Στην ιστορία του ελληνικού εγκλήματος υπάρχουν υποθέσεις που έχουν χαραχτεί βαθιά στη συλλογική μνήμη. Μια από αυτές είναι η αποτρόπαιη δολοφονία του 6χρονου Νικόλα Δουρή από τον ίδιο του τον πατέρα, ένα έγκλημα που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία της εποχής. Μέσα από την έρευνα και τις λεπτομέρειες αυτής της τραγικής υπόθεσης, αποκαλύπτεται μια ιστορία βίας, ανείπωτου πόνου και κοινωνικής κατάρρευσης.
Η νύχτα της Πρωτοχρονιάς που βάφτηκε με αίμα
Στις 31 Δεκεμβρίου 1993, στην Ερμιόνη, μια φτωχή οικογένεια περνούσε τα όρια της εξαθλίωσης. Ο πατέρας, Μανώλης Δουρής, ένας άνεργος οικοδόμος, είχε φήμη για τη βίαιη συμπεριφορά του προς τα παιδιά του. Εκείνο το βράδυ, αντί για γιορτή, η μοίρα είχε επιφυλάξει ένα φρικτό τέλος για τον μικρό Νικόλα.
Σύμφωνα με τις μετέπειτα δικαστικές εξελίξεις, ο πατέρας οδήγησε το παιδί σε μια αποθήκη, όπου το βίασε και, στην προσπάθειά του να το φιμώσει, προκάλεσε τον θάνατό του από ασφυξία. Μετά το φρικτό έγκλημα, ο Δουρής προσπάθησε να στήσει ένα αδίστακτο θέατρο, εκφράζοντας ψεύτικη αγωνία για την εξαφάνιση του παιδιού του και συμμετέχοντας στις έρευνες. Τελικά, ο ίδιος «βρήκε» το άψυχο σώμα του γιου του, σε μια προσπάθεια να παραπλανήσει τις αρχές.
Οι αποκαλύψεις του ιατροδικαστή και η καταδίκη
Το ιατροδικαστικό πόρισμα ήταν αμείλικτο: το παιδί είχε βιαστεί με πρωτοφανή βαρβαρότητα και είχε πεθάνει από ασφυξία. Η κοινωνία ήταν σοκαρισμένη. Παρά τις προσπάθειες του Δουρή να αρνηθεί την ενοχή του και να επικαλεστεί ψυχολογικά προβλήματα, οι αντιφάσεις στις καταθέσεις του οδήγησαν τις αρχές στην ταυτότητά του ως δράστη.
Η δίκη: Η δίκη του, τον Νοέμβριο του 1994, έγινε κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας λόγω του κινδύνου λαϊκού λιντσαρίσματος. Κανένας δικηγόρος δεν δέχτηκε να τον υπερασπιστεί, και τελικά διορίστηκε από το κράτος.
Η ποινή: Στις 23 Νοεμβρίου 1994, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία, 20 χρόνια για βιασμό και έναν χρόνο για ασέλγεια.
Το τέλος της υπόθεσης και το μυστήριο
Η υπόθεση έληξε με έναν ακόμα τραγικό τρόπο. Τον Φεβρουάριο του 1996, ο Μανώλης Δουρής βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του στις φυλακές της Τρίπολης. Παρόλο που οι φήμες για πιθανή «εκτέλεση» από συγκρατούμενους οργίασαν, η ιατροδικαστική έκθεση έκανε λόγο για αυτοκτονία. Έτσι, μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ελληνικής ποινικής ιστορίας έκλεισε, αφήνοντας πίσω της αναπάντητα ερωτήματα και ένα μόνιμο στίγμα.
Πώς μπορεί η κοινωνία να προστατεύσει τα παιδιά από τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα;