Ο Αλέκος Σακελλάριος έλεγε ότι η βάση κάθε σεναρίου είναι το «μια φορά ήταν ένας που αγάπαγε μία». Στην περίπτωση της ταινίας «Στεφανία», όμως, το ρομάντζο συναντά το κοινωνικό δράμα με τον πιο βίαιο και αμφιλεγόμενο τρόπο.
Η θρυλική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη (1966), βασισμένη στο βιβλίο «Η Στεφανία στο αναμορφωτήριο», τάραξε τα ήθη της δεκαετίας του '60. Πρωταγωνίστρια ήταν η πιο «καυτή» Ελληνίδα της εποχής, η Ζωή Λάσκαρη, ενώ ο χαρακτηρισμός «αυστηρώς ακατάλληλον» εκτόξευσε την αγωνία του κοινού.
Τι ήταν αυτό που έκανε τη Στεφανία να κόψει 438.186 εισιτήρια και ποιο ήταν το σοκαριστικό αρχικό φινάλε που αρνούνταν να προβάλουν οι αιθουσάρχες;
Το πρωταγωνιστικό τρίγωνο: Έρωτας, αθωότητα και κακία
Η ιστορία περιγράφει την Στεφανία, ένα νέο κορίτσι που καταλήγει στο αναμορφωτήριο εξαιτίας του πατριού της. Εκεί, αναπτύσσεται ένα δραματικό ερωτικό τρίγωνο:
- Η Ζωή Λάσκαρη (Στεφανία): Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Λάσκαρη έδειξε για άλλη μια φορά ότι ήταν επαγγελματίας, μακριά από σεμνοτυφίες. Δεν δίστασε να υποδυθεί την προκλητική κρατούμενη, κάνοντας το κοινό να παραληρεί.
- Ο Σπύρος Φωκάς (Δρ. Δαπόντε): Ο ζεν πρεμιέ, πριν φτάσει στο Χόλιγουντ, υποδύθηκε τον νέο γιατρό που βλέπει την αθωότητα της Στεφανίας και της δίνει μια νέα πνοή ζωής.
- Ο Σπύρος Καλογήρου (Αρμάγος): Ο θρυλικός κακός του ελληνικού κινηματογράφου, ο «Αρμάγος», εποφθαλμιούσε την Στεφανία, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του ως ο χαρακτήρας που ήθελε «είτε να βιάζει είτε να σκοτώνει».
Το μεγάλο δίλημμα των 92 λεπτών ήταν: Λύτρωση στο πλευρό του γιατρού ή γκρανγκινιολικό φινάλε στα νύχια του Αρμάγου;
Η Ταινία με τις δύο διαφορετικές εκδοχές στο τέλος: Σκάνδαλο στην Περιφέρεια!
Ο σκηνοθέτης Δαλιανίδης απάντησε στο δίλημμα με τον πιο απρόσμενο τρόπο: «Και τα δύο»!
Η ίδια η Ζωή Λάσκαρη είχε αποκαλύψει ότι το αρχικό φινάλε της ταινίας ήταν τόσο βίαιο και δραματικό που θεωρήθηκε απαράδεκτο για τα ήθη της εποχής, με πολλούς αιθουσάρχες να αρνούνται την προβολή. Μάλιστα, από αυτήν την πρώτη, «κακή» εκδοχή, δεν σώζεται καμία κόπια.
Για ένα διάστημα, κυκλοφορούσαν δύο εκδοχές της Στεφανίας:
- Το δυσάρεστο τέλος: Προβάλλονταν στους κινηματογράφους της περιφέρειας της πρωτεύουσας.
- Το ευτυχές τέλος: Προοριζόταν για την επαρχία και έδινε τη λύτρωση στην πρωταγωνίστρια.
Τελικά, η Στεφανία έκανε πρεμιέρα στις 9 Ιανουαρίου 1967 και κατέλαβε την 7η θέση σε εισιτήρια εκείνη τη σεζόν. Η επιτυχία της ήταν τέτοια που έλαβε διανομή σε ΗΠΑ και Μεξικό (όπου προβλήθηκε μόνο η «ευτυχής» εκδοχή), κάνοντας τη Λάσκαρη να γίνει γνωστή και εκτός Ελλάδος.