.jpg)
Στις 4 Μαΐου 1941, λίγες εβδομάδες μετά την ταχεία κατάληψη της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας, ο Αδόλφος Χίτλερ απευθύνθηκε στο Ράιχσταγκ για να δικαιολογήσει τη γερμανική στρατιωτική δράση στα Βαλκάνια. Η ομιλία του αποτελεί ένα ιστορικό κείμενο προπαγάνδας, όπου η Εισβολή στην Ελλάδα (Επιχείρηση Μαρίτα) παρουσιάζεται ως αναγκαία προληπτική ενέργεια ενάντια στη βρετανική ίντριγκα και όχι ως πράξη επιθετικότητας.
1. Η γερμανική «ειρήνη» και η οικονομική σχέση
Ο Χίτλερ ξεκίνησε την ομιλία του τονίζοντας ότι το Γερμανικό Ράιχ δεν είχε ποτέ εδαφικά ή εγωιστικά πολιτικά συμφέροντα στα Βαλκάνια. Ισχυρίστηκε ότι η γερμανική πολιτική βασιζόταν αποκλειστικά στην οικονομική σκοπιμότητα:
- Αμοιβαία εξάρτηση: Ως βιομηχανικό κράτος, η Γερμανία χρειαζόταν τις πρώτες ύλες και τα τρόφιμα των αγροτικών βαλκανικών κρατών, ενώ αυτά χρειάζονταν τα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα.
- Σταθερότητα: Το μοναδικό πολιτικό ενδιαφέρον της Γερμανίας, υποστήριξε, ήταν να δει τους εμπορικούς της εταίρους «εσωτερικά υγιείς και ισχυρούς».
Σύμφωνα με αυτή τη ρητορική, η Γερμανία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να βοηθήσει τις βαλκανικές χώρες να σταθεροποιήσουν την ύπαρξή τους και την εσωτερική τους τάξη.
2. Ο Τσόρτσιλ, η «πηγή της αναταραχής» και η Ελλάδα
Ο Γερμανός ηγέτης κατηγόρησε ευθέως τον «παγκόσμιο εμπρηστή» Ουίνστον Τσόρτσιλ ότι προσπάθησε να διακόψει αυτή την ειρηνική εξέλιξη, σπέρνοντας την αναταραχή μέσω «πολιτικών εγγυήσεων» (ιδίως στη Ρουμανία και την Ελλάδα) και «άνευ αξίας υποσχέσεων».
- Διαχωρισμός λαού-ηγεσίας: Ο Χίτλερ εξέφρασε τη «βαθύτατη λατρεία» του για τον ελληνικό πολιτισμό και τον ελληνικό λαό. Ωστόσο, επέκρινε έντονα την «διεφθαρμένη ηγεσία» της Αθήνας, η οποία, επηρεασμένη από έναν «Βασιλιά που ανήκει στην Αγγλία», είχε υιοθετήσει τους στόχους της βρετανικής πολεμικής πολιτικής.
- Το «σχέδιο Θεσσαλονίκη»: Η Γερμανία είχε προειδοποιήσει ρητά ότι δεν θα ανεχόταν την αναβίωση της «παλαιάς ιδέας της Θεσσαλονίκης» – δηλαδή, τη δημιουργία ενός νέου βρετανικού μετώπου στα Βαλκάνια, όπως στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Η δικαιολογία της επέμβασης: Η γερμανική εισβολή (που είχε προγραμματιστεί για τις 6 Απριλίου) παρουσιάστηκε ως προληπτικό μέτρο για την αποτροπή της ίδρυσης βρετανικών βάσεων και την αποφυγή της προσέλκυσης περαιτέρω χωρών στη δίνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
3. Ο θρίαμβος του Blitzkrieg και η ανδρεία των Ελλήνων
Ο Χίτλερ επαίνεσε την ταχύτητα και την επιχειρησιακή ικανότητα της Βέρμαχτ για την κατάκτηση της περιοχής, αναφέροντας ως στρατηγικό λάθος την απόφαση του Τσόρτσιλ να αποσύρει δυνάμεις από τη Λιβύη για να τις στείλει στην Ελλάδα.
- Ταχεία νίκη: Ο γερμανικός στρατός, υπό τη διοίκηση ικανών στρατηγών, ανάγκασε τον ελληνικό στρατό σε συνθηκολόγηση μέσα σε πέντε ημέρες και τη Γιουγκοσλαβία σε δώδεκα ημέρες. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε με την κατάληψη της Πελοποννήσου και των ελληνικών νησιών.
- Αναγνώριση στον ηττημένο: Προς το τέλος της ομιλίας του, ο Χίτλερ έκανε μια αξιοσημείωτη αναφορά στην ανδρεία των Ελλήνων στρατιωτών. Τόνισε ότι ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με «ύψιστο θάρρος θανάτου» και συνθηκολόγησε μόνο όταν η περαιτέρω αντίσταση ήταν πλέον αδύνατη και μάταιη.
- Χειρονομία προπαγάνδας: Λόγω αυτής της γενναίας στάσης, ανακοινώθηκε ότι οι Έλληνες αιχμάλωτοι πολέμου (που ανέρχονταν σε περίπου 8.000 αξιωματικούς και 210.000 στρατιώτες) θα αποφυλακίζονταν άμεσα ως χειρονομία σεβασμού.
Ο Χίτλερ έκλεισε την ομιλία του εκφράζοντας ειλικρινή λύπη για τον «ταλαιπωρημένο, άτυχο ελληνικό λαό», ο οποίος υπήρξε, κατά τη δική του άποψη, θύμα της «τυφλωμένης ηγετικής του κλίκας».