Η Μάχη του Κουμάνοβο διαδραματίστηκε στις 23 και 24 Οκτωβρίου του 1912, ανάμεσα σε σερβικές και τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις. Οι Σέρβοι στρατιώτες απώθησαν την πρώτη επίθεση των Τούρκων, και στη συνέχεια ξεκίνησαν σε έφοδο από την περιοχή του υψηπεδίου Όβτσε Πόλιε, με επικεφαλής τον αρχηγό του τότε Γενικού Επιτελείου του Στρατού της Σερβίας, στρατηγό Radomir Putnik, και τον βοηθό του, συνταγματάρχη Živojin Mišić. Τότε οι Σέρβοι στρατιώτες έδιωξαν τους Τούρκους στρατιώτες από το Σώμα Στρατού «Βαρντάρι», προς τα Σκόπια, και κατέλαβαν, τελικά, τα Σκόπια και τα πήραν από τα χέρια των Τούρκων. Μετά την κατάληψη του τόπου που λέγεται Zebrnjak, οι σερβικές μονάδες διέλυσαν απόλυτα τις οθωμανικές δυνάμεις, και έτσι οι Τούρκοι ήταν αναγκασμένοι να αποσυρθούν.
Ο ιστορικός - καθηγητής Mile Bjelajac λέει ότι ο ηρωισμός ορισμένων Σέρβων στρατιωτών προκάλεσε το φόβο ανάμεσα σε Τούρκους στρατιώτες του πεζικού, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και αρκετοί Αλβανοί, που δεν είχαν συνηθίσει να παλεύουν σε μάχες και να διεξάγουν πραγματικό πόλεμο, παρά μόνο ήξεραν να κάνουν διάφορες λεηλασίες και να εφαρμόζουν τη βία σε βάρος αθώων πολιτών.. Ο καθηγητής Μπιελάγιατς λέει, επίσης, ότι οι Σέρβοι κατάλαβαν πως είχαν νικήσει στη Μάχη του Κουμάνοβο μόλις στις 24 Οκτωβρίου το απόγευμα, όταν είδαν ότι οι Τούρκοι αποσύρονται και αφήνουν πίσω τους τα πάντα – τον εξοπλισμό, τα πολεμοφόδια, τα κανόνια. Έτσι, μέσα σε τρεις μόνο μέρες οι Σέρβοι κατάφεραν να εκδικηθούν, μετά από 500 και άνω χρόνια, για την ήττα που υπέστησαν από τους Τούρκους στη θρυλική Μάχη του Κοσσυφοπεδίου, το 1389, και έλεγαν «Κερδίσαμε τη μάχη του Κουμάνοβο (που είναι σχετικά κοντά στο Κοσσυφοπέδιο), και εκδικηθήκαμε για την ήττα στο Κοσσυφοπέδιο»,- λέει ο κ. Μπιελάγιατς, και καταλήγει ότι η Μάχη του Κουμάνοβο αποτέλεσε το επιτυχημένο τέρμα της επανάστασης των Σέρβων σε βάρος του τουρκικού ζυγού, που κράτησε σχεδόν πέντε αιώνες, καθώς και ότι οι Βαλκανικοί Πόλεμοι συνέβαλαν ώστε να εκδιωχτούν οι Τουρκοί οριστικά από τα Βαλκάνια.
Περισσότερα ιστορικά αφιερώματα εδώ.