Τα μαθαίνουν ότι τίποτα δεν είναι αρκετό
Ούτε ακόμα και η ίδια επιτυχία. Ο τελειομανής για τον εαυτό του γονιός συχνά γίνεται και απαιτητικός προς το παιδί. Έτσι, ακόμα και όταν εκείνο τα καταφέρνει «όπως πρέπει», δεν το αφήνει να χαρεί την επιτυχία του, δεν του λέει «μπράβο» για το έστω και μικρό επίτευγμά του αλλά του βάζει τον αμέσως επόμενο στόχο. Πώς θα προχωρήσει, όμως, ένα παιδί όταν δεν έχει ένα πραγματικό κίνητρο για να συνεχίσει την προσπάθεια: το «μπράβο» και την αποδοχή των γονιών του;
Και ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα για να πετύχουν
Όταν ένα παιδί μεγαλώνει με το σκεπτικό πως πρέπει να κάνει το οτιδήποτε για να πετύχει τον στόχο του, μπορεί να μεγαλώνει πιστεύοντας πως δεν είναι κακό ακόμα και να πατάς επί πτωμάτων μέχρι να τα καταφέρεις. Ότι η αποτυχία του συμμαθητή σου στο σχολείο σημαίνει πως η δική σου επιτυχία θα φανεί περισσότερο -και γι’ αυτό χαίρεσαι! Ότι δεν θα βοηθήσεις τον διπλανό σου να καταλάβει μια άσκηση στα Μαθηματικά γιατί είναι ανταγωνιστής.
Αναπόφευκτα, αυτό κάποια στιγμή θα στρέψει μακριά απ’ το παιδί τους συμμαθητές και τους φίλους του. Δύο από τις σημαντικότερες αρετές που πρέπει να μαθαίνουμε από νωρίς στα παιδιά είναι η ενσυναίσθηση και η ευγενής άμιλλα- κάτι που δεν υφίσταται σ’ αυτές τα περιπτώσεις.
Τους δίνουν το μήνυμα ότι η εικόνα προς τα έξω είναι το παν
Οι απαιτητικοί γονείς θέλουν τα παιδιά τους να φαίνονται τέλεια και τείνουν να τα μαθαίνουν ότι το σημαντικό είναι η εικόνα που θα δώσουν προς τα έξω. Το «Τι θα πει η δασκάλα αν δεν πάρεις Άριστα στη Γλώσσα;» είναι πολύ διαφορετικό από το «Σημασία έχει να καταλάβεις το μάθημα και να βάλεις τα δυνατά σου!».
Και ότι προτεραιότητα δεν έχουν τα δικά τους «θέλω», αλλά των γονιών τους
Συνήθως οι απαιτητικοί γονείς είναι αυτοί που θέλουν τα παιδιά τους να πετύχουν όσα εκείνοι δεν κατάφεραν, είτε σε θέματα σπουδών είτε σε θέματα καριέρας, γι’ αυτό και τα «σπρώχνουν» προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυτή που θέλουν εκείνοι. Αγνοούν τα «θέλω» των παιδιών, έστω και αν αυτά είναι απλά- αν για παράδειγμα το κορίτσι ζητάει να αρχίσει μαθήματα μπάσκετ και να σταματήσει το μπαλέτο ή προτιμά να κάνει μαθήματα ζωγραφικής αντί για πιάνο.
Ούτε ακόμα και η ίδια επιτυχία. Ο τελειομανής για τον εαυτό του γονιός συχνά γίνεται και απαιτητικός προς το παιδί. Έτσι, ακόμα και όταν εκείνο τα καταφέρνει «όπως πρέπει», δεν το αφήνει να χαρεί την επιτυχία του, δεν του λέει «μπράβο» για το έστω και μικρό επίτευγμά του αλλά του βάζει τον αμέσως επόμενο στόχο. Πώς θα προχωρήσει, όμως, ένα παιδί όταν δεν έχει ένα πραγματικό κίνητρο για να συνεχίσει την προσπάθεια: το «μπράβο» και την αποδοχή των γονιών του;
Και ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα για να πετύχουν
Όταν ένα παιδί μεγαλώνει με το σκεπτικό πως πρέπει να κάνει το οτιδήποτε για να πετύχει τον στόχο του, μπορεί να μεγαλώνει πιστεύοντας πως δεν είναι κακό ακόμα και να πατάς επί πτωμάτων μέχρι να τα καταφέρεις. Ότι η αποτυχία του συμμαθητή σου στο σχολείο σημαίνει πως η δική σου επιτυχία θα φανεί περισσότερο -και γι’ αυτό χαίρεσαι! Ότι δεν θα βοηθήσεις τον διπλανό σου να καταλάβει μια άσκηση στα Μαθηματικά γιατί είναι ανταγωνιστής.
Αναπόφευκτα, αυτό κάποια στιγμή θα στρέψει μακριά απ’ το παιδί τους συμμαθητές και τους φίλους του. Δύο από τις σημαντικότερες αρετές που πρέπει να μαθαίνουμε από νωρίς στα παιδιά είναι η ενσυναίσθηση και η ευγενής άμιλλα- κάτι που δεν υφίσταται σ’ αυτές τα περιπτώσεις.
Τους δίνουν το μήνυμα ότι η εικόνα προς τα έξω είναι το παν
Οι απαιτητικοί γονείς θέλουν τα παιδιά τους να φαίνονται τέλεια και τείνουν να τα μαθαίνουν ότι το σημαντικό είναι η εικόνα που θα δώσουν προς τα έξω. Το «Τι θα πει η δασκάλα αν δεν πάρεις Άριστα στη Γλώσσα;» είναι πολύ διαφορετικό από το «Σημασία έχει να καταλάβεις το μάθημα και να βάλεις τα δυνατά σου!».
Και ότι προτεραιότητα δεν έχουν τα δικά τους «θέλω», αλλά των γονιών τους
Συνήθως οι απαιτητικοί γονείς είναι αυτοί που θέλουν τα παιδιά τους να πετύχουν όσα εκείνοι δεν κατάφεραν, είτε σε θέματα σπουδών είτε σε θέματα καριέρας, γι’ αυτό και τα «σπρώχνουν» προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυτή που θέλουν εκείνοι. Αγνοούν τα «θέλω» των παιδιών, έστω και αν αυτά είναι απλά- αν για παράδειγμα το κορίτσι ζητάει να αρχίσει μαθήματα μπάσκετ και να σταματήσει το μπαλέτο ή προτιμά να κάνει μαθήματα ζωγραφικής αντί για πιάνο.
Τους στερούν το δικαίωμα της επιλογής, δείχνοντάς τους ότι η γνώμη τους δεν υπολογίζεται πουθενά και ότι στόχος τους είναι να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των γονιών τους. Ακόμα και αν στις μικρές ηλικίες η συμπεριφορά των γονιών δεν εκλαμβάνεται έτσι , στην έτσι κι αλλιώς δύσκολη περίοδο της εφηβείας, μπορεί να οδηγήσει σε μια αναπάντεχη έκρηξη.
Επηρεάζουν ανεπανόρθωτα τη μεταξύ τους σχέση
Μπορεί να μην είναι απόλυτα εμφανές στην παιδική ηλικία, όμως, μεγαλώνοντας η σχέση του παιδιού με τον γονέα θα πληγεί ανεπανόρθωτα. Η «τελειότητα» που απαιτούν οι γονείς μόνο απόσταση δημιουργεί μεταξύ τους, με το παιδί να μην μπορεί να είναι πραγματικά ο εαυτός του και τον γονιό να μην μπορεί να δεχτεί κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει στο μυαλό του.
Περισσότερα θέματα για γονείς εδώ.