Η ιστορία του Οδυσσέα Ανδρούτσου αποτελεί μία από τις πιο τραγικές και σκοτεινές πτυχές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Παρόλο που υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους οπλαρχηγούς, με αποκορύφωμα τη δόξα του στη Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, η μοίρα του σφραγίστηκε από τις εσωτερικές πολιτικές έριδες και τον αδελφοκτόνο διχασμό. Η πτώση του δεν ήρθε από το σπαθί του εχθρού, αλλά από τα χέρια των ίδιων των συμπατριωτών του, αναδεικνύοντας το μέγεθος των παθών που παραλίγο να καταστρέψουν τον Αγώνα.
Η σύγκρουση του Ανδρούτσου με την κεντρική διοίκηση και συγκεκριμένα με πολιτικούς όπως ο Ιωάννης Κωλέττης, οδήγησε στη σταδιακή απομόνωσή του. Κατηγορούμενος για προδοσία και συνεργασία με τους Τούρκους —κατηγορίες που συχνά χρησιμοποιούνταν τότε για την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων— ο Ανδρούτσος αναγκάστηκε να παραδοθεί στον πρώην πρωτοπαλίκαρό του, τον Γιάννη Γκούρα. Παρά τις υποσχέσεις για δίκαιη δίκη, φυλακίστηκε κάτω από άθλιες συνθήκες στον Ενετικό Πύργο της Ακρόπολης των Αθηνών.
Η νύχτα της 4ης προς 5η Ιουνίου 1825 κατέγραψε μία από τις μεγαλύτερες ατιμίες της νεότερης ιστορίας μας. Ο Ανδρούτσος δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο μέσα στο κελί του από ανθρώπους που άλλοτε τον ακολουθούσαν. Για να συγκαλυφθεί το έγκλημα, οι δράστες έριξαν το σώμα του από τα τείχη της Ακρόπολης, προσπαθώντας να το παρουσιάσουν ως ατύχημα κατά τη διάρκεια υποτιθέμενης προσπάθειας απόδρασης. Η αλήθεια όμως δεν άργησε να λάμψει, προκαλώντας αποτροπιασμό σε όσους πίστευαν στην αξία του ήρωα.
Η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου παραμένει μέχρι σήμερα ένα διαχρονικό μάθημα για τις καταστροφικές συνέπειες της διχόνοιας. Η απώλεια ενός τέτοιου ηγετικού πνεύματος αποδυνάμωσε την Επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και άφησε μια ανεξίτηλη κηλίδα στην ιστορική μνήμη. Η αναγνώριση της θυσίας του και η μελέτη των γεγονότων που οδήγησαν στον θάνατό του είναι απαραίτητες για να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι πρωταγωνιστές του 1821, όχι μόνο απέναντι στον κατακτητή, αλλά και απέναντι στους ίδιους τους τους εαυτούς.