Η φράση αυτή είναι πολύ παλιά. Από τον Δ κιόλας αιώνα μ.Χ. ο συγγραφέας από την Ελενούπολη Παλλάδιος, γράφει : «τα λεχθέντα ων έναυλον έχων την μνήμην ίσως και γραφή παραδώσω εν δέρματι ακμαίω μέλανι εγχαράξας εις μνήμην της ημών γενεάς».
Αλλά πιο παραστατικά το γράφει στον Ζ αιώνα και ο Λεόντιος από τη Νεάπολη στην αφήγηση του βίου του Άι-Γιάννη του Ελεήμονα : «ητησάμην ουν ευθέως χαρτίν και καλαμάριν και τα λεγόμενα κατ’ έπος σημειούμην». Αλλά και πολύ μεταγενέστερα συναντάμε τη φράση στο ποίημα «Περί όνου, λύκου και αλεπούς». «Ευθύς ο λύκος έπιασε χαρτί και καλαμάρι, γαϊδάρου τα αμαρτήματα εγγράφως για να πάρει».
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες φράσεις εδώ.
Αλλά πιο παραστατικά το γράφει στον Ζ αιώνα και ο Λεόντιος από τη Νεάπολη στην αφήγηση του βίου του Άι-Γιάννη του Ελεήμονα : «ητησάμην ουν ευθέως χαρτίν και καλαμάριν και τα λεγόμενα κατ’ έπος σημειούμην». Αλλά και πολύ μεταγενέστερα συναντάμε τη φράση στο ποίημα «Περί όνου, λύκου και αλεπούς». «Ευθύς ο λύκος έπιασε χαρτί και καλαμάρι, γαϊδάρου τα αμαρτήματα εγγράφως για να πάρει».
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες φράσεις εδώ.
