ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΚΤ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΑΕΙ
Σταματήστε την καταστροφή της Παιδείας, Σταματήστε τα οριζόντια μέτρα και τις απολύσεις !
Αθήνα 23 / 8 / 2013
Αυτές τις ημέρες, εν μέσω της καρδιάς του θέρους (14 Αυγούστου !!!), στις ελάχιστες πλέον μέρες που η πανεπιστημιακή κοινότητα βρίσκεται μακριά από τα Πανεπιστήμια, επιχειρείται, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και η εφαρμογή ενός «σχεδίου Μεταρρύθμισης της Δημόσιας Διοίκησης» στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ) της χώρας. Οι γενικές οδηγίες και οι μεθοδολογικές προσεγγίσεις του «Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης» που αφορούν τα Υπουργεία, επιβάλλονται στα Πανεπιστήμια που έχουν ιδιαίτερη δομή, διακριτές και διαπιστωμένες επείγουσες λειτουργικές ανάγκες, και τελείως διαφορετική αποστολή και λειτουργία. Είναι άμεσα συναγόμενο ότι: η ενδεχόμενη εφαρμογή των μέτρων αυτών, θα οδηγήσει τα Πανεπιστήμια από την κατάσταση της χρόνιας, βαθειάς απορρύθμισης και συρρίκνωσης, στην αδυνατότητα ακόμα και της πλέον συμβατικής λειτουργίας τους και θα προκαλέσει την τελική διάλυση τους.
Ο βασικός στόχος, το μοναδικό ενδιαφέρον αυτής της «Μεταρρύθμισης» δεν είναι η όποια βελτίωση λειτουργίας, όπως θα μπορούσε να φανταστεί κανείς από την σημασία της λέξης, αλλά αποκλειστικά και μόνο οι απολύσεις προσωπικού, τίποτα άλλο.
Θα πρέπει να γίνει σαφές: Οι διοικητικοί υπάλληλοι είναι ένας πολύτιμος, λειτουργικός, αναντικατάστατος κρίκος της ανθρώπινης αλυσίδας της πανεπιστημιακής κοινότητας, δίχως αυτούς, δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα Πανεπιστήμιο. Επιπρόσθετα, η ΑΣΚΤ δεν μπορεί να αποδεχθεί τον νέο εργασιακό ρατσισμό που υποκρύπτουν οι κατηγορίες προγραφών για τη διαθεσιμότητα - ( βλέπε απολύσεις προσωπικού) - συγκεκριμένων κατηγοριών (ΙΔΑΧ, ΔΕ, ΠΕ, ΤΕ κλπ), αδιαφορώντας για το ποιο είναι το έργο τους, ποια είναι η πολυετής προσφορά τους, πόσο συμβάλουν και πόσο απαραίτητοι είναι στην καθημερινή λειτουργία του φορέα τους.
Η παρωδία της εγκυκλίου που λάβαμε από το Υπουργείο Παιδείας «Μεταρρυθμιστικές δράσεις ΥΠΑΙΘ-ΑΕΙ έχει ως εξής: Καλεί τα ΑΕΙ να εξετάσουν εάν έχουν πλεονάζον προσωπικό τη στιγμή μάλιστα που είναι απολύτως γνωστές και οξύτατες οι άμεσες ανάγκες στελέχωσής τους. Στην πραγματικότητα, το Υπουργικό Συμβούλιο προ-αποφασίζει εν μέσω Αυγούστου, πόσοι θα απολυθούν (με αριθμό απολύτως καθορισμένο: 1765 εργαζόμενοι) και στη συνέχεια μας δίδεται η εντολή της εφαρμογής διαδικασιών που δεν συνάδουν με Πανεπιστήμια, για την εκ των υστέρων τροποποίηση δομών και στελέχωσης προκειμένου να «αιτιολογηθούν» και να ενταχθούν οι αποφασισμένες απολύσεις. Αυτά κάτω από μια άλλη αγαθή και ευήκοη λέξη, αυτή της αξιολόγησης. Όλο αυτό συνιστά ένα απροκάλυπτο πολιτικό φαρισαϊσμό.
Η ΑΣΚΤ διοικείται και λειτουργεί τα τελευταία τρία χρόνια, στα όρια των δυνατοτήτων της: δίχως χρήματα, σε μεγάλη, ασφυκτική και κλιμακούμενη υποχρηματοδότηση, με προσωπικό (εκπαιδευτικό, διοικητικό, συμβασιούχους συνεργάτες) που εργάζεται με υπερβάλλοντα ζήλο. Προσωπικό που ταυτόχρονα ζει στα όρια της οικονομικής επιβίωσης και για μερικούς της εξαθλίωσης, υπό το κράτος και τη βία συχνά αντισυνταγματικών ή το λιγότερο αντιφατικών νόμων, νυχτερινές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και εγκυκλίων (γονατογραφήματα όπως σωστά χαρακτηρίζει ένας εξαιρετικός και αγαπητός συνάδελφος), που διαρκώς υποσκάπτουν, δυσχεραίνουν το έργο του Πανεπιστημίου, διογκώνοντας τις συγχύσεις, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και τον φόβο στα μέλη του.
Από το 2009, βιώνουμε το παρόν ως διαρκή καθημερινή Απώλεια και τώρα το μέλλον μας είναι η διαθεσιμότητα και οι απολύσεις…
Σ’ αυτή την εξελισσόμενη εφιαλτική πολιτική πραγματικότητα που σχεδιάζουν «οι έξωθεν άλλοι» για εμάς, η Ακαδημαϊκή Κοινότητα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών παραμένει σύσσωμη, ενωμένη και εργάζεται όχι μόνο για τη επιβίωση της Σχολής αλλά υπό αυτές τις δυσχερείς συνθήκες και για το μέλλον που της αξίζει. Σ’ αυτή την αποστολή, την υποχρέωση και το καθήκον δεν μας περισσεύει κανείς.
Γιώργος Χαρβαλιάς – Πρύτανης ΑΣΚΤ