Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Ελλάδα προσπαθούσε να ανακάμψει από τις πληγές του πολέμου. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ένα έγκλημα ήρθε να συγκλονίσει την κοινή γνώμη και να γίνει η πρώτη μεγάλη, πολύκροτη υπόθεση που απασχόλησε τον ελληνικό Τύπο: η υπόθεση του «Δράκου της Βουλιαγμένης». Το έγκλημα αυτό, εκτός από τη φρίκη του, είχε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: τη χρήση ενός μέντιουμ για την εξιχνίασή του.
Το αιματοβαμμένο βράδυ του Αυγούστου
Ήταν αργά το βράδυ της 5ης Αυγούστου 1953, όταν στο Μικρό Καβούρι της Βουλιαγμένης ακούστηκαν πυροβολισμοί. Ένα ζευγάρι, ο Θεόδωρος Δέγλερης και η Σοφία Μαναβάκη, είχε δεχθεί επίθεση. Ο Δέγλερης έπεσε νεκρός, ενώ η Μαναβάκη τραυματίστηκε σοβαρά. Η κατάθεσή της ήταν αόριστη, περιγράφοντας μόνο έναν άγνωστο άνδρα που τους είχε πυροβολήσει από κοντινή απόσταση. Οι αστυνομικές αρχές βρίσκονταν σε αδιέξοδο.
Η αναπάντεχη βοήθεια από το... μέντιουμ
Τη λύση έδωσε ένας δημοσιογράφος, ο Θεόδωρος Δράκος, ο οποίος πρότεινε κάτι πρωτοποριακό για την εποχή: να ζητήσουν τη βοήθεια του πιο γνωστού μέντιουμ της Αθήνας, της Ελένης Κικίδου. Παρά τους αρχικούς δισταγμούς, η Κικίδου δέχτηκε να επισκεφθεί τον τόπο του εγκλήματος.
Εκεί, σε κατάσταση ύπνωσης, περιέγραψε τη σκηνή του φόνου και έδωσε ένα λεπτομερές προφίλ του δράστη. Η περιγραφή αυτή, που φαινόταν να βγαίνει από άλλο κόσμο, έδωσε νέα ώθηση στις αστυνομικές έρευνες, οι οποίες είχαν ήδη επικεντρωθεί σε έναν στρατιωτικό.
Η σύλληψη του «Σημαδεμένου»
Οι υποψίες σύντομα στράφηκαν σε έναν 25χρονο, τον Μιχάλη Στεφανόπουλο. Τα χαρακτηριστικά του ταίριαζαν απόλυτα με αυτά που είχε περιγράψει το μέντιουμ. Είχε απολυθεί πρόσφατα από τον Στρατό και είχε μια χαρακτηριστική ουλή στο πρόσωπο, που του είχε χαρίσει το παρατσούκλι «ο Μιχάλης ο Σημαδεμένος».
Η σύλληψή του στις 2 Σεπτεμβρίου 1953 έλυσε το μυστήριο. Πάνω του βρέθηκαν το ρολόι του νεκρού Δέγλερη και τα παπούτσια από ένα άλλο θύμα επίθεσης. Μετά από πολύωρη ανάκριση, ο Στεφανόπουλος ομολόγησε. Προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως τον τύφλωσε το πάθος και η ζήλια για το ζευγάρι που παρακολουθούσε.
Η δίκη και το τέλος
Η δίκη του «Δράκου της Βουλιαγμένης» πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1954, μέσα σε ένα πρωτοφανές κύμα δημοσιότητας. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για φόνο και απόπειρες, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, και τον καταδίκασε σε θάνατο. Στις 10 Αυγούστου 1954, ο Μιχάλης Στεφανόπουλος εκτελέστηκε στην Αίγινα.
Η υπόθεση του «Δράκου της Βουλιαγμένης» άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην ελληνική εγκληματολογία, αποδεικνύοντας πώς ακόμα και στις πιο σκοτεινές υποθέσεις, το ανθρώπινο μυαλό και η επιμονή μπορούν να αποκαλύψουν την αλήθεια.