Το βιβλίο που προτείνω να διαβάσεις φέτος το καλοκαίρι!
Το "Περί Τυφλότητος" είναι ένα μυθιστόρημα του σπουδαίου Ζοζέ Σαραμάγκου, γραμμένο το 1995. Μάλιστα, το 1998 ο Σαραμάγκου βραβεύτηκε με Νόμπελ και το Περί τυφλότητος ήταν ένα από τα έργα του που αναφέρθηκαν από τη Σουηδική Ακαδημία κατά την ανακοίνωση του βραβείου.
Η ιστορία αφορά μια ανεξήγητη μαζική επιδημία τύφλωσης των ανθρώπων και την κοινωνική κατάρρευση που ακολουθεί αμέσως μετά. Πρόκειται για μία έξυπνη αλληγορία που αναδεικνύει με τον πιο παραστατικό τρόπο την αλλοτρίωση, αλλά και την ουσία της ανθρώπινης φύσης.
Στο επίκεντρο της ιστορίας περιγράφεται η μεγάλη περιπέτεια που πέρασε μία από τις πρώτες ομάδες ανθρώπων που τυφλώθηκαν, η οποία όμως, τύγχαινε -για καλή της τύχη- να έχει ως μέλος μία γυναίκα που ανεξήγητα δεν έχασε την όρασή της και έβλεπε.
Μέσα από τα μάτια της, λοιπόν, βλέπουμε κι εμείς πώς εξελίσσεται η ανθρώπινη συμπεριφορά εν μέσω κρίσης. Από το ανάλγητο κράτος μέχρι τους κακοποιητές που εκβιάζουν και βιάζουν για λίγο φαγητό, γινόμαστε μάρτυρες της αποκτήνωσης των ανθρώπων, όταν δεν υπάρχει δίκαιη κοινωνική οργάνωση, όταν καταρρέει η δημοκρατία, όταν καταπατάται η ελευθερία και επικρατεί η αναρχία, όταν οι άνθρωποι εξευτελίζουν την ίδια τους τη φύση.
Κι όμως, μέσα σε όλο αυτό το δυστοπικό σκηνικό, υπάρχει η γυναίκα που βλέπει, η οποία δεν είναι άξια αναφοράς επειδή μπορεί και παρατηρεί, αλλά επειδή αφιερώνεται στην προστασία και τη φροντίδα των συνανθρώπων της. Έτσι, μέσα στο σκοτάδι εκπέμπει σαν φως η αλληλεγγύη που τελικά μπορεί να μας σώσει!
Ο Σαραμάγκου δεν αναλώνεται καν στο να γράψει για την τύφλωση, τα αίτιά της, τη θεραπεία της, κτλ. Η τυφλότητα είναι ένα σύμβολο που μας κάνει να σκεφτούμε ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα, να μάθουμε να βλέπουμε την ομορφιά του εσωτερικού κόσμου, να προσπερνάμε το φαίνεσθαι, να στρέψουμε το βλέμμα μας στον συνάνθωπο και να προσφέρουμε χέρι βοηθείας.
Κι όταν συμβούν όλα αυτά, η τυφλότητα δεν θα υπάρχει πια, γιατί θα βλέπουμε την πραγματική μας φύση. Γιατί, όπως γράφει και ο Σαραμάγκου: "Νομίζω ότι δεν τυφλωθήκαμε, νομίζω ότι είμαστε τυφλοί, Τυφλοί που βλέπουν, Τυφλοί που δεν βλέπουν, κι ας βλέπουν".