1) Κάντε μικρά βήματα
Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να μαθαίνει να προσαρμόζεται σταδιακά στις καινούριες καταστάσεις. Μην περιμένετε ότι, ενώ έχει συνηθίσει να περνάει όλο του τον χρόνο μαζί σας, αμέσως θα καταφέρει να στηριχθεί στον εαυτό του για να περάσει καλά.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να το αφήνετε σιγά-σιγά μόνο του. Για παράδειγμα, μπορείτε να φύγετε απ' το σαλόνι και να πάτε στην κουζίνα, απ' όπου θα έχετε οπτική επαφή, για πέντε λεπτά. Επαναλάβετε μέχρι το παιδί να συνηθίσει και να σταματήσει να παραπονιέται. Σταδιακά, μπορείτε ν' αυξήσετε τον χρόνο που λείπετε και, αν το παιδί είναι σ' ένα ασφαλές μέρος (στο πάρκο ή την κούνια), δοκιμάστε να πάτε σ' ένα διπλανό δωμάτιο για λίγο.
2) Δημιουργήστε τον δικό του χώρο
Ο καλύτερος τρόπος για να το «ιντριγκάρετε» και να το πείσετε να παίξει μόνο του, είναι να του φτιάξετε τον δικό του χώρο. Είτε αυτό είναι το πάρκο με τ' αγαπημένα του παιχνίδια στο σαλόνι είτε μία ζεστή, τετράγωνη γωνιά με μοκέτα, με τα αρκουδάκια του και με μεγάλα μαξιλάρια που θα λειτουργούν ως «φράχτης», σημασία έχει να καταλάβει ότι είναι ο δικός του αποκλειστικός χώρος. Με το πέρασμα του χρόνου, θα δείτε ότι θ' αρχίσει να τον ζητάει και από μόνο του!
3) Κρατήστε το απασχολημένο
Η τηλεόραση και τα video games είναι μία εύκολη, «έτοιμη» λύση για να παραμείνει το παιδί ήσυχο, ωστόσο δεν είναι δημιουργική. Προσπαθήστε, στο μέτρο του δυνατού, να του δίνετε υλικό για να περνάει μόνο του δημιουργικό χρόνο. Τα παζλ, για παράδειγμα, είναι μία πολύ καλή ιδέα για να απασχοληθεί χρησιμοποιώντας το μυαλό του. Μία άλλη καλλιτεχνική λύση είναι ν' απλώσετε στο πάτωμα χαρτιά και να του πείτε να ζωγραφίσει τις αγαπημένες του στιγμές από τις καλοκαιρινές διακοπές, τα αγαπημένα του ζωάκια ή μια σκηνή απ' το αγαπημένο του παραμύθι. Δώστε του μια πρόταση, ένα «project», αντί να του προτείνετε απλώς να ζωγραφίσει ό,τι θέλει.
4) Ορίστε μία «ώρα παιχνιδιού»
Μπορείτε να καθορίσετε μία συγκεκριμένη ώρα κάθε μέρα που το παιδί θα παίζει μόνο του στο δικό του χώρο και να της δώσετε ένα όνομα, ανάλογα με την αγαπημένη του ασχολία (π.χ. «Ώρα για ζωγραφιές»). Με τον τρόπο αυτό, θα συνηθίσει ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα το απολαμβάνει μόνο και μόνο από το άκουσμά του!
5) Μην το διακόπτετε
Την ώρα που το πιτσιρίκι παίζει μόνο του, μην το διακόπτετε. Προσπαθήστε να μην σχολιάζετε ό,τι κάνει και να μην του κάνετε ερωτήσεις. Είναι πολύ πιθανό ν' αποσυντονιστεί, ν' αρχίσει να γκρινιάζει ή, αντίθετα, ν' αρπάξει την ευκαιρία για ν' αποσπάσει την προσοχή σας και να καταλήξετε να παίζετε μαζί του.
6) Ενθαρρύνετε τα επιτεύγματά του
Αφού τελειώσει με το παιχνίδι του, μπορείτε να το ρωτήσετε τι έκανε για να περάσει ευχάριστα την ώρα του. Σε περίπτωση που το ίδιο επιζητήσει την προσοχή σας την ώρα που παίζει για να σας δείξει, για παράδειγμα μία χειροτεχνία ή μία ζωγραφιά που τελείωσε, φυσικά, μην το αγνοήσετε! Επιβραβεύστε το και συνεχίστε τη δουλειά σας.
7) Αφήστε το να εκφραστεί ελεύθερα
Τα παιδιά λατρεύουν την ακαταστασία -είναι ένας τρόπος έκφρασης γι' αυτά. Προσπαθήστε να μην τα επιπλήττετε όταν παίζουν μόνα τους και πετάνε παντού τα παιχνίδια τους. Αν το κάνουν, σημαίνει ότι αυτό τους ευχαριστεί. Εξάλλου, πρέπει να αισθανθούν ότι βρίσκονται στον δικό τους χώρο, στον οποίο επιτρέπεται να κάνουν ό,τι θέλουν. Σε περίπτωση, όμως, που ξεφύγουν από τα επιτρεπόμενα όρια, μπορείτε να τους κάνετε μία σχετική παρατήρηση ή να τους πάρετε πολύχρωμα καλάθια στα οποία μπορεί να βάζει τα παιχνίδια του όταν τελειώνει.
8) Μην το παρακάνετε με την απομόνωση!
Το παιδί δεν θα μείνει ευχαριστημένο αν δεν περνάτε καθόλου χρόνο μαζί. Όποτε αυτό είναι δυνατό, μπορείτε να κάνετε κάποια πράγματα μαζί... αλλά χωριστά. Μία καλή ευκαιρία όταν θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο σας στο κρεβάτι, είναι να του δώσετε να ξεφυλλίζει τ' αγαπημένα του παραμύθια. Έτσι, θα είναι δίπλα σας, νιώθοντας μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά θ' απασχολείται μόνο του.
Ακόμα, αν του αρέσει να είναι μαζί σας όταν μαγειρεύετε, μπορείτε να του αγοράσετε ένα πλαστικό σετ μαγειρικής για να φτιάχνει και εκείνο ό,τι φαγητό θέλει με τη φαντασία του όσο είστε απασχολημένη.
Η ώρα αυτή είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά γιατί μαθαίνουν για πρώτη φορά να στηρίζονται στον εαυτό τους και αρχίζουν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα προς την ανεξαρτητοποίηση. Έτσι, σταδιακά χτίζουν τον χαρακτήρα τους, αναπτύσσοντας την αυτοπεποίθησή τους και αρχίζουν να προετοιμάζονται για τη στιγμή που θ' ανοίξουν τα φτερά τους, θα βγουν από τα όρια του σπιτιού και θα πάνε για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό!