Επαναληπτικά σχόλια στα Αρχαία από μετάφραση (Ομήρου Οδύσσεια) για την ραψωδία π 185-336 (Α' Γυμνασίου)

ΣΤΙΧΟΙ  185-336

Το μοτίβο του αναγνωρισμού: Ο αναγνωρισμός στην Οδύσσεια πραγματοποιείται με μια ορισμένη διαδικασία. Δηλαδή είναι κι αυτός θεματικός τύπος, όπως και η φιλοξενία.

Κατά τη διαδικασία του αναγνωρισμού:

α) Προϋποτίθεται η πολύχρονη απουσία του αναγνωριζόμενου από τον αναγνωριστή.

β) Απομονώνονται τα δύο πρόσωπα που μετέχουν στον αναγνωρισμό.

γ) Αποκρύπτεται η ταυτότητα του αναγνωριζόμενου με μεταμόρφωση ή παραμόρφωση ή με μια ψεύτική ιστορία.

δ) Ακολουθεί η αποκάλυψη (αποκατάσταση του προσώπου με άρση της μεταμόρφωσης-παραμόρφωσης και ομολογία της ταυτότητάς του).

ε) Μεσολαβεί η δοκιμασία: ο αναγνωριστής εκφράζει τη δυσπιστία του και ζητά αποδεικτικά στοιχεία και μετά ακολουθούν οι διαβεβαιώσεις ή τα αποδεικτικά στοιχεία του αναγνωριζόμενου, και

στ) ακολουθεί η αναγνώριση και η έκφραση συναισθημάτων.   

Κατά τη διαδικασία του αναγνωρισμού, ο Τηλέμαχος έζησε μια κλίμακα συναισθημάτων που παρουσιάζει καμπύλη:

Κατάπληξη και δέος – δυσπιστία και αμφιβολία – πειθώ – σπαραχτική συγκίνηση.

Τη γρήγορη αυτή εξέλιξη της κλίμακας δικαιολογεί ο αιφνιδιασμός στην αρχή και η αναφορά στο θαύμα έπειτα, που λειτουργεί καταλυτικά.

Με την αναγνώριση του Οδυσσέα από τον Τηλέμαχο κλείνει ο κύκλος της «Τηλεμάχειας» και οι χωριστές πορείες πατέρα-γιου συμπίπτουν τώρα.

στίχ. 241-245: Η παρομοίωση θεωρείται ατυχής από μερικούς μελετητές αφού συσχετίζει το κλάμα της χαράς με το θρήνο της απελπισίας. Άλλοι όμως λένε ότι θέλει να υποβάλει το μοτίβο της στέρησης. Ο Τηλέμαχος θυμάται περισσότερο τη στέρηση από το μακροχρόνιο χωρισμό. Τώρα που ο χωρισμός τελείωσε, αποκαλύπτεται αβάσταχτος, παράλογος και τρομερός – γι’ αυτό κλαίει ή και γι’ αυτό.