Η διαδικασία της μουμιοποίησης στην αρχαία Αίγυπτο αποτελεί έναν από τους πιο εντυπωσιακούς αλλά και ενοχλητικούς τρόπους διατήρησης του ανθρώπινου σώματος στην ιστορία. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν προχωρούσαν σε αυτή τη διαδικασία απλώς για να διατηρήσουν την εξωτερική εμφάνιση του νεκρού, αλλά για θρησκευτικούς λόγους. Πίστευαν ότι το σώμα αποτελούσε την «άγκυρα» της ψυχής στον θνητό κόσμο, επιτρέποντας στο πνεύμα να ταξιδέψει ελεύθερα στον κάτω κόσμο για να αντιμετωπίσει την τελική κρίση. Χωρίς ένα διατηρημένο σώμα, η ψυχή κινδύνευε να χαθεί για πάντα, γεγονός που καθιστούσε τη μουμιοποίηση απαραίτητη προϋπόθεση για τη μεταθανάτια ζωή.
Η διαδικασία για τους πλούσιους και τους Φαραώ ήταν εξαιρετικά σχολαστική και ξεκινούσε με την αφαίρεση των οργάνων που αποσυντίθενται πιο γρήγορα. Το πρώτο όργανο που αφαιρούνταν ήταν ο εγκέφαλος, ο οποίος υγροποιούνταν με τη βοήθεια μιας μεταλλικής ακίδας που περνούσε από τη μύτη και στη συνέχεια απομακρυνόταν με ειδικά άγκιστρα. Στη συνέχεια, τα όργανα της κοιλιακής χώρας αφαιρούνταν και τοποθετούνταν σε ειδικά βάζα, εκτός από την καρδιά, η οποία παρέμενε στο σώμα καθώς θεωρούνταν η έδρα της ψυχής. Το σώμα καλυπτόταν με νάτρον, ένα είδος αλατιού, για περίπου 35 ημέρες ώστε να απομακρυνθεί κάθε ίχνος υγρασίας, αφήνοντάς το ξηρό αλλά αναγνωρίσιμο.
Μετά την ξήρανση, το σώμα επαλειφόταν με ρητίνη δέντρων ως μονωτικό και τυλιγόταν σε εκατοντάδες μέτρα λινά υφάσματα. Ανάμεσα στα στρώματα του υφάσματος τοποθετούνταν φυλαχτά και γραπτές προσευχές για την προστασία του νεκρού. Η τελετή «ανοίγματος του στόματος» ήταν το τελικό στάδιο, όπου οι ιερείς πίστευαν ότι επανέφεραν τις αισθήσεις στον νεκρό ώστε να μπορεί να φάει και να μιλήσει στον άλλο κόσμο. Μαζί με τη μούμια, στον τάφο τοποθετούνταν πολύτιμα αντικείμενα, τρόφιμα, ακόμη και μουμιοποιημένα κατοικίδια ζώα, για να συνοδεύσουν τον ιδιοκτήτη τους στην αιωνιότητα.
Παρά τον σεβασμό που έδειχναν οι αρχαίοι, οι μεταγενέστεροι αιώνες επιφύλασσαν μια σκοτεινή μοίρα για τις μούμιες. Κατά την περίοδο της Αναγέννησης και αργότερα, χιλιάδες μούμιες κλάπηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως «φάρμακα», καθώς επικρατούσε η πεποίθηση ότι η κατανάλωση σκόνης από μούμια μπορούσε να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες. Στη βικτωριανή Αγγλία, ήταν της μόδας τα «πάρτι ξετυλίγματος», όπου οι καλεσμένοι παρακολουθούσαν την καταστροφή μιας αρχαίας μούμιας για λόγους διασκέδασης. Σήμερα, η επιστήμη χρησιμοποιεί προηγμένες μεθόδους, όπως αξονικές τομογραφίες και αναλύσεις DNA, για να μελετήσει τις μούμιες χωρίς να τις καταστρέψει, αποκαλύπτοντας πολύτιμες πληροφορίες για την υγεία, τη διατροφή και την ιστορία των ανθρώπων που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν.