Η ιστορία της 5χρονης Κατερίνας είναι μια από τις πιο τραγικές υποθέσεις στην ποινική ιστορία της Ελλάδας. Το 1966, στην Πάτρα, ένα τυφλό ερωτικό πάθος οδήγησε στον άδικο χαμό ενός παιδιού, θύματος μιας φρικτής εκδίκησης. Η δολοφονία της μικρής Κατερίνας, κάτω από ιδιαίτερα απάνθρωπες συνθήκες, συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία και αποκάλυψε τα σκοτεινά άδυτα μιας παράνομης σχέσης.
Η παράνομη σχέση και η απειλή που αγνοήθηκε
Το δράμα ξεκινά με την παράνομη σχέση της 24χρονης μοδίστρας Λίτσας Γ. με τον παντρεμένο Βασίλη Π., πατέρα τεσσάρων παιδιών. Η σχέση τους, που διατηρούνταν ακόμα και με την ανοχή της συζύγου του, οδηγήθηκε σε κρίση όταν ο Βασίλης αποφάσισε να χωρίσουν. Ο φόβος του για το βίαιο παρελθόν της Λίτσας (η οποία φέρεται να είχε ρίξει βιτριόλι σε πρώην εραστή της) και οι σκηνές ζήλιας την οδήγησαν να τερματίσει τη σχέση.
Η αντίδραση της Λίτσας ήταν ακραία. Σε μια συνάντησή τους, του απείλησε ψυχρά: «αύριο να μην ετοιμάζεις γιορτή, αλλά κηδεία». Ο Βασίλης αγνόησε την απειλή, θεωρώντας την κενή λόγου, κάτι που αποδείχθηκε μοιραίο.
Η δολοφονία και η ψυχρή ομολογία
Ανήμερα της γιορτής της μικρής Κατερίνας, η Λίτσα εκτέλεσε το σατανικό της σχέδιο. Πήρε το κοριτσάκι από το σχολείο του με το πρόσχημα ότι θα του έπαιρνε δώρα. Σε ένα δασύλλιο, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, στραγγάλισε την 5χρονη, φωνάζοντάς της: «Καιτούλα, τώρα θα πάρω εκδίκηση από τον πατέρα σου». Η μικρή Κατερίνα, που την αποκαλούσε «θεία», ικέτευε να μην της κάνει κακό, αλλά η Λίτσα ήταν αποφασισμένη να ολοκληρώσει την αποτρόπαια πράξη της.
Μετά τη δολοφονία, η Λίτσα παρέδωσε μόνη της τον εαυτό της στην Αστυνομία, όπου ομολόγησε με ψυχρότητα το έγκλημα. Δήλωσε πως δεν ήθελε να σκοτώσει τον εραστή της, τον οποίο ακόμα αγαπούσε, και πως ο φόνος της κόρης του ήταν ο μόνος τρόπος να του προκαλέσει ανείπωτο πόνο.
Η δίκη και το κοινωνικό δράμα
Η δίκη της Λίτσας Γ. το 1967 ήταν ένα θέαμα που προσέλκυσε πλήθος κόσμου και δημοσιογράφων. Η υπόθεση, πέρα από το ειδεχθές έγκλημα, ανέδειξε τα κοινωνικά ήθη της εποχής και την ηθική κατάπτωση. Ο εισαγγελέας κατηγόρησε όχι μόνο τη Λίτσα, αλλά και τους γονείς της Κατερίνας ως ηθικούς αυτουργούς για την κατάσταση στην οποία είχαν οδηγήσει την οικογένειά τους.
Τελικά, η Λίτσα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αναγνωρίζοντάς της κάποια ελαφρυντικά. Ακόμα και μετά την καταδίκη, φέρεται να δήλωσε ικανοποιημένη που είχε πάρει την εκδίκηση που επιθυμούσε από τον εραστή της. Η υπόθεση αυτή παραμένει μια τραγική υπενθύμιση του πόσο καταστροφικό μπορεί να γίνει το τυφλό πάθος.