Η υπόθεση του Βασίλη Λυμπέρη είναι ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ελληνικής εγκληματολογίας. Συγκλόνισε την κοινή γνώμη όχι μόνο για την ασύλληπτη αγριότητα του φονικού, αλλά και γιατί ο Λυμπέρης έμελλε να είναι ο τελευταίος άνθρωπος που εκτελέστηκε στην Ελλάδα πριν την οριστική κατάργηση της θανατικής ποινής. Αυτή είναι η ιστορία της εκδίκησης που οδήγησε σε μια φρικτή οικογενειακή τραγωδία.
Από τον έρωτα στο έγκλημα: Το χρονικό της τραγωδίας
Η σχέση του Βασίλη Λυμπέρη με τη Βασιλική ξεκίνησε ως ένα παραμύθι. Γνωρίστηκαν στο νοσοκομείο, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν γρήγορα, δημιουργώντας τη δική τους οικογένεια. Ωστόσο, τα οικονομικά προβλήματα και μια εξωσυζυγική σχέση του Λυμπέρη οδήγησαν το ζευγάρι σε διάσταση. Η Βασιλική, έχοντας καταθέσει αίτηση διαζυγίου, του απαγόρευσε την είσοδο στο σπίτι, μια πράξη που πυροδότησε την εκδικητική μανία του.
Στο μυαλό του Λυμπέρη, υπεύθυνη για την κατάσταση ήταν η πεθερά του. Με τη βοήθεια δύο συνεργών, του Παύλου Αγγελόπουλου και του ξαδέλφου του, Θεόδωρου Καπρέτσου, οργάνωσε ένα σχέδιο που θα άφηνε πίσω του μια φρικτή κληρονομιά.
Η νύχτα του φονικού και η μαρτυρία του θύματος
Το βράδυ της 4ης Ιανουαρίου 1972, οπλισμένοι με βενζίνη, οι τρεις άνδρες πλησίασαν το σπίτι της οικογένειας. Ο Λυμπέρης, παρά το γεγονός ότι ήξερε πως μέσα βρισκόταν η οικογένειά του, άναψε τη φωτιά. Η Βασιλική, βλέποντας το φρικτό σχέδιο, τον ικέτευσε φωνάζοντας ότι καίει τα ίδια του τα παιδιά. Εκείνος, όμως, αδίστακτος, την έσπρωξε πίσω στις φλόγες.
Από το μακελειό επέζησε για λίγες ώρες η Βασιλική, αρκετές για να αποκαλύψει στους αστυνομικούς τον δράστη. Η μαρτυρία της ήταν καταλυτική. Τελικά, η ίδια κατέληξε, μαζί με τη μητέρα της, Αντιγόνη Μάρκου, την 3χρονη κόρη τους Παναγιώτα και τον μόλις ενός έτους γιο τους Γιώργο.
Η δίκη και η εσχάτη των ποινών
Η δίκη του Λυμπέρη και των συνεργών του, που ξεκίνησε το 1972, ήταν από τις πιο πολυσυζητημένες της εποχής. Ο Λυμπέρης ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε πως τα παιδιά του ήταν μέσα στο σπίτι, ενώ οι συνεργοί του προσπάθησαν να ρίξουν όλη την ευθύνη πάνω του.
Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταπέλτης: τετράκις εις θάνατον για τον Βασίλη Λυμπέρη και τον Παύλο Αγγελόπουλο. Στις 25 Αυγούστου 1972, ο Βασίλης Λυμπέρης εκτελέστηκε, μένοντας στην ιστορία ως ο τελευταίος Έλληνας που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο Αγγελόπουλος, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, έλαβε χάρη και παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Η υπόθεση του Βασίλη Λυμπέρη αποτελεί μια τραγική υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο η ανθρώπινη εκδικητικότητα μπορεί να καταστρέψει ολόκληρες οικογένειες, αλλά και ένα ιστορικό ορόσημο για την πορεία της δικαιοσύνης στην Ελλάδα.