Στις 27 Νοεμβρίου του 1990, ένα πρωτοφανές γεγονός συντάραξε την Κρήτη και ολόκληρη την Ελλάδα. Μέσα σε ένα αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Κρήτης, ένας 32χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής, ο Γιώργος Π., άνοιξε πυρ με καραμπίνα, σκοτώνοντας εν ψυχρώ δύο διακεκριμένους καθηγητές και τραυματίζοντας τρία ακόμη άτομα. Η υπόθεση, που παραμένει ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια στην ιστορία του ελληνικού εγκλήματος, έγινε η πρώτη είδηση στον Τύπο και ενέπνευσε ακόμα και τηλεοπτικές σειρές όπως η «10η Εντολή» και η «Ανατομία ενός Εγκλήματος».
Το χρονικό της τραγωδίας
Ο Γιώργος Π., καταγόμενος από την Κρήτη, παρακολουθούσε τη διάλεξη των καθηγητών του Τμήματος Φυσικής, Βασίλη Ξ. (αστροφυσικός) και Στέφανου Π. (φυσικός). Ξαφνικά, αποχώρησε από την αίθουσα και επέστρεψε λίγα λεπτά αργότερα, κρατώντας μια καραμπίνα κυνηγιού. Πυροβόλησε και τους δύο καθηγητές, σκοτώνοντάς τους, και τραυμάτισε τρεις παρευρισκόμενους που προσπάθησαν να τον σταματήσουν.
Στη συνέχεια, διέφυγε με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο. Η αστυνομία εξαπέλυσε ένα τεράστιο ανθρωποκυνηγητό, αλλά τα ίχνη του χάθηκαν. Το αυτοκίνητο βρέθηκε εγκαταλελειμμένο λίγες μέρες μετά, κοντά στο χωριό του, αλλά ο ίδιος παρέμενε άφαντος.
Το μυστήριο λύθηκε περίπου οκτώ μήνες αργότερα. Στις 9 Ιουλίου 1991, ένας βοσκός εντόπισε το πτώμα του σε υψόμετρο 1.500 μέτρων. Ο ιατροδικαστής συμπέρανε ότι ο δράστης είχε αυτοπυροβοληθεί λίγες μέρες μετά το έγκλημα, βάζοντας τέλος στη ζωή του και παίρνοντας μαζί του τα κίνητρά του.
Τα αίτια και το κυνήγι της εξουσίας
Γιατί ένας φοιτητής θα δολοφονούσε τους καθηγητές του; Η κοινή γνώμη και οι αρχές προσπάθησαν να βρουν απαντήσεις, αλλά ποτέ δεν υπήρξε επίσημη εξήγηση.
Ψυχολογικά προβλήματα: Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Γιώργος Π. αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και ήταν πεπεισμένος ότι όλοι συνωμοτούσαν εναντίον του. Ένα γράμμα του που δημοσιεύτηκε αργότερα, αποκάλυπτε την εμμονή του για «μανία καταδίωξης» και το μίσος του προς όσους πίστευε ότι τον αδικούσαν στην επιστημονική του σταδιοδρομία.
Ακαδημαϊκή απογοήτευση: Σύμφωνα με τον αδερφό του, η ένταση ξεκίνησε όταν οι καθηγητές του ζήτησαν να ξαναδώσει ένα μάθημα για να καλύψει τα κενά του. Ο Γιώργος Π. το εξέλαβε ως προσπάθεια να καταστρέψουν την καριέρα του.
Η τραγωδία ανέδειξε, μέσα από τη λογοτεχνία και την τηλεόραση, το κυνήγι της εξουσίας και τις έριδες που μπορεί να κρύβονται πίσω από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Ο συγγραφέας Γιώργης Γιατρομανωλάκης στο βιβλίο του «Ανωφελές διήγημα» (1993), βασίστηκε στην υπόθεση αυτή για να εξερευνήσει τις σκοτεινές πτυχές των ανθρώπινων σχέσεων στον χώρο της γνώσης.
Η κληρονομιά των θυμάτων
Παρά το σοκ, η ακαδημαϊκή κοινότητα τίμησε τη μνήμη των δύο καθηγητών. Το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) καθιέρωσε το «Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας» στη μνήμη τους, ενώ αμφιθέατρα και αίθουσες διδασκαλίας πήραν το όνομά τους. Η «άγνωστη» τραγωδία του Πανεπιστημίου Κρήτης παραμένει μια θλιβερή υπενθύμιση για τις συνέπειες της ψυχικής νόσου και των ανομολόγητων παθών που μπορεί να κρύβονται πίσω από μια φαινομενικά ήσυχη ζωή.