Τα Χριστούγεννα του 1965 στιγματίστηκαν από ένα πρωτοφανές και τραγικό έγκλημα σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, μια υπόθεση που έμελλε να συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας ήταν η Ειρήνη Τ., μια 54χρονη παντρεμένη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών, την οποία η ζήλια και ο παράφορος έρωτας για έναν 28χρονο άντρα, σχεδόν 30 χρόνια νεότερό της, οδήγησαν σε μια αποτρόπαια πράξη. Ο σκοπός της ήταν να βγάλει από τη μέση την 29χρονη αρραβωνιαστικιά του εραστή της. Για τον διαβολικό αυτό στόχο, η Ειρήνη αγόρασε κουραμπιέδες, τους οποίους δηλητηρίασε με παραθείο, ένα ισχυρό δηλητήριο, και τους έστειλε ανώνυμα με το ΚΤΕΛ στο σπίτι της οικογένειας της αντιζήλου της, θεωρώντας ότι έτσι θα καθάριζε τον δρόμο για τον νεαρό άντρα.
Το διαβολικό σχέδιο, ωστόσο, πήγε εντελώς στραβά, καθώς οι δηλητηριασμένοι κουραμπιέδες δεν έφτασαν ποτέ στον αρχικό στόχο, αλλά έπεσαν θύματα τρεις αθώες ψυχές. Ο πρώτος που δοκίμασε το γλυκό ήταν ο 70χρονος πατέρας της αρραβωνιαστικιάς, ο οποίος, ανυποψίαστος, υπέφερε από φρικτούς πόνους και κατέληξε, με τον θάνατό του αρχικά να αποδίδεται σε καρδιακή προσβολή. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, η τραγωδία εντάθηκε όταν δύο ανήλικα παιδιά, ανίψια της 29χρονης, ηλικίας 2,5 και 3,5 ετών, βρήκαν το κουτί και έφαγαν από τους κουραμπιέδες. Παρά τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο, δυστυχώς, ήταν ήδη αργά. Η 29χρονη, που ήταν ο αρχικός στόχος, επέζησε με ελαφρά συμπτώματα, καθώς φαίνεται ότι τίναξε τη ζάχαρη από τους κουραμπιέδες πριν τους καταναλώσει, μια τυχερή κίνηση που της έσωσε τη ζωή.
Οι τοξικολογικές εξετάσεις επιβεβαίωσαν το δηλητήριο ως κοινό παράγοντα στους θανάτους και η αστυνομία συνέλαβε τη δράστιδα. Οι εφημερίδες της εποχής την περιέγραψαν με έντονα λόγια, αποκαλώντας την «Λύκαινα της Αμφιλοχίας» και «δηλητηριάστρια». Στο σπίτι της, οι αρχές βρήκαν 40 γραμμάρια παραθείο κρυμμένα σε μια τρύπα στον τοίχο, το αδιάψευστο αποδεικτικό στοιχείο της ενοχής της. Η Ειρήνη ομολόγησε το έγκλημά της έπειτα από τρεις μέρες εξαντλητικών ανακρίσεων, ωστόσο προσπάθησε να μειώσει την ευθύνη της ισχυριζόμενη πως «δεν περίμενε ότι θα την πλήρωναν αθώοι» και προσπαθώντας επίμονα να μπλέξει τον 27χρονο εραστή της ως συνεργό, λέγοντας: «Ναι, εγώ με αυτόν τα καταφέραμε». Αυτή η προσπάθεια να διαμοιράσει την ευθύνη φανέρωνε την απελπισία της, αλλά και την επιθυμία της να αναδείξει τη σύνδεσή της με τον νεαρό άντρα.
Η υπόθεση έφτασε στο Κακουργιοδικείο της Πάτρας τον Μάρτιο του 1967. Κατά τη διάρκεια της δίκης, η Ειρήνη ισχυρίστηκε ότι ο εραστής της ήταν ο «εγκέφαλος» του σχεδίου, ο οποίος της ζητούσε εκβιαστικά χρήματα για να μην αποκαλύψει τη σχέση τους στον σύζυγό της, ορίζοντας το κίνητρό της ως αντίδραση σε αυτό το «εκβιαστικό φλερτ». Από την άλλη πλευρά, ο 27χρονος εραστής αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη στο έγκλημα, υποστηρίζοντας ότι το μόνο του λάθος ήταν η σχέση του με την 55χρονη, η οποία τον ακολουθούσε συνεχώς, και ότι τα κίνητρα της ήταν ξεκάθαρα προσωπικά. Ωστόσο, ο αδερφός της 29χρονης αρραβωνιαστικιάς κατέθεσε ένα σοβαρό στοιχείο, αναφέροντας ότι ο αρραβωνιαστικός του ζητούσε να ξεκληρίσει την οικογένειά του για να πάρει την προκαταβολή της προίκας ύψους 40.000 δραχμών, ενισχύοντας την υπόθεση πως τα κίνητρα του εραστή ήταν συνυφασμένα και με οικονομικό συμφέρον.
Παρά τη σφοδρή αγόρευση του εισαγγελέα, ο οποίος χαρακτήρισε τους κατηγορούμενους «λύκους» και ζήτησε αυστηρή τιμωρία, η απόφαση του δικαστηρίου ήταν απρόσμενη και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Το Κακουργιοδικείο καταδίκασε την Ειρήνη Τ. σε 20 χρόνια κάθειρξη, ενώ ο 27χρονος εραστής της αθωώθηκε. Η απόφαση φάνηκε να λαμβάνει υπόψη ελαφρυντικά για τη γυναίκα, όπως η μέτρια σύγχυση και η καλή συμπεριφορά, ενώ η αθώωση του εραστή άφησε αναπάντητα ερωτήματα για την ηθική του αυτουργία. Ακόμη και μετά την καταδικαστική απόφαση, η 55χρονη συνέχισε να δηλώνει πως αγαπάει τον νεαρό άντρα. Ο εισαγγελέας χαρακτήρισε την απόφαση «σκανδαλώδη» και «πεπλανημένη», ζητώντας νέα εκδίκαση, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε. Η αμφιλεγόμενη δίκη άφησε μια κληρονομιά πόνου και θλίψης, υπενθυμίζοντας το πώς η απουσία συναισθηματικού ελέγχου και τα ανθρώπινα πάθη μπορούν να οδηγήσουν σε τραγικές και καταστροφικές συνέπειες.