Αλλά στον διπλανό πάγκο, ο Άρνολντ Φορνασού πουλούσε παγωτό σε πιάτα σαν τρελός. Ξαφνικά, του Άρνολντ του τελείωσαν τα πιάτα. Ο Έρνεστ είχε μια ξαφνική ιδέα. Τύλιξε μια κρέπα σχηματίζοντας κωνικό χωνάκι και την πρόσφερε ως υποκατάστατο. Βουαλά! Έτσι γεννήθηκε το χωνάκι του παγωτού.
Αυτή τουλάχιστον είναι η εκδοχή που υποστηρίζει η Διεθνής Ένωση Παγωτού. Αλλά εδώ είναι που αρχίζει το μπέρδεμα. Τουλάχιστον μισή ντουζίνα πωλητές στην έκθεση ισχυρίζονται ότι σ’ εκείνους ανήκει η τιμή της ανακάλυψης. Οι απόγονοι τους συνεχίζουν τους διαξιφισμούς ακόμη και σήμερα.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; Είναι ασφαλές να πούμε ότι η ιδέα γεννήθηκε μια μέρα στην έκθεση και γρήγορα την αντέγραψαν δεκάδες άλλοι που ήταν ανυπόμονοι να εκμεταλλευτούν μια καλή ιδέα. Όταν τελείωσε η έκθεση, οι άνθρωποι μετέφεραν την ιδέα στον τόπο τους και έτσι έγινε επιτυχία σ ΄όλη την χώρα. Σήμερα, το ένα τρίτο όλων των παγωτών πουλιέται σε χωνάκια. Είναι μια αγαπημένη καλοκαιρινή απόλαυση στην Αμερική και παντού – σ΄ αυτό, τουλάχιστον δεν χωράει συζήτηση.
- Πηγή: «Συναρπαστικές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ», του Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος, mixanitouxronou.gr
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.