Η ζωή ενός μαθητή λυκείου στη Νότια Κορέα απέχει πολύ από τη συνηθισμένη εφηβική ρουτίνα, μετατρεπόμενη συχνά σε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο ακαδημαϊκής πίεσης και θυσίας. Το βίντεο αυτό παρουσιάζει την «κολαστήρια» καθημερινότητα του Χιούν-ντε, ενός έφηβου στη Σεούλ, ο οποίος ζει με έναν απίστευτο ρυθμό: περισσότερες από 15 ώρες μελέτης καθημερινά, από τις 8 το πρωί μέχρι τη 1 μετά τα μεσάνυχτα, και λιγότερες από πέντε ώρες ύπνου. Ο υπέρτατος στόχος που καθοδηγεί αυτή την εξουθενωτική ρουτίνα είναι η εισαγωγή σε ένα από τα κορυφαία, περίβλεπτα πανεπιστήμια της χώρας, μια επιτυχία που κρίνει ολόκληρη την κοινωνική και επαγγελματική του μελλοντική πορεία. Η μέρα του ξεκινά βιαστικά, χωρίς πρωινό, καθώς κάθε λεπτό αφιερώνεται στον αγώνα ενάντια στον χρόνο.
Στο λύκειο, ένα από τα καλύτερα της Σεούλ, η αυστηρή πειθαρχία είναι ο κανόνας. Οι μαθητές φορούν στολή, τα τμήματα είναι χωρισμένα ανά φύλο και η χρήση κινητού τηλεφώνου απαγορεύεται αυστηρά, με τα τηλέφωνα να παραδίδονται υποχρεωτικά στην είσοδο. Ωστόσο, η μεγαλύτερη μάχη δίνεται εντός της τάξης: ο εξαντλητικός ύπνος οδηγεί πολλούς μαθητές να αποκοιμούνται κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ο Χιούν-ντε, στην προσπάθειά του να αντισταθεί στην κούραση, επιλέγει να παρακολουθεί όρθιος, χρησιμοποιώντας ειδικά ψηλά θρανία που έχουν τοποθετηθεί στο πίσω μέρος της τάξης ακριβώς γι’ αυτόν τον σκοπό.
Η πίεση διατηρείται και μέσω ενός αυστηρού συστήματος πειθαρχικών πόντων, το οποίο καθιερώθηκε μετά την απαγόρευση της σωματικής τιμωρίας. Κάθε μαθητής ξεκινά τη χρονιά με έναν συγκεκριμένο αριθμό πόντων, και οποιαδήποτε παράβαση – όπως ο ύπνος στην τάξη που κοστίζει δύο πόντους – οδηγεί σε αφαίρεση. Αν ένας μαθητής φτάσει στο μηδέν, κινδυνεύει με αποβολή. Οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν ειδικό λογισμικό για την καταγραφή των παραπτωμάτων, ενώ οι γονείς ενημερώνονται άμεσα με μήνυμα για κάθε αφαίρεση πόντου, ενισχύοντας τον εξωτερικό έλεγχο και τη συνεχή επίβλεψη της συμπεριφοράς και της απόδοσης των παιδιών τους.
Η εξοντωτική ημέρα του μαθητή δεν τελειώνει όταν σχολάει το λύκειο στις 4 το απόγευμα. Ακολουθεί η «δεύτερη βάρδια» των μαθημάτων στα Χάγκουον (Hagwon), τις ιδιωτικές ακαδημίες φροντιστηρίων, τις οποίες παρακολουθεί περίπου το 90% των μαθητών λυκείου στη Σεούλ. Εκεί, ο Χιούν-ντε περνάει ακόμη πέντε ώρες, για τις οποίες οι γονείς του πληρώνουν ένα σημαντικό μηνιαίο ποσό, που αγγίζει τα 900 ευρώ. Ο σκοπός αυτών των εντατικών μαθημάτων δεν είναι η κάλυψη κενών, αλλά η πρόοδος στο σχολικό πρόγραμμα, ώστε οι μαθητές να αποκτήσουν ένα καθοριστικό προβάδισμα έναντι του αδυσώπητου ανταγωνισμού.
Όταν ο Χιούν-ντε φεύγει από την ακαδημία στις 10 το βράδυ, πρέπει να «χτυπήσει κάρτα» για να διαβεβαιώσει τους γονείς του ότι δεν απέφυγε τα μαθήματα. Παρά τις 12 ώρες που έχει περάσει σε αίθουσες διδασκαλίας, ο μαραθώνιος ολοκληρώνεται με τον τελευταίο και πιο μοναχικό σταθμό: την αίθουσα μελέτης της πολυκατοικίας του, ένα κοινόχρηστο ήσυχο δωμάτιο που διαθέτουν πολλές κατοικίες για τους μαθητές. Εκεί, ο Χιούν-ντε μένει για να τελειώσει τις εργασίες του, συχνά μέχρι τη 1 ή τις 2 τα ξημερώματα. Αυτή η ακραία θυσία ύπνου και ελεύθερου χρόνου είναι, όπως τονίζουν και οι ίδιοι οι μαθητές, μονόδρομος στη Νότια Κορέα. Αποτελεί το βαρύ τίμημα για να διεκδικήσουν μια θέση στην ελίτ και να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον σε μια κοινωνία όπου η ακαδημαϊκή επιτυχία είναι συνώνυμη της κοινωνικής καταξίωσης.