.jpg)
Στις 19 Νοεμβρίου 2006, η ελληνική κοινή γνώμη πάγωσε μπροστά σε ένα έγκλημα δίχως προηγούμενο, γνωστό ως το Πενταπλό Φονικό στο Αγρίνιο. Μία παρέα πέντε φίλων και συγγενών, που είχε βγει για κυνήγι στα Καλύβια Αγρινίου, μετατράπηκε η ίδια σε θύμα, εκτελεσμένη εν ψυχρώ για μια ασήμαντη αφορμή: επειδή πάτησαν τα βοσκοτόπια ενός αγρότη.
Η υπόθεση ανέδειξε την ασύλληπτη αγριότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από μία διαμάχη για την αγροτική περιουσία και οδήγησε σε μια αλυσίδα τραγικών γεγονότων που διέλυσε ολόκληρες οικογένειες.
Η αφορμή: Πατημένα τριφύλλια και εκνευρισμός
Το πρωινό της Κυριακής, πέντε φίλοι—ο Λάμπρος Αντρέσας (33), ο Βασίλης Νικολόπουλος (23), ο Χρήστος Νικολόπουλος (21), ο 17χρονος Αλέξης Νικολόπουλος, και ο Ηλίας Πίπας (32)—είχαν απλωθεί για κυνήγι στην περιοχή Λεύκα.
Οι κυνηγοί μπήκαν μέσα στον περιφραγμένο βοσκότοπο του Λυσίμαχου Φούκα (73), καταπατώντας τις καλλιέργειες. Ένας κτηνοτρόφος της περιοχής, βλέποντας τα πρόβατα τρομαγμένα, έτρεξε να ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη.
Ο Λυσίμαχος Φούκας και ο γιος του, Διονύσης Φούκας (37), άρπαξαν τις καραμπίνες τους και ξεκίνησαν για το χωράφι, αποφασισμένοι να ζητήσουν τον λόγο.
Η έκρηξη βίας και η καταδίωξη
Όταν ο Διονύσης έφτασε στο σημείο, βρήκε τον πατέρα του να λογομαχεί έντονα με τους κυνηγούς. Στην κατάθεσή του αργότερα, ισχυρίστηκε ότι είδε έναν από τους κυνηγούς να σηκώνει την καραμπίνα του και να στοχεύει τον πατέρα του—ένας ισχυρισμός που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.
Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ο 37χρονος Διονύσης ύψωσε τη δική του καραμπίνα και άρχισε να πυροβολεί τους πέντε κυνηγούς.
- Τα ευρήματα έδειξαν ότι τουλάχιστον τρεις από τους πέντε προσπάθησαν να δραπετεύσουν, χωρίς να επιχειρήσουν ένοπλη αντιπαράθεση.
- Ο Διονύσης Φούκας τους καταδίωξε ψυχρά μέσα στα χωράφια.
- Ο 17χρονος Αλέξης ήταν ο τελευταίος που έπεσε, βλημένος πισώπλατα. Ήταν αυτός που πρόλαβε να βγάλει ένα σύντομο, τρομαγμένο τηλεφώνημα στον πατέρα του πριν ξεψυχήσει.
- Αφού έριξε όλους τους στόχους, ο δολοφόνος επέστρεψε και έδωσε χαριστική βολή εξ επαφής σε όποιον πίστευε ότι ανέπνεε ακόμα.
Η ψυχρή συγκάλυψη και η ομολογία
Πατέρας και γιος, με πρωτοφανή ψυχραιμία:
- Καθάρισαν το ελαφρύ τραύμα που είχε δεχτεί ο Διονύσης (μία σφαίρα από τους κυνηγούς τον είχε χτυπήσει στην κλείδα).
- Πέταξαν τα ματωμένα τους ρούχα στον βόθρο της αυλής.
- Φόρεσαν καθαρά ρούχα και πήγαν στο καφενείο του χωριού για καφέ, παρακολουθώντας τον ποδοσφαιρικό αγώνα σαν να μη συνέβη τίποτα.
Η αστυνομία κινητοποιήθηκε από τις οικογένειες των θυμάτων, οι οποίες βρήκαν μόνες τους τα διασκορπισμένα πτώματα. Η μαρτυρία ενός βοσκού που είδε τους Φούκα να πηγαίνουν στο χωράφι, καθώς και τα εγκληματολογικά ευρήματα (καραμπίνα, ίχνη πυρίτιδας, αποτύπωμα παπουτσιού) οδήγησαν γρήγορα στη σύλληψη πατέρα και γιου.
Μπροστά στον όγκο των αποδείξεων, οι Φούκα ομολόγησαν το έγκλημα, με τον καθένα να προσπαθεί να πάρει την ευθύνη πάνω του για να σώσει τον άλλο.
Η δίκη και η αλυσίδα των τραγωδιών
Στην πολύκροτη δίκη, ο Διονύσης Φούκας κρίθηκε φυσικός αυτουργός και ο Λυσίμαχος Φούκας ηθικός αυτουργός του μακελιού. Και οι δύο καταδικάστηκαν σε πέντε φορές ισόβια κάθειρξη (μία ισόβια ποινή για κάθε ζωή που χάθηκε). Πατέρας και γιος παραμένουν μέχρι σήμερα φυλακισμένοι.
Δυστυχώς, η τραγωδία δεν τελείωσε με την καταδίκη:
- Αυτοκτονίες: Τέσσερα χρόνια μετά το φονικό, η μητέρα του 17χρονου Αλέξη, Κατερίνα Νικολοπούλου, αυτοκτόνησε πίνοντας φυτοφάρμακο, καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τον χαμό του γιου της.
- Διπλή αυτοκτονία: Μη αντέχοντας το σοκ, η 16χρονη κόρη της, Νάντια Νικολοπούλου, ακολούθησε την ίδια μοιραία απόφαση, πεθαίνοντας δίπλα στη μητέρα της.
Η οικογένεια Νικολοπούλου ξεκληρίστηκε πλήρως από την αλυσίδα των γεγονότων που ξεκίνησαν από μια διαφωνία για ένα χωράφι, στέλνοντας ένα δραματικό μήνυμα για το πόσο βαθιά και αμετάκλητα μπορεί να επηρεάσει η τυφλή βία μία κοινωνία.