Ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου γεννήθηκε το 1968 στη Βέροια όπου και ζει. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές του, Η τράπουλα του καλοκαιριού (Ars Poetica, 2012), Furor Scribendi (Ars Poetica, 2013), Ο άστεγος της οδού Χαμογέλων (Σαιξπηρικόν, 2015), Έλαβον (Σαιξπηρικόν, 2017), Τα μεροκάματα ενός έρωτα (Εντευκτήριο, 2019) και Της μιας ανάσας ποιήματα (Κουκκίδα, 2021), ενώ ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΑ ΚΕΛΙΑ
Φέτος μεταφέρθηκα σε άλλο κελί
–κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία–.
Όμως αυτή τη στιγμή οι κατάδικοι
τριάντα τεσσάρων διαφορετικών κελιών
βλέπουν την ίδια θάλασσα
κι ακούνε τα ίδια τζιτζίκια.
Η τράπουλα του καλοκαιριού, Ars Poetica, 2012
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
Σε όσους νωχελικούς κι ονειροπόλους
αναγκάστηκαν να δουλέψουν μαρτυρικά
αντί πινακίου φακής
σε όσους έμαθαν να δίνουν
ζώντας ανάμεσα σε άρπαγες
σε όσους λάτρεις του Έρωτα
δεν αξιώθηκαν να τους ερωτευτούν
τι να τους πει ο φόβος της κολάσεως;
για κόλαση θα μιλάμε τώρα;
Furor Scribendi, Ars Poetica 2013
ΕΙΣ ΜΑΡΤΥΣ... ΟΥΔΕΙΣ ΜΑΡΤΥΣ
με τον τρόπο του Γ. Β.
Πάει, πέθανε κι ο μπαρμπα-Βασίλης.
Ήταν αυτός που μου χε πει:
«τι έγινε με το Λενιώ, ακόμα να τα βρείτε;»
τον καιρό που πίστευα
πως μόνον εγώ σε θυμόμουν.
Κατά μία έννοια, εχθές κηδεύτηκε
το τελευταίο λείψανο του έρωτά μας.
Ο άστεγος της οδού Χαμογέλων, Σαιξπηρικόν 2015
ΑΣΦΑΛΤΟΣ ΠΑΝΤΟΥ
Ήταν μια εποχή
που ένας χωματόδρομος
ένα βαλτωμένο αυλάκι
και μια συστάδα θάμνων ανοιξιάτικη
οριοθετούσαν τον κόσμο της ευτυχίας.
Τα χελιδόνια ψαλίδιζαν τα επιφωνήματα,
πέντε παιδιά μ’ ένα σκυλάκι
και τα σύνορά της γίνονταν απόρθητα.
Ο χωματόδρομος ασφαλτώθηκε
το αυλάκι μπαζώθηκε
κι εμείς, οι κάποτε συμπολίτες στην αθωότητα,
χαιρετιόμαστε βιαστικά σαν συνένοχοι.
Τα καλοραμμένα ρούχα
δεν κρύβουν τη γύμνια μας.
Τα παπούτσια μας δεν αποκρούουν
την πυρωμένη άσφαλτο.
Έλαβον, Σαιξπηρικόν 2017
ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ
Άνοιξη,
σκάνε χρώματα
ανθίζουν τα λουλούδια.
Έλα στην πίσω αυλή του εργοστασίου
στη ρεματιά
και πιο εκεί προς τα χωράφια
πώς ζευγαρώνουν να σου δείξω
οι χελώνες
οι λαγοί
οι νευρικοί κρεμμυδοφάγοι
το αχαλίνωτο πουλάρι κι η φοράδα
οι πελαργοί
ο καψωμένος φασιανός με την πουλάδα
και το δείλι που όλα αλλόκοτα φαντάζουν
ο μεθυσμένος Σειληνός με τη Μαινάδα.
Τα μεροκάματα ενός έρωτα, Εντευκτήριο 2019
ΑΠΟΒΡΟΧΟ
Μετά τη βροχή
παντού μικρές λιμνούλες,
λιωμένα άστρα.
ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΗ
Ούτ’ έναν στίχο
οι αχάριστες πόλεις
δεν αξίζουνε.
ΛΕΥΚΗ ΑΡΚΤΟΣ
Παμφάγος μήνας
και το χιόνι δαγκώνει
τα πέδιλά μου.
Της μιας ανάσας ποιήματα, Κουκκίδα 2021