Ο Εντ Γκέιν (Ed Gein), γνωστός και ως «Ο Χασάπης του Πλέινφιλντ» (Butcher of Plainfield), είναι ο αληθινός serial killer που αποτέλεσε την τρομακτικότερη πηγή έμπνευσης για εμβληματικούς κινηματογραφικούς κακούς.
Οι κλασικές ταινίες τρόμου, όπως το Ψυχώ (Norman Bates), Η Σιωπή των Αμνών (Buffalo Bill) και Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (Leatherface), εμπνεύστηκαν από τα φρικτά εγκλήματα και τις διαστροφικές συνήθειες του Γκέιν, ο οποίος έδρασε στο Ουισκόνσιν από το 1947 έως το 1957.
Η σκιά της Αγκούστα: Τα παιδικά χρόνια και η απομόνωση
Ο Έντουαρντ Θίοντορ Γκέιν γεννήθηκε το 1906 και μεγάλωσε υπό την απόλυτη επιρροή της μητέρας του, Αγκούστα Γκέιν, μιας αυταρχικής και φανατικά θρησκευόμενης γυναίκας.
Η Αγκούστα είχε εγκαταστήσει την οικογένεια σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα στο Πλέινφιλντ για να «προστατεύσει» τους γιους της από το «κακό» του κόσμου. Τους δίδαξε ότι:
- Ο κόσμος ήταν γεμάτος αμαρτία.
- Οι γυναίκες (πλην της ίδιας) ήταν όργανα του διαβόλου και της ακολασίας.
Αυτή η ακραία απομόνωση και η παθολογική προσκόλληση στη μητέρα του, με την οποία είχε μια μονή σχέση, αποτέλεσαν το θεμέλιο της μεταγενέστερης ψυχικής κατάρρευσης του Εντ. Το 1945, έναν χρόνο μετά τον ύποπτο θάνατο του αδελφού του, Χένρι (που πέθανε από ασφυξία σε μια πυρκαγιά), η Αγκούστα πέθανε, αφήνοντας τον Εντ εντελώς μόνο.
Το σπίτι της φρίκης: Η εισβολή της αστυνομίας το 1957
Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Εντ Γκέιν μετέτρεψε το αγρόκτημα σε ένα «ιερό» στη μνήμη της, σφραγίζοντας τα δωμάτιά της. Όμως, η δεκαετής πτώση του στην εξαχρείωση κορυφώθηκε. Άρχισε να εμβαθύνει στην ανθρώπινη ανατομία, τα ναζιστικά ιατρικά πειράματα και να αναπτύσσει αρρωστημένες φαντασιώσεις.
Τον Νοέμβριο του 1957, η εξαφάνιση της Μπέρνις Γουόρντεν, ιδιοκτήτριας τοπικού καταστήματος, οδήγησε την αστυνομία στην πόρτα του Γκέιν. Ήταν ο τελευταίος πελάτης της.
Όταν οι αρχές εισέβαλαν στο απομονωμένο αγρόκτημα, βρέθηκαν μπροστά σε έναν εφιάλτη που ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Εκτός από το αποκεφαλισμένο σώμα της Γουόρντεν, κρεμασμένο από τα δοκάρια, ανακάλυψαν μια σειρά από αντικείμενα κατασκευασμένα από ανθρώπινα μέλη, τα οποία ο Γκέιν είχε συλλέξει κυρίως από νεκροταφεία (τα οποία επισκεπτόταν από το 1947).
Τα σοκαριστικά ευρήματα: Έπιπλα από ανθρώπινο δέρμα
Μεταξύ των φρικιαστικών ευρημάτων ήταν:
- Αμπαζούρ φτιαγμένα από ανθρώπινα πρόσωπα.
- Καρέκλες ντυμένες με ανθρώπινο δέρμα.
- Μπολ και σκεύη φτιαγμένα από κρανία.
- Ένας κορσές από γυναικείο κορμό και κολάν από δέρμα ποδιών.
- Μια ζώνη από θηλές.
- Κρανία καρφωμένα στα κρεβάτια.
Ο Γκέιν ομολόγησε αργότερα ότι ο στόχος του ήταν να δημιουργήσει μια στολή από δέρμα για να μπορέσει να γίνει, με έναν διεστραμμένο τρόπο, η νεκρή μητέρα του. Ομολόγησε επίσης τη δολοφονία της Μαίρη Χόγκαν, μιας σταβερνιάρας που είχε εξαφανιστεί το 1954.
Η κληρονομιά του τρόμου: Η έμπνευση για το σινεμά
Ο Εντ Γκέιν κρίθηκε ακατάλληλος για να δικαστεί το 1957 λόγω παραφροσύνης (διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια) και στάλθηκε σε κρατικό ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Πέθανε το 1984 σε ηλικία 77 ετών.
Αν και ομολόγησε μόνο δύο φόνους, ο αριθμός των ανθρώπινων μελών που βρέθηκαν στο σπίτι του άφησε αναπάντητο το ανατριχιαστικό ερώτημα: πόσα θύματα είχε στην πραγματικότητα;
Η ιστορία του, γεμάτη απομόνωση, νεκροφιλία και κανιβαλιστικές τάσεις (αν και ο ίδιος το αρνήθηκε), αποτέλεσε τη βάση για μερικούς από τους πιο διάσημους χαρακτήρες τρόμου:
- Norman Bates (Ψυχώ): Η εμμονική σχέση με τη μητέρα του.
- Leatherface (Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι): Η χρήση μασκών από ανθρώπινο δέρμα και η ζωή σε απομονωμένο αγρόκτημα.
- Buffalo Bill (Η Σιωπή των Αμνών): Η προσπάθεια δημιουργίας γυναικείου κοστουμιού από δέρμα.
Ο Εντ Γκέιν παραμένει ένας από τους πιο ανησυχητικούς κατά συρροή δολοφόνους στην ιστορία, με την αληθινή του ιστορία να είναι πολύ πιο σκοτεινή από τους κινηματογραφικούς του απογόνους.