.jpg)
Η ιστορία του Homo sapiens στον πλανήτη είναι εντυπωσιακά σύντομη. Οι σύγχρονοι άνθρωποι εμφανίστηκαν στην Αφρική πριν από περίπου 350.000 χρόνια, και για ένα μεγάλο διάστημα, πριν τη μεγάλη διασπορά, μοιράζονταν την ήπειρο με πλάσματα που σήμερα φαντάζουν βγαλμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Σε αντίθεση με την Ευρασία, όπου κυριαρχούσαν οι μαμούθ και οι σαβρόδοντες, η αφρικανική μεγαπανίδα της εποχής είχε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα: έμοιαζε με τα σημερινά ζώα, αλλά ήταν συχνά τεράστια, οπλισμένα και ελαφρώς «παραμορφωμένα». Αυτά είναι τα πιο τρομακτικά και μοναδικά εξαφανισμένα ζώα που συνάντησαν οι πρόγονοί μας.
Οι γίγαντες της αφρικανικής σαβάνας
1. Palaeoloxodon galenus: Ο ελέφαντας κολοσσός
.JPG)
Το Παλαιολόξοδον ήταν ο μεγαλύτερος ελέφαντας που περπάτησε ποτέ στη Γη. Ο συγκεκριμένος είδος, Palaeoloxodon galenus, μπορεί να μην ήταν το μεγαλύτερο του γένους, αλλά ήταν σίγουρα ένας κολοσσός. Υπολογίζεται ότι στεκόταν στα 4,2 μέτρα στους ώμους και ζύγιζε περίπου 15,3 τόνους, ξεπερνώντας κατά 50% ακόμη και τον βαρύτερο αφρικανικό ελέφαντα του σήμερα.
Είχε δυσανάλογα μακριούς και ευθείς χαυλιόδοντες, τοποθετημένους κοντά στο έδαφος, οι οποίοι πιθανότατα χρησιμοποιούνταν ως φτυάρι ή όπλο. Η δομή του κρανίου του παρείχε άγκυρα για μεγάλους μύες, επιτρέποντάς του να τους κινεί με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη. Παρόλο που ήταν ο μεγαλύτερος κάτοικος της ηπείρου, οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα πρώτα Homo είδη, χρησιμοποιώντας δόρατα και ακόντια, ήταν σε θέση να κυνηγήσουν αυτά τα θηρία.
2. Syncerus antiquus: Ο γιγάντιος βούβαλος
Το Syncerus antiquus, γνωστό ως ο γιγάντιος βούβαλος, ήταν ο μεγαλύτερος βόειος που έζησε ποτέ στην Αφρική. Με μήκος 3 μέτρα και ύψος 1,85 μέτρα στους ώμους, τα αρσενικά έφταναν τους 2,2 τόνους, όσο ένας σύγχρονος λευκός ρινόκερος, αλλά αποτελούνταν από «καθαρό» μυ και κόκαλο.
Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του ήταν τα κέρατά του, τα οποία μπορούσαν να φτάσουν τα 3 μέτρα από άκρη σε άκρη, μεγαλύτερα από τα κέρατα ορισμένων κερατόψιδων δεινοσαύρων. Ήταν ένα ζώο με αρκετά οξύθυμο ταμπεραμέντο, όπως φαίνεται από τις συχνές απεικονίσεις του σε βίαιες μάχες στις σπηλαιογραφίες της Αφρικής, καθιστώντας το εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, θήραμα για τους προγόνους μας.
Άλλοι άγνωστοι κάτοικοι και συναντήσεις
3. Homo naledi & Homo heidelbergensis: Οι Άλλοι Άνθρωποι
Πριν από περίπου 300.000 χρόνια, η Αφρική φιλοξενούσε τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά είδη Homo ταυτόχρονα.
- Homo naledi: Ένας αρχαϊκός άνθρωπος, μικρόσωμος, με μικρό εγκέφαλο και πρωτόγονα χαρακτηριστικά, που περνούσε μεγάλο μέρος της ζωής του στα δέντρα.
- Homo heidelbergensis (ή rhodesiensis): Αυτά τα είδη ήταν πολύ πιο κοντά στους σύγχρονους ανθρώπους σε ύψος και μέγεθος εγκεφάλου. Ήταν πιο δυνατοί και εύρωστοι από εμάς, χρησιμοποιούσαν φωτιά, προηγμένα εργαλεία και πιθανώς είχαν πρώιμη μορφή γλώσσας. Η διασταύρωση των Sapiens με τον heidelbergensis στην Υποσαχάρια Αφρική θεωρείται πιθανή από ορισμένες μελέτες.
4. Dinopithecus: Ο τρομακτικός πίθηκος
,_DNMNH_archive.png)
Με όνομα που σημαίνει «τρομερός πίθηκος», ο Dinopithecus ήταν ένα πρωτεύον που ξεπερνούσε σε μέγεθος τον μέσο άνθρωπο, φτάνοντας τα 77 κιλά. Είχε ένα τεράστιο κρανίο με κυνόδοντες 20% μεγαλύτερους από τους σημερινούς μπαμπουίνους. Ήταν κυρίως χερσαίος και τρεφόταν με φρούτα, αλλά οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι ήταν ευκαιριακός κυνηγός και ίσως αποτελούσε περιστασιακό κίνδυνο για τα μικρότερα και λιγότερο εξελιγμένα Homo είδη.
5. Rusingoryx: Το άγριο θηρίο που «ηχούσε σαν δεινόσαυρος»
Το Rusingoryx έμοιαζε με ένα συνηθισμένο άγριο θηρίο, αλλά έκρυβε ένα μοναδικό μυστικό στο κρανίο του: μεγάλες, τρομπετοειδείς ρινικές κοιλότητες, παρόμοιες με αυτές που βρέθηκαν στους δεινόσαυρους Αδροσάυρους. Πιστεύεται ότι η δομή αυτή του επέτρεπε να παράγει υπόηχους, δηλαδή συχνότητες πολύ χαμηλές για να τις ακούσει το ανθρώπινο αυτί. Το Rusingoryx είναι ένα από τα ελάχιστα ζώα για τα οποία υπάρχει αποδεδειγμένη σκελετική απόδειξη μαζικού κυνηγιού από τους Homo sapiens στην Κένυα.
Η μεγάλη διατήρηση της Αφρικής
Άλλα ζώα που συνάντησαν οι πρόγονοί μας περιλαμβάνουν τον Μετριοχόρο (Metridiochoerus), έναν φακόχοιρο που ζύγιζε πάνω από μισό τόνο, καθώς και τον Ρινόκερο της Στέπας (Stephanorhinus hemitoechus), έναν τριχωτό ρινόκερο που κυνηγήθηκε από τους πρώτους ανθρώπους στη Βόρεια Αφρική.
Η Αφρική, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ηπείρους, κατάφερε να διατηρήσει ένα αξιοσημείωτο ποσοστό της μεγαπανίδας της μέχρι σήμερα. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα ζώα που εξαφανίστηκαν ήταν πιθανότατα καταδικασμένα ανεξάρτητα από την ανθρώπινη παρουσία, αφήνοντας πίσω τους τους πιο ανθεκτικούς συγγενείς τους, οι οποίοι εξακολουθούν να μας εκπλήσσουν με την ιδιαιτερότητά τους.