου σώματος με περισσότερες δυνατότητες από ένα σώμα που δεν αθλείται αλλά σίγουρα δεν συμβάλουν στο ύψος.
Το ξύλο…βγήκε από τον παράδεισο.
Μπορεί να έχουμε 2024 όμως πολλοί γονείς πιστεύουν μέχρι και σήμερα ότι και μία σφαλιάρα στο πωπό δεν έβλαψε ποτέ κανένα. Λοιπόν, έβλαψε. Διότι περνάς το μήνυμα στο παιδί σου ότι δεν έχει εξουσία πάνω στο σώμα του κι αν κάνει κάτι λάθος ο άλλος έχει το δικαίωμα να το πονέσει.
Διότι περισσότερο σε φοβάται παρά καταλαβαίνει το λάθος του. Διότι του περνάς το μήνυμα ότι όταν νευριάζεις δεν τρέχει και κάτι να χτυπήσεις τον άλλον. Δημιουργείς παιδιά με ανασφάλειες, νεύρα, βίαιη συμπεριφορά, που δεν ξέρουν να θέτουν όρια σχετικά με το σώμα τους.
