Η ιστορία του Βελγίου συχνά παρουσιάζεται μέσα από το πρίσμα των δεινών που υπέστη η χώρα κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Ωστόσο, υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά της βελγικής ιστορίας που πολλοί αγνοούν, και αυτή αφορά τη δράση του Βασιλιά Λεοπόλδου Β' στο Κονγκό. Ενώ στο Βέλγιο ο Λεοπόλδος τιμήθηκε ως ο «μεγάλος οικοδόμος» για τα δημόσια έργα και τον εκσυγχρονισμό που προώθησε, στο Κονγκό η κυριαρχία του μετατράπηκε σε μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες κατά της ανθρωπότητας. Από το 1885 έως το 1908, ο Λεοπόλδος δεν κυβερνούσε το Κονγκό ως εκπρόσωπος του βελγικού κράτους, αλλά ως ο προσωπικός του ιδιοκτήτης, μετατρέποντας μια ολόκληρη χώρα σε μια τεράστια επιχείρηση εκμετάλλευσης πόρων.
Η κινητήρια δύναμη πίσω από τη βαρβαρότητα στο «Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό» ήταν η ακόρεστη δίψα για κέρδος, αρχικά από το ελεφαντόδοντο και αργότερα από το καουτσούκ, το οποίο είχε γίνει εξαιρετικά προσοδοφόρο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Λεοπόλδος επέβαλε ένα σύστημα καταναγκαστικής εργασίας που δεν διέφερε από τη σκλαβιά. Οι ιθαγενείς υποχρεώνονταν να συλλέγουν συγκεκριμένες ποσότητες καουτσούκ, και η αποτυχία επίτευξης των στόχων αυτών οδηγούσε σε φρικτές τιμωρίες. Η πιο διαβόητη πρακτική ήταν ο ακρωτηριασμός των χεριών, των ποδιών ή των αυτιών των εργατών και των οικογενειών τους, ως απόδειξη ότι οι σφαίρες των μισθοφόρων χρησιμοποιήθηκαν για την επιβολή της τάξης και όχι για κυνήγι.
Για την επιβολή της κυριαρχίας του, ο Λεοπόλδος δημιούργησε τη "Force Publique", έναν στρατό μισθοφόρων που περιλάμβανε και μέλη πολεμικών φυλών, όπως οι Zappo Zap, οι οποίοι ήταν γνωστοί για την κτηνωδία τους. Οι αναφορές για κανιβαλισμό και μαζικές σφαγές ολόκληρων χωριών άρχισαν να διαρρέουν στη Δύση μέσω ιεραποστόλων και δημοσιογράφων. Οι φωτογραφίες που έφτασαν στην Ευρώπη και την Αμερική, δείχνοντας βουνά από κομμένα χέρια και εξαθλιωμένους ανθρώπους, προκάλεσαν την παγκόσμια κατακραυγή. Υπολογίζεται ότι από 1 έως 10 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους λόγω των εκτελέσεων, της πείνας και των ασθενειών που σάρωσαν τους υποσιτισμένους πληθυσμούς στις φυτείες.
Η διεθνής πίεση ανάγκασε τελικά το βελγικό κράτος να αφαιρέσει τον έλεγχο του Κονγκό από τον Λεοπόλδο το 1908, πληρώνοντάς του μάλιστα ένα τεράστιο ποσό για την «αποζημίωση» της περιουσίας του. Πριν παραδώσει τον έλεγχο, ο Λεοπόλδος διέταξε την καταστροφή όλων των αρχείων που αφορούσαν τη διακυβέρνησή του, σε μια προσπάθεια να σβήσει τα ίχνη των εγκλημάτων του. Ο όρος «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για να περιγράψει τη φρίκη στο Κονγκό, η οποία σήμερα αναγνωρίζεται από τους περισσότερους ιστορικούς ως γενοκτονία. Η ιστορία αυτή παραμένει μια οδυνηρή υπενθύμιση του πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη απληστία όταν συνδυάζεται με την απόλυτη εξουσία και τον ρατσισμό.