Το όνομά της είναι συνώνυμο με την ομορφιά, τη δύναμη και τον έρωτα. Η Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ δεν ήταν απλώς η τελευταία Φαραώ της Αιγύπτου, αλλά και η τελευταία ηγέτιδα της Μακεδονικής δυναστείας των Πτολεμαίων. Η ζωή της, γεμάτη πάθος και πολιτικές ίντριγκες, άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στην παγκόσμια ιστορία.
Μια πολυμήχανη βασίλισσα
Γεννημένη το 69 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια, η Κλεοπάτρα ήταν κάτι παραπάνω από μια όμορφη γυναίκα. Ήταν η μοναδική Πτολεμαία που μιλούσε αιγυπτιακά και παρουσίαζε τον εαυτό της ως ενσάρκωση της θεάς Ίσιδας, κερδίζοντας την αγάπη του λαού της. Με εξαιρετική ευφυΐα και πολιτική οξυδέρκεια, κατάφερε να φέρει σταθερότητα σε ένα βασίλειο που σπαρασσόταν από εμφύλιες διαμάχες.
Για να επιτύχει τους στόχους της, δεν δίστασε να συμμαχήσει με τους ισχυρότερους άνδρες της Ρώμης.
Οι δύο μεγάλοι έρωτες: Καίσαρας και Αντώνιος
Ο πρώτος ήταν ο πανίσχυρος Ιούλιος Καίσαρας. Η Κλεοπάτρα τον συνάντησε και τον σαγήνευσε το 48 π.Χ., κερδίζοντας την υποστήριξή του στην εμφύλια διαμάχη της με τον αδελφό της. Από τον έρωτά τους γεννήθηκε ο γιος της, ο Πτολεμαίος ΙΕ' Καισαρίων.
Μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, η Κλεοπάτρα επέστρεψε στην Αίγυπτο. Εκεί γνώρισε τον δεύτερο μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Μάρκο Αντώνιο. Ο έρωτάς τους έγινε θρύλος, εμπνέοντας ακόμα και τον Σαίξπηρ για το αριστούργημά του, «Αντώνιος και Κλεοπάτρα». Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά και ενώθηκαν πολιτικά και στρατιωτικά ενάντια στον Οκταβιανό.
Το τέλος μιας εποχής: Η ναυμαχία του Ακτίου και ο θάνατος
Η μοίρα τους επισφραγίστηκε στη Ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ., όπου ηττήθηκαν από τον Οκταβιανό. Μετά την ήττα και την εισβολή του Οκταβιανού στην Αλεξάνδρεια, ο Μάρκος Αντώνιος αυτοκτόνησε.
Η Κλεοπάτρα, για να μην διασυρθεί στον θρίαμβο του εχθρού της, επέλεξε και εκείνη το τέλος. Στις 12 Αυγούστου 30 π.Χ., σύμφωνα με την παράδοση, αυτοκτόνησε με το δηλητήριο ενός φιδιού (ασπίδα). Αν και σύγχρονοι ιστορικοί αμφισβητούν αυτή την εκδοχή, ο μυθικός της θάνατος την καθιέρωσε ως την απόλυτη μοιραία γυναίκα της αρχαιότητας.
Η Κλεοπάτρα, με τη γοητεία και την αποφασιστικότητά της, επηρέασε την παγκόσμια ιστορία και παραμένει μέχρι σήμερα μια διαχρονική πηγή έμπνευσης για την τέχνη, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.