.jpg)
Η υπόθεση Glico-Morinaga είναι ένα από τα πιο διαβόητα μυστήρια της σύγχρονης Ιαπωνίας. Για περίπου ενάμιση χρόνο στη δεκαετία του 1980, μια αόρατη οντότητα που αυτοαποκαλούνταν «Το τέρας με τα 21 πρόσωπα» (μία αναφορά στον κλέφτη που αλλάζει μορφή από μυθιστόρημα του Έντγκαρ Ράμπο) τρομοκρατούσε δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες γλυκισμάτων της χώρας.
Αυτή η υπόθεση δεν περιλάμβανε μόνο εκβιασμούς, αλλά και δημόσιες απειλές δηλητηρίασης, βάζοντας σε πανικό ολόκληρο τον ιαπωνικό πληθυσμό. Μέχρι σήμερα, οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι.
Η απαγωγή του προέδρου Εζάκι (Μάρτιος 1984)
Η αρχή του εφιάλτη ξεκίνησε στις 18 Μαρτίου 1984. Δύο μασκοφόροι άνδρες εισέβαλαν στο σπίτι του Κατσουχίσα Εζάκι, του προέδρου της εταιρείας γλυκισμάτων Ezaki Glico (γνωστή για τα Pocky). Έδεσαν τη σύζυγο και την κόρη του και απήγαγαν τον ίδιο, ζητώντας λύτρα ύψους ενός δισεκατομμυρίου γεν και 100 κιλών χρυσού.
Παρόλο που ο Εζάκι κατάφερε να δραπετεύσει τρεις ημέρες αργότερα προτού καταβληθούν τα λύτρα, το μαρτύριο της εταιρείας μόλις είχε αρχίσει. Ακολούθησαν:
- Εμπρησμός σε εργοστάσιο της Glico.
- Αποστολή δοχείου υδροχλωρικού οξέος στην εταιρεία.
- Εμπαικτικοί και απειλητικοί επιστολές στην εταιρεία και την αστυνομία, υπογεγραμμένες από το «Τέρας με τα 21 Πρόσωπα», οι οποίες δημοσιεύονταν στις εφημερίδες.
Ο πανικός της δηλητηρίασης με κυάνιο
Τον Μάιο του 1984, η ομάδα ανέβασε τον πήχη, ισχυριζόμενη ότι είχε τοποθετήσει πακέτα καραμελών Glico δηλητηριασμένα με κυάνιο στα ράφια των καταστημάτων.
Η αντίδραση του κοινού ήταν μαζική. Η Glico ανακάλεσε όλα της τα προϊόντα, με αποτέλεσμα:
- Να υποστούν τεράστια κατάρρευση στα κέρδη τους, που υπολογίστηκαν σε 130 εκατομμύρια γεν.
- Να απολυθούν περίπου 1.000 εργαζόμενοι.
Παρόλο που η αστυνομία δεν βρήκε ποτέ στοιχεία ότι είχαν δηλητηριαστεί καραμέλες Glico, η φήμη και ο πανικός ήταν αρκετά για να παραλύσουν την εταιρεία.
Η στροφή στη Morinaga και οι σημειώσεις κινδύνου
Αφού το «Τέρας» ανακοίνωσε ότι σταματούσε τον βασανισμό της Glico, στράφηκε στην εταιρεία γλυκισμάτων Morinaga. Τον Οκτώβριο του 1984, έστειλαν μία ακόμη πιο ανησυχητική απειλή, ισχυριζόμενοι ότι είχαν αφήσει 20 κουτιά καραμελών σε καταστήματα από τη Χακάτα μέχρι το Τόκιο, τα οποία περιείχαν κυανιούχο κάλιο.
Αυτό που έκανε την απειλή ιδιαίτερα ανατριχιαστική ήταν ότι οι ίδιοι οι δράστες είχαν επισημάνει τα δηλητηριασμένα κουτιά με ένα αυτοκόλλητο που έγραφε: «Κίνδυνος περιέχει δηλητήριο. Θα πεθάνετε αν το φάτε αυτό». Αυτή η ενέργεια όχι μόνο ενίσχυσε τον τρόμο, αλλά έδειξε και τον σαδιστικό έλεγχο που ασκούσε η ομάδα στην αστυνομία.
Η αποτυχία της αστυνομίας και η τραγική κατάληξη
Η ιαπωνική αστυνομία ερεύνησε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, από μέλη της Yakuza μέχρι ύποπτους Βορειοκορεάτες, χωρίς επιτυχία. Είχαν εντοπίσει κάποιους υπόπτους από βίντεο και παρακολουθήσεις, όπως ο «Βιντεοσκοπημένος Άνδρας» και ο «Άνδρας με τα Μάτια της Αλεπούς», αλλά κανείς δεν ταυτοποιήθηκε οριστικά.
Η αδυναμία της αστυνομίας να προχωρήσει στην υπόθεση οδήγησε σε μία τραγική κατάληξη. Τον Αύγουστο του 1985, ο επικεφαλής της αστυνομίας της περιφέρειας Σίγκα, Σόζι Γιαμαμότο, αυτοπυρπολήθηκε δημόσια, ως ένδειξη ντροπής για την αποτυχία του να συλλάβει τους εκβιαστές.
Το τελευταίο μήνυμα και η εξαφάνιση
Μετά τον θάνατο του Γιαμαμότο, το «Τέρας με τα 21 Πρόσωπα» έστειλε την τελευταία του επιστολή. Εξέφρασαν χλευαστικά συλλυπητήρια για τον θάνατο του αρχηγού, αλλά ταυτόχρονα ανακοίνωσαν το τέλος των ενεργειών τους.
«Αποφασίσαμε να ξεχάσουμε τα βασανιστήρια των εταιρειών παραγωγής τροφίμων… Είμαστε κακοί, αυτό σημαίνει ότι έχουμε περισσότερα να κάνουμε εκτός από το να εκφοβίζουμε εταιρείες. Είναι διασκεδαστικό να ζεις τη ζωή ενός κακού ανθρώπου».
Αυτή ήταν η τελευταία φορά που το «Τέρας» έδωσε σημεία ζωής. Η ομάδα εξαφανίστηκε όπως εμφανίστηκε, χωρίς ποτέ να εμφανιστεί για να παραλάβει χρήματα εκβιασμού και χωρίς να καταγραφεί καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής.
Η υπόθεση Glico-Morinaga έχει σήμερα παραγράφει, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν οι δράστες αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, δεν μπορούν να τους απαγγελθούν κατηγορίες. Παραμένει ένα από τα πιο μυστηριώδη και ανεξιχνίαστα εγκλήματα του 20ού αιώνα, μια υπόθεση όπου οι εκβιαστές κατάφεραν να κερδίσουν τη μάχη ενάντια στο νόμο και την τάξη, απλώς με τη χρήση του φόβου και της ψυχολογικής τρομοκρατίας.