ΕΝΟΤΗΤΑ 24
Επιστήμες και στοχασμός στον κόσμο το 19ο αιώνα
Ο
χαρακτήρας της επιστημονικής εξέλιξης
Ο επιστημονικός χώρος κατά
το 19ο αι. χαρακτηρίζεται κυρίως:
·
από τα πολλά νέα επιστημονικά επιτεύγματα,
·
από την πιο στενή σύνδεση οικονομίας και επιστήμης.
Η Χημεία κυριαρχεί στον
επιστημονικό χώρο, με σημαντικότερα επιτεύγματα:
·
τα συνθετικά υφάσματα και τα χρώματα,
·
τα λιπάσματα,
·
τα εμβόλια και τα φάρμακα..
Τα επιστημονικά επιτεύγματα
·
Ο Φαραντέυ ανακάλυψε τη σχέση ηλεκτρισμού – μαγνητισμού.
·
Ο Μάξγουελ ανακάλυψε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που μεταδίδονται μέσω
του αέρα, με εφαρμογές σε: (α) ηλεκτροφωτισμό (Έντισον), (β) τηλέφωνο (Μπελ),
(γ) κινηματογράφο.
·
Ο Μορς εγκατέστησε το πρώτο τηλεγραφικό δίκτυο στις ΗΠΑ.
·
Ο Παστέρ και ο Κοχ μελέτησαν τα μικρόβια και επινόησαν εμβόλιο για τη
λύσσα και μεθόδους αποστείρωσης των τροφίμων.
Δαρβίνος: η θεωρία της εξέλιξης
Η δημοσίευση του έργου του
Δαρβίνου Η καταγωγή των ειδών αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη της
επιστημονικής σκέψης.
Η δαρβινική θεωρία της
εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής:
Τα ζώα και τα φυτά προήλθαν
με αργή εξέλιξη από λίγα και απλούστερα αρχικά είδη. Από τα αρχικά αυτά είδη
επικράτησαν τελικά εκείνα που μπορούσαν να προσαρμοστούν καλύτερα στις εκάστοτε
συνθήκες.
Αντιδράσεις και αλλοίωση της
θεωρίας του Δαρβίνου:
·
Από την εκκλησία, καθώς αμφισβητούσε τη δημιουργία του ανθρώπου από το
Θεό.
·
Σε κοινωνικό επίπεδο γέννησε τον κοινωνικό δαρβινισμό.
Στοχασμός
Ο Θετικισμός:
Ο Αύγουστος Κοντ
υιοθέτησε το νόμο των τριών σταδίων, σύμφωνα με τον οποίο κάθε ανθρώπινη γνώση
περνάει από τρία διαδοχικά στάδια: θεολογικό – μεταφυσικό – επιστημονικό ή
θετικό και επιχείρησε να εφαρμόσει το νόμο αυτόν στην ιστορία.
Η διαλεκτική μέθοδος:
·
Ο φιλόσοφος Φρίντριχ Χέγκελ πίστευε ότι το σύμπαν διακρίνεται σε
τρεις σφαίρες:
Ø το Λόγο
Ø τη Φύση -
Η Φύση και ο Λόγος αντλούν την ύπαρξή τους από το Πνεύμα
Ø το Πνεύμα
·
Ο Χέγκελ εισηγήθηκε επίσης τη διαλεκτική μέθοδο, όπου υπάρχουν τρεις
αρχές: η θέση, η αντίθεση, η σύνθεση. Με τις αρχές αυτές
μπορούμε, κατά το Χέγκελ, να ερμηνεύσουμε τα ιστορικά φαινόμενα, καθώς αυτά
βρίσκονται σε συνεχή μεταβολή.
Ο διαλεκτικός υλισμός και η
πάλη των τάξεων:
·
Οι Κ. Μαρξ και Φρ. Ένγκελς
προσάρμοσαν τη διαλεκτική μέθοδο του Χέγκελ, τοποθετώντας στη θέση του
κινητήριου παράγοντα της ιστορίας την ύλη αντί για το Πνεύμα.
·
Η κινητήρια δύναμη της ιστορίας ήταν η πάλη των
τάξεων, δηλαδή η αδιάκοπη σύγκρουση ανάμεσα στην κοινωνική τάξη που έχει την
εξουσία και στην κοινωνική τάξη που προσπαθεί να της την αφαιρέσει.
Ο Υπεράνθρωπος:
Ο Φρ. Νίτσε δεν πίστευε στην
απόλυτη αλήθεια και θεωρούσε ότι η αξία στον άνθρωπο είναι σε αυτό που μπορεί
να γίνει, δηλαδή στον υπεράνθρωπο, και όχι σε αυτό που είναι. Γνώρισμα του
υπεράνθρωπου είναι η αποθέωση της δύναμης.