.jpg)
Στις χρυσοποίκιλτες αίθουσες των Βερσαλλιών, όπου οι καθρέφτες αντανακλούσαν τη δόξα της απόλυτης μοναρχίας, μια δυσοσμία άρχισε να απλώνεται. Δεν ήταν το άρωμα των ρόδων, αλλά κάτι πολύ πιο σκοτεινό, κάτι που θα μετέτρεπε τον Λουδοβίκο ΙΔ', τον πιο λαμπρό βασιλιά της Ευρώπης, σε ένα σάπιο μνημείο ανθρώπινης αδυναμίας.
Το 1715, ο «βασιλιάς Ήλιος» κειτόταν ετοιμοθάνατος, αιχμάλωτος στη δική του σάρκα. Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι η εξωραϊσμένη εκδοχή των σχολικών βιβλίων, αλλά η ωμή αλήθεια για το πώς ο ισχυρότερος άνδρας της Γαλλίας πέθανε ουρλιάζοντας, με το πόδι του μαυρισμένο από γάγγραινα, αποδεικνύοντας ότι τα βακτήρια δεν υποκλίνονται σε βασιλείς.
Η μεγαλοπρεπής ψευδαίσθηση: Η κατασκευή του βασιλιά
Ο Λουδοβίκος ΙΔ' δεν κυβέρνησε απλώς τη Γαλλία—έγινε η Γαλλία. Η ζωή του ήταν μια υπολογισμένη πολιτική παράσταση, όπου η αντίληψη ήταν πραγματικότητα:
- Το θέατρο της εξουσίας: Κάθε πρωί, δεκάδες ευγενείς συναγωνίζονταν για την τιμή να παρακολουθήσουν την τελετουργία της πρωινής του έγερσης (Lever), μια θεϊκή τελετή που τον παρουσίαζε ως τον αντιπρόσωπο του Θεού στη Γη.
- Οι Βερσαλλίες ως φυλακή: Το ανάκτορο ήταν ένα αριστούργημα χειραγώγησης. Αναγκάζοντας τους ευγενείς να ζουν υπό τη στέγη του και να ανταγωνίζονται για την προσοχή του, ο Λουδοβίκος μετέτρεψε πιθανούς αντιπάλους σε διακοσμητικά κατοικίδια.
- Το σώμα ως σκηνή: Ακόμη και στο κρεβάτι, διεξήγαγε συναντήσεις, αναγκάζοντας τους υπουργούς να σκύβουν για να ακούσουν τις εντολές του, δημιουργώντας ένα οικείο θέατρο απόλυτης εξουσίας.
Η αργή κατάρρευση: Ρήγματα στη θεϊκή εικόνα
Παρόλο που πέρασε τη ζωή του χτίζοντας μια εικόνα αξιοπρέπειας, το σώμα του άρχισε να τον προδίδει.
- Η υγεία σε ελεύθερη πτώση: Από τα τέλη του 1680, ο βασιλιάς υπέφερε από χρόνιους πόνους και πεπτικά προβλήματα, ενώ τα κάποτε τέλεια δόντια του σάπισαν και μαυρίστηκαν. Οι πρέσβεις έμαθαν να αναπνέουν από το στόμα τους κατά τις ακροάσεις, λόγω της άσχημης αναπνοής του.
- Δίαιτα και απολαύσεις: Η αχαλίνωτη λαιμαργία του, με πλούσια γεύματα γεμάτα κρέατα, βαριές σάλτσες και αλκοόλ, μετέτρεψε την πέψη σε καθημερινό βασανιστήριο.
Η αρχή του τέλους: Το φρικτό έλκος
Το σημείο εκκίνησης για τον φρικτό θάνατό του ήταν ένα έλκος στο αριστερό του πόδι, το οποίο σταδιακά εξελίχθηκε σε μια μαύρη πληγή που αρνιόταν να επουλωθεί.
Η τελευταία πράξη: Γάγγραινα και απόλυτη φρίκη
Το έλκος έγινε γάγγραινα, εξαπλώνοντας μαύρες κηλίδες στο πόδι του σαν «στραβές κληματίδες», σηματοδοτώντας την πορεία του δηλητηρίου.
- Βάρβαροι «θεραπευτές»: Οι βασιλικοί ιατροί εξάντλησαν κάθε μέθοδο: καθημερινές τομές, καυτηριασμούς, εφαρμογή κονιορτοποιημένων μαργαριταριών, ακόμη και ζωντανών περιστεριών κομμένων στη μέση, πιστεύοντας ότι η ζωτική δύναμη του πουλιού θα μεταφερόταν στον βασιλιά. Κάθε θεραπεία ήταν ένα νέο μαρτύριο.
- Η αφόρητη δυσοσμία: Η δυσοσμία από τη σάπια σάρκα ήταν τόσο πνιγηρή που γέμιζε τους θαλάμους. Οι αυλικοί μάθαιναν να στέκονται στην υπήνεμη πλευρά και να αναπνέουν μέσα από αρωματισμένα μαντήλια, ενώ οι υπηρέτες έκαναν κλήρωση για το ποιος θα άδειαζε τα δοχεία νυκτός.
- Η ψυχολογική διάλυση: Καθώς η μόλυνση εξαπλωνόταν, ο βασιλιάς έπεσε σε παραλήρημα και παράνοια, κυνηγημένος από ενοχές. Άρχισε να ομολογεί μανιωδώς αμαρτίες σε ιερείς—τους πολέμους του, τις ερωτικές του υποθέσεις, την υπερηφάνεια του—χωρίς να βρίσκει ανακούφιση.
Το τέλος του «βασιλιά Ήλιου»
Την 1η Σεπτεμβρίου 1715, ο Λουδοβίκος ΙΔ' παραδόθηκε στη μόνη δύναμη που αποδείχθηκε ισχυρότερη από τη θέλησή του. Πέθανε με το πόδι του μαύρο και πρησμένο, με την τελευταία του πνοή να φεύγει από χείλη που κάποτε καθόριζαν τη μοίρα των εθνών.
Ο θάνατος του Λουδοβίκου ΙΔ' δεν ήταν μια ένδοξη δύση, αλλά ένα τρομακτικό θέαμα που διέλυσε κάθε ψευδαίσθηση. Αποκάλυψε τη φρικτή αλήθεια: η μόλυνση δεν υποκλίνεται σε κανένα στέμμα, και ακόμη και ο πιο λαμπρός «βασιλιάς Ήλιος» πρέπει τελικά να βυθιστεί στο σκοτάδι.