ΕΝΟΤΗΤΑ 36
Ο Ελληνισμός της δυτικής Μικράς Ασίας και του Πόντου
Ο Ελληνισμός της δυτικής Μικράς Ασίας
·
Από τα μέσα του 19ου αιώνα πολλοί Έλληνες
μετανάστευσαν στη Μικρά Ασία εξαιτίας των μεταρρυθμίσεων του Χάτι Χουμαγιούν
και των θετικών οικονομικών προοπτικών.
·
Αν και οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί αποτελούσαν
την πλειονότητα, οι ελληνορθόδοξες κοινότητες είχαν έντονη παρουσία.
·
Οι Έλληνες ήταν πλειονότητα στη Σμύρνη, ενώ
διέθεταν σημαντική παρουσία και σε άλλες πόλεις.
·
Η οικονομική και πνευματική δραστηριότητα των
Ελλήνων:
Ø
Ασχολούνταν
κυρίως με το εμπόριο και τις επιχειρήσεις.
Ø Λειτουργούσαν πολλά ελληνικά σχολεία.
Ø Υπήρχαν τυπογραφεία, όπου εκδίδονταν ελληνικά
βιβλία και εφημερίδες.
Ο Ελληνισμός
του Πόντου
·
Ζούσε
οργανωμένος σε ελληνορθόδοξες κοινότητες.
·
Μεγάλα
εμπορικά κέντρα: Τραπεζούντα, Κερασούντα, Σαμψούντα
·
Κέντρο
της ελληνικής παιδείας υπήρξε το «Φροντιστήριον της Τραπεζούντας», που είχε
ιδρυθεί στα τέλη του 17ου αιώνα.
Οι διωγμοί
του Μικρασιατικού Ελληνισμού
Αιτίες:
·
η ενίσχυση του τουρκικού εθνικισμού,
·
η επιδίωξη ισχυρών γερμανικών συμφερόντων να
κερδίσουν κυρίαρχη θέση στην οθωμανική οικονομία.
Μέτρα
εκδίωξης των Μικρασιατών Ελλήνων:
· 150.000 Έλληνες εκτοπίστηκαν στην ενδοχώρα με
το επιχείρημα ότι θα έθεταν σε κίνδυνο τις τουρκικές πόλεις αν δέχονταν
ελληνική επίθεση.
· Οργανώθηκαν τα τάγματα εργασίας στα οποία
κατατάσσονταν άνδρες άνω των 45 ετών, που οδηγούνταν για αγγαρείες σε λατομεία
και δημόσια έργα στο εσωτερικό της χώρας, όπου εξοντώθηκαν κατά χιλιάδες.
Η κίνηση αυτονόμησης στον Πόντο
·
Στα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου εκδηλώθηκε
αυτονομιστική κίνηση των Ελλήνων του Πόντου στη βάση του δικαιώματος της
αυτοδιάθεσης των λαών.
·
Τον Ιαν. του 1920 ιδρύθηκε ομόσπονδο
Ποντοαρμενικό κράτος σε εδάφη που κατοικούσαν Πόντιοι και Αρμένιοι, το οποίο
αναγνωρίστηκε από τη συνθήκη των Σεβρών αλλά η ζωή του υπήρξε σύντομη.