Η Πηνελόπη Ζαρδούκα γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου του 1986 στον Πυργετό Λάρισας. Σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Ψυχολογία στο ΕΚΠΑ (Εθνικό & Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών) και έχει εργαστεί στη Λευκωσία και στην Αθήνα ως φιλόλογος ιδιωτικής εκπαίδευσης. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Αιωρείν» (εκδ. Θράκα 2019) απέσπασε το πρώτο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης ποιήτριας «Jean Moreas» για το έτος 2020 (εξ ημισείας με την ποιήτρια Φιλία Κανελλοπούλου για το βιβλίο της «Τα μέσα μου»). Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Μανδραγόρας Περιοδικό για την Τέχνη και τη Ζωή». Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
«Το γράμμα «Π» που ξεχάστηκε», από την ποιητική συλλογή «Αιωρείν», εκδ. Θράκα 2019
Αυτή η Πόλη. Αυτή η Πόλη κάποτε. Κάποτε άρχιζε από «Π». Το γράμμα Π Περιείχε τα Παράθυρα, τα Περίπτερα, τα Περιστέρια, τα Προάστια, Περιείχε και τους Περαστικούς, τα Πεζοδρόμια, τα Πυροσβεστικά, τα Παλαιοπωλεία, τα Ποδήλατα , τα Πούπουλα και τα Παιδιά. Αυτή η Πόλη κάποτε. Κάποτε άρχιζε από Π.
Τα Παιδιά Παίζουν μόνα τους και Πάλι η Πόλη αυτό το έχει ξεχάσει
Η Πόλη αυτή άρχιζε από «Π». Όμως το ξέχασε μια μέρα και ξεκίνησε ν’ αναζητάει άλλα γράμματα. Γράμματα του αλφάβητου.
Το γράμμα «Φ» της έλειπε. Ο Λόφος Φιλοπάππου δεν ήταν από καιρό στη θέση του.
-Λόφε πού είσαι;
-Με λένε Λόφο Φιλοπάππου και έχω φύγει από την πόλη.
Το γράμμα «Κ» ήτανε μακριά. Η Κηφισιά ήταν βόρεια, τα Κάτω Πατήσια πολύ Κάτω, άσε που δεν ήξερε πού βρίσκονταν το Κερατσίνι, οι Κουκουβάουνες και η Καλογρέζα.
Τα Παιδιά Παίζουν μόνα τους και Πάλι η Πόλη αυτό το έχει ξεχάσει
Το γράμμα «Λ» την μπέρδευε πολύ. Λεωφόροι εδώ, λεωφόροι εκεί, κλωστές ολούθε μπερδεμένες. Δεν έβγαζε άκρη πού οδηγούσαν. «Οι Λεωφόροι υΠάρχουν για να εκβάλλουν σ’ αυτές μόνο δρόμοι και Παράδρομοι» έλεγε στην Πόλη μια υπερυψωμένη γέφυρα. Που και κείνη οδηγούσε σε Λεωφόρο.
Η Πόλη σκεφτική, αποφάσισε να περπατήσει. Επέλεξε να πάει στην Πειραιώς, μήπως και κάποιο «Π» ξεπεταχτεί τυχαία, ανάμεσα από τα κτήρια και τα εργοστάσια. Μετά θα πήγαινε στην Πατησίων. Πόσα (π) θα είχαν ξεπαγιάσει τη νύχτα, και πόσα θα απλώνονταν μισοπεθαμένα στις νεοκλασικές Παράγκες. Μπορεί το Πολυτεχνείο, μπορεί το Πεδίο του Άρεως, κάτι τελοσπάντων με ένα τουλάχιστον (π).
Τα Παιδιά Παίζουν μόνα τους και Πάλι η Πόλη αυτό το έχει ξεχάσει
Το γράμμα «Α» ήταν δανεισμένο. Η Αττική το είχε από χρόνια διεκδικήσει. Η Αρεοπαγίτου το είχε λιθοστρώσει και η Πόλη αν και κάποτε το είχε οικειοποιηθεί, το καταδίκασε στον Άρειο Πάγο για κλεπταποδοχή και ιστορική παραφθορά.
Η Πόλη τότε δάκρυσε και ένα μικρό (α) έπεσε απ’ τα μάτια της. Η Πόλη το είχε αγαπήσει πολύ αυτό το γράμμα μα έπρεπε να συνεχίσει για να βρει ένα καινούργιο.
Το γράμμα «Ι» το είχε Πάρει η Ιερά οδός, το γράμμα «Μ» τα Μελίσσια και η Μητροπόλεως, το Τ και το Ρ μαζί με όλες τις Πέτρες τα Πετράλωνα και η Πετρούπολη, το γράμμα «Χ» το Χαλάνδρι και το Χαϊδάρι. Το Αιγάλεω, πέρα απ’ το «Ι» και το «Λ», είχε προλάβει το «Γ», το «Ε» και το «Ω». Το γράμμα «Β» έλειπε στη Βασιλίσσης Σοφίας, χρόνια ερωτευμένο με τη Σοφία, αποφάσισε να μπει στον τίτλο της, για έναν δρόμο. Το Σύνταγμα κρυφά και πριν από διακόσια χρόνια, είχε πάρει όλα τα «Σ» και τα είχε κάνει άρθρα και διατάγματα. Άσε που είχε πάρει και όλα τα περιστέρια.
Τα Παιδιά Παίζουν μόνα τους και Πάλι η Πόλη αυτό το έχει ξεχάσει
Η Πόλη έτσι νύχτωνε χωρίς να βρει ένα γράμμα. Τη νύχτα η στύλοι της ΔΕΗ δεν έσβηναν και κείνη μάταια δεν κοιμόταν. Το γράμμα «Π» μια για πάντα ξεχάστηκε, μπορεί στον Παρθενώνα, στην Πνύκα ή στο Παναθηναϊκό στάδιο να είχε παραπέσει. Μπορεί να πνίγηκε στο λιμάνι της Πειραϊκής, ποιός ξέρει, ή στα παζάρια που μάζευαν κάθε λογίς πραμάτεια να πουλήθηκε σε προσφορά.
Τα σκυλιά της Πόλης την λυπήθηκαν. Της γάβγισαν από κάθε πεζόδρομο και πορεία, παρκινγκ και πλατεία μήπως και ξέχασε από κει να περάσει για να ψάξει… Γάβγισαν και στους περαστικούς και τους είπαν για τη συμφορά που βρήκε την Πόλη τους. Να ξεχάσει το γράμμα «Π». Μήπως κάποιος το είχε πάρει; Το είχε παραχώσει στο πατάρι ή το είχε παρατήσει στο πορτ- μπαγκαζ ; Το είχε πιεί στο ποτό του; Το είχε πατήσει με το παπούτσι του;
Τα Παιδιά Παίζουν μόνα τους και Πάλι η Πόλη αυτό το έχει ξεχάσει
Το πρωί η λύση ήρθε αναπάντεχη. Το γράμμα «Π» της Πόλης κάποιος το είχε πετάξει μακριά, Πολύ μακριά. Ήθελε να την εκδικηθεί και να πάρει πίσω το αίμα του. Γιατί η Πόλη είχε γεράσει και όχι μόνο το γράμμα «Π» είχε ξεχάσει, μα επίσης είχε ξεχάσει τους ανθρώπους της σε κάτι τσιμεντένιους περιστερώνες, επιτοίχιους και επιδαπέδιους. Και οι δρόμοι ήταν σκοτεινοί ακόμα και τη μέρα, και η λαϊκή πουλούσε σάπια φρούτα που άρχιζαν μόνο από «Π» (πατάτες δηλαδή και πορτοκάλια) και οι άστεγοι, υπαίθριοι άνθρωποι, πληγώνονταν απ’ τις αιχμές του γράμματός της.
Κάποιος το πήρε για υπόστεγο μα δεν βολεύτηκε. Έτσι ένας μετανάστης πήρε το γράμμα «Π» για την παραμονή του, αλλά η άδειά του δεν εκδόθηκε και το έδωσε σε έναν πολιτικό. Εκείνος το Ππέρασε για μισοτελειωμένη πλατεία χωρίς δέντρα ή άνθη. Το άφησε μισοτελειωμένο και προχώρησε.
Κάποιοι τότε παράξενοι πήραν το γράμμα «Π» και το έκαναν παράθυρο. Μπορεί βέβαια να μην ήταν ολόκληρο καθώς έλειπε η μια του πλευρά, πέρναγε όμως από μέσα του λιγάκι φως. Ακόμα και για πεζοδρόμιο το είχαν περπατήσει άλλοι.
Τα Παιδιά με δυο ρόδες κάναν το «Π» ποδήλατο χωρίς τιμόνι, χωρίς σέλα. Το κάναν το «Π» ποδήλατο και παίζουν στο προαύλιο. Μια ρόδα μπρος, μια ρόδα πίσω, το κάνανε ποδήλατο και παίζουν μόνα τους και πάλι.
Το γράμμα «Π» απρόσμενα απήχθει είπε η Πόλη. « Το γράμμα «Π» το ξέχασα μέρα τη μέρα» είπε η Πόλη πάλι. «Το γράμμα Π, το γράμμα Π….( )οιό γράμμα εί( )α μόλις;» Η ( )όλη ()ροβληματίστηκε καθώς ξέχασε ( )ως ξέχασε το γράμμα ( ). Το γράμμα ( ) για ( )άντα την α( )οχαιρέτησε. Το γράμμα ( ) βρήκε τα ( )αιδιά και τους εί( )ε για την ( )όλη, τους
( )εριστερώνες τις ( )ορείες, τα ( )άρκα και τις ( )λατείες. Τα ( )αιδιά τότε
( )ήραν το ( ) και ( )έταξαν.
Η ( )όλη έμεινε χωρίς γράμμα Χωρίς γράμμα έμεινε η ( )όλη Έμεινε η ( )όλη χωρίς γράμμα
Γράμμα χωρίς έμεινε η ( )όλη Χωρίς έμεινε η ( )όλη γράμμα ( )όλη γράμμα έμεινε χωρίς η
Από τότε μικρά «α» ( )έφτουν ( )ού και ( )ού α( )ό τα μάτια της ( )όλης , μικρά «α» κυρίως σούρου( )ο σε δρόμους ( )άντα κύριους, (α)καδημίας, (α)λεξάνδρας , (α)θηνάς.
Η ( )όλη έμεινε χωρίς γράμμα Χωρίς γράμμα έμεινε η ( )όλη Έμεινε η ( )όλη χωρίς γράμμα
Γράμμα χωρίς έμεινε η ( )όλη Χωρίς έμεινε η ( )όλη γράμμα ( )όλη γράμμα έμεινε χωρίς η
α
α α
α α
α
α
α
α
«Αυτοβιόγραμμα» , από την ποιητική συλλογή «Αιωρείν», εκδ. Θράκα 2019
Αξιότιμη κυρία Πηνελόπη,
Σας γράφω απ’ το πεδίο των ονείρων σας, εγώ η άλλη Πηνελόπη. Έτερη μα η ίδια στις αρχές, στην όψη, στην περπατησιά. Με ντύνετε με αλλόκοτα ρούχα καμιά φορά, μου βάζετε αυτά τα άβολα μποτάκια που όλο αναρωτιέστε γιατί τα αγοράσατε, και διορθώνω ασκήσεις που απορείτε ποιά θα ήταν η καλύτερη παραίνεση: να την ξαναγράψεις την έκθεση αγαπητέ, αν θέλεις να περάσεις ή τα ελληνικά γράμματα εμπρός σου αυτομολούν – λυπήσου με.
Καμιά φορά όταν σας παίρνει ο ύπνος, βρίσκομαι σε σπίτια περασμένα, μπλέκομαι με πρόσωπα και συζητήσεις αναμνήσεων, πολλά απ’ αυτά δεν τα θυμάστε όταν ξυπνάτε, μα αλήθεια, πώς βαριέμαι τις φορές που ξαναγίνομαι μικρή και θολώνουν οι εικόνες γύρω μου. Γιατί αρχίζετε να ξεχνάτε και φθίνει ο διάκοσμος και μένω σε κενά να στέκομαι από σκάλες, τάξεις δημοτικού και αλάνες Γυμνασίου, μέχρι αμφιθέατρα και θερινά σινεμά. Όταν όμως, ενίοτε στον ξύπνιο σας αφαιρείστε, τότε βρίσκομαι ανάμεσα σε αγαπημένους ανεπίστρεπτους και περασμένους, μιλάω με απαράμιλλη παρρησία και τώρα τελευταία οδηγώ ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Παράξενο, στους δρόμους δεν υπάρχουν άλλα αυτοκίνητα, όταν περπατώ άνθρωποι δεν με ζυγώνουν και γενικά το σκηνικό της φαντασίας σας είναι κάπως επιλεκτικό, μην πω εγωπαθές.
Θα ήθελα λοιπόν να σας παρακαλέσω όταν θα με φαντάζεστε και πλέον, να μου φοράτε ρούχα υπαρκτά, χωρίς παρακινδυνευμένους συνδυασμούς – τις προάλλες απορούσα με το φανταχτερό καλσόν-, να με συντροφεύει καμιά φορά και μένα άνθρωπος, να με πηγαίνετε βόλτες εκεί που μου αρέσει κι εμένα και όχι μόνο στα μέρη που είχατε ζήσει ή θέλετε να επισκεφτείτε, να με «ξεβγάλετε» λίγο στην κοινωνική ζωή μπας και γνωρίσω κανέναν και παντρευτώ κι εγώ, βαρέθηκα να μονολογώ στο διηνεκές του οράματος, λίγη αληθινή ζωή αποζητώ.
Με εκτίμηση,
Ο φανταστικός εαυτός σας