| Δεν με πειράζει αν απλώνη έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα. Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή. Το γέλοιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη, σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι, του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λυώνει. Τι ωφελεί οπού φυτρώνει λουλούδια έξω η άνοιξις και σπέρνει πρασινάδα! Έχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονεί. Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει, σαν έχεις λύπη ο Μάης με τον Δεκέμβρη μοιάζει, πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι. |
 |
| (Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983) |