Κείμενο – Μετάφραση
[71.1] Δράσαντες δὲ τοῦτο καὶ ξυγκαλέσαντες Κερκυραίους εἶπον ὅτι ταῦτα καὶ βέλτιστα εἴη καὶ ἥκιστ᾽ ἂν δουλωθεῖεν ὑπ᾽ Ἀθηναίων, τό τε λοιπὸν μηδετέρους δέχεσθαι ἀλλ᾽ ἢ μιᾷ νηὶ ἡσυχάζοντας, τὸ δὲ πλέον πολέμιον ἡγεῖσθαι. Ὡς δὲ εἶπον, καὶ ἐπικυρῶσαι ἠνάγκασαν τὴν γνώμην. [2] Πέμπουσι δὲ καὶ ἐς τὰς Ἀθήνας εὐθὺς πρέσβεις περί τε τῶν πεπραγμένων διδάξοντας ὡς ξυνέφερε καὶ τοὺς ἐκεῖ καταπεφευγότας πείσοντας μηδὲν ἀνεπιτήδειον πράσσειν, ὅπως μή τις ἐπιστροφὴ γένηται.
Αφού έκαναν αυτό, συγκάλεσαν τον λαό της Κέρκυρας και είπαν πως αυτό που έγινε ήταν το καλύτερο και ότι τώρα πια ήταν ελάχιστος ο φόβος να υποδουλωθούν από τους Αθηναίους, κι από δω και μπρος να μείνουν ουδέτεροι και να μη δέχονται κανέναν από τους δύο, παρά μόνο αν έρχονται μ’ ένα καράβι, οποιαδήποτε όμως μεγαλύτερη δύναμη να τη θεωρούν εχθρική. Αυτά πρότειναν κι ανάγκασαν τον λαό να τα επικυρώσει. Έστειλαν αμέσως πρέσβεις στην Αθήνα για να εξηγήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τα όσα είχαν συμβεί και για να πείσουν όσους Κερκυραίους είχαν καταφύγει εκεί, να μην κινηθούν εχθρικά, κι αυτό επειδή φοβόνταν αντεπανάσταση.
[72.1] Ἐλθόντων δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τούς τε πρέσβεις ὡς νεωτερίζοντας ξυλλαβόντες, καὶ ὅσους ἔπεισαν, κατέθεντο ἐς Αἴγιναν.
[2] Ἐν δὲ τούτῳ τῶν Κερκυραίων οἱ ἔχοντες τὰ πράγματα ἐλθούσης τριήρους Κορινθίας καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεων ἐπιτίθενται τῷ δήμῳ, καὶ μαχόμενοι ἐνίκησαν. [3] Ἀφικομένης δὲ νυκτὸς ὁ μὲν δῆμος ἐς τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὰ μετέωρα τῆς πόλεως καταφεύγει καὶ αὐτοῦ ξυλλεγεὶς ἱδρύθη, καὶ τὸν Ὑλλαϊκὸν λιμένα εἶχον· οἱ δὲ τήν τε ἀγορὰν κατέλαβον, οὗπερ οἱ πολλοὶ ᾤκουν αὐτῶν, καὶ τὸν λιμένα τὸν πρὸς αὐτῇ καὶ πρὸς τὴν ἤπειρον.
Αλλά όταν έφτασαν στην Αθήνα οι απεσταλμένοι, οι Αθηναίοι θεωρώντας τους υποκινητές της επανάστασης τους συνέλαβαν, και μαζί με όσους είχαν πειστεί στα λόγια τους τούς πήγαν και τους άφησαν στην Αίγινα.
Στο μεταξύ οι ολιγαρχικοί που είχαν τώρα στα χέρια τους την κατάσταση στην Κέρκυρα, όταν έφτασε κ’ ένα πολεμικό καράβι από την Κόρινθο και πρέσβεις των Λακεδαιμονίων, έκαναν επίθεση εναντίον των δημοκρατικών και τους νίκησαν στη συμπλοκή που έγινε. Όταν όμως νύχτωσε οι δημοκρατικοί κατέφυγαν στην Ακρόπολη και στ’ άλλα υψώματα της πολιτείας, κι αφού μαζεύτηκαν, εγκαταστάθηκαν εκεί, κι είχαν στον έλεγχό τους και το Υλλαϊκό λιμάνι. Οι άλλοι (οι ολιγαρχικοί) έπιασαν την αγορά, όπου έμεναν οι περισσότεροι από αυτούς, και το γειτονικό λιμάνι που βλέπει προς την απέναντι στεριά.
[73.1] Tῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ ἠκροβολίσαντό τε ὀλίγα καὶ ἐς τοὺς ἀγροὺς περιέπεμπον ἀμφότεροι, τοὺς δούλους παρακαλοῦντές τε καὶ ἐλευθερίαν ὑπισχνούμενοι· καὶ τῷ μὲν δήμῳ τῶν οἰκετῶν τὸ πλῆθος παρεγένετο ξύμμαχον, τοῖς δ᾽ ἑτέροις ἐκ τῆς ἠπείρου ἐπίκουροι ὀκτακόσιοι.
Την επόμενη μέρα έγιναν μερικές μικροσυμπλοκές κ’ έστειλαν κ’ οι δύο παρατάξεις αντιπροσώπους στην ύπαιθρο για να προσεταιρισθούν τους δούλους υποσχόμενοι ελευθερία. Οι περισσότεροι από τους δούλους πήγαν με το μέρος των δημοκρατικών, ενώ οκτακόσιοι μισθοφόροι ήρθαν απ’ την αντικρινή στεριά να ενισχύσουν τους ολιγαρχικούς.
[74.1] Διαλιπούσης δ᾽ ἡμέρας μάχη αὖθις γίγνεται καὶ νικᾷ ὁ δῆμος χωρίων τε ἰσχύι καὶ πλήθει προύχων· αἵ τε γυναῖκες αὐτοῖς τολμηρῶς ξυνεπελάβοντο βάλλουσαι ἀπὸ τῶν οἰκιῶν τῷ κεράμῳ καὶ παρὰ φύσιν ὑπομένουσαι τὸν θόρυβον. [2] Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς περὶ δείλην ὀψίαν, δείσαντες οἱ ὀλίγοι μὴ αὐτοβοεὶ ὁ δῆμος τοῦ τε νεωρίου κρατήσειεν ἐπελθὼν καὶ σφᾶς διαφθείρειεν, ἐμπιπρᾶσι τὰς οἰκίας τὰς ἐν κύκλῳ τῆς ἀγορᾶς καὶ τὰς ξυνοικίας, ὅπως μὴ ᾖ ἔφοδος, φειδόμενοι οὔτε οἰκείας οὔτε ἀλλοτρίας, ὥστε καὶ χρήματα πολλὰ ἐμπόρων κατεκαύθη καὶ ἡ πόλις ἐκινδύνευσε πᾶσα διαφθαρῆναι, εἰ ἄνεμος ἐπεγένετο τῇ φλογὶ ἐπίφορος ἐς αὐτήν.
Κι αφού πέρασε κι αυτή η μέρα έγινε πάλι μάχη και νίκησαν οι δημοκρατικοί, επειδή είχαν θέσεις οχυρές και αριθμητική υπεροχή. Και οι γυναίκες ακόμη τους βοήθησαν με πολλή τόλμη ρίχνοντας κεραμίδια από τις στέγες των σπιτιών κι αντέχοντας στην ταραχή της μάχης καλύτερα απ’ ό,τι συνήθως ταιριάζει στο φυσικό τους. Κι όταν γύρισε η μάχη ενάντιά τους αργά το σούρουπο, φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί μήπως οι δημοκρατικοί επάνω στην ορμή τους κάνουν έφοδο, πιάσουν το λιμάνι και τους σκοτώσουν όλους, γι’ αυτό βάλανε φωτιά στα σπίτια τους γύρω στην αγορά και στις λαϊκές πολυκατοικίες, για να μην τους γίνει επίθεση, χωρίς να λυπηθούν ούτε τα δικά τους ούτε τα ξένα σπίτια. Έτσι κάηκαν πολλά εμπορεύματα και παρά λίγο θα είχε καταστραφεί όλη η πολιτεία αν είχε φυσήξει άνεμος ευνοϊκός για να εξαπλωθεί η πυρκαγιά.
[3] Καὶ οἱ μὲν παυσάμενοι τῆς μάχης ὡς ἑκάτεροι ἡσυχάσαντες τὴν νύκτα ἐν φυλακῇ ἦσαν· καὶ ἡ Κορινθία ναῦς τοῦ δήμου κεκρατηκότος ὑπεξανήγετο, καὶ τῶν ἐπικούρων οἱ πολλοὶ ἐς τὴν ἤπειρον λαθόντες διεκομίσθησαν.
Σταμάτησε η μάχη και οι δύο παρατάξεις έμειναν στις θέσεις τους σ’ επιφυλακή όλη τη νύχτα. Μετά τη νίκη των δημοκρατικών, το κορινθιακό καράβι έφυγε κρυφά απ’ το λιμάνι και οι περισσότεροι από τους μισθοφόρους έφυγαν κι αυτοί κρυφά στην απέναντι ακτή.
Ερωτήσεις - ασκήσεις
Κεφ. 71-74
1. Να καταγράψετε τις ενέργειες των ολιγαρχικών μετά τη δολοφονία των αρχηγών των δημοκρατικών και να επιχειρήσετε να τις αιτιολογήσετε, εντάσσοντάς τες σε ένα γενικότερο πολιτικό σχέδιο δράσης. Να αναλύσετε κάθε πτυχή αυτού του σχεδίου. Πώς εντάσσεται σε αυτό το σχέδιο η απόφαση για ουδετερότητα της Κέρκυρας και η αποστολή πρέσβεων στην Αθήνα; (Κεφ. 71)
Οι ενέργειες των ολιγαρχικών
Οι ολιγαρχικοί μετά τη δολοφονία των αρχηγών της δημοκρατικής παράταξης: α) κάλεσαν σε συνέλευση τους πολίτες της Κέρκυρας, β) αιτιολόγησαν τη βίαιη πράξη τους ισχυριζόμενοι πως με αυτό τον τρόπο δεν υπήρχε πια κίνδυνος να υποδουλωθούν στους Αθηναίους, και άρα διέκοψαν μονομερώς την αμυντική συμμαχία με την Αθήνα, γ) ενημέρωσαν για την απόφασή τους να τηρηθεί αυστηρή ουδετερότητα, θέτοντας τέτοιους όρους που καθιστούσαν και στην πράξη ανενεργή την επιμαχία με τους Αθηναίους, δ) ανάγκασαν με το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε τους Κερκυραίους να επικυρώσουν τις αποφάσεις τους, και ε) έστειλαν πρέσβεις στην Αθήνα.
Το πολιτικό σχέδιο δράσης
Το πολιτικό σχέδιο των ολιγαρχικών προέβλεπε προφανώς τη μελλοντική σύνδεση της Κέρκυρας με τις ολιγαρχικές δυνάμεις της Πελοποννήσου, αλλά είχε ως άμεσο στόχο την απομάκρυνση του νησιού από την επιρροή της Αθήνας, και φυσικά την εδραίωση της ολιγαρχίας στην Κέρκυρα.
Αιτιολόγηση των ενεργειών & ανάλυση πτυχών του σχεδίου
Η σύγκληση των πολιτών της Κέρκυρας αποσκοπούσε στο να δοθεί μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας σε όσα οι ολιγαρχικοί είχαν προαποφασίσει, έστω κι αν η επικύρωση αυτών των αποφάσεων θα γινόταν καταναγκαστικά απ’ την εκκλησία του δήμου, όπου οι πολίτες θα έδιναν την έγκρισή τους υπό καθεστώς βίας και εκφοβισμού.
Οι ολιγαρχικοί, μάλιστα, επιχειρούν να δικαιολογήσουν τις ακραίες πράξεις τους στους πολίτες ισχυριζόμενοι πως με αυτό τον τρόπο διαφυλάττουν το νησί από μια επικίνδυνη συνεργασία και συμμαχία με τους Αθηναίους, που θα σήμαινε ουσιαστικά την υποδούλωση των Κερκυραίων. Η προσπάθεια αυτή να δικαιολογήσουν τη δολοφονία των αρχηγών της δημοκρατικής παράταξης αποτελούσε ίσως μια ύστατη προσπάθεια να πείσουν κάποιους απ’ τους Κερκυραίους για τα αισθήματα φιλοπατρίας που τους διέκριναν. Οι ολιγαρχικοί ήθελαν να δημιουργηθεί η εντύπωση πως απώτερο κίνητρό τους δεν ήταν παρά το ενδιαφέρον τους για το καλό της πατρίδας, έστω κι αν οι ίδιοι ενεργούσαν απλώς ως όργανα της πολιτικής των Κορίνθιων, και άρα η αφοσίωσή τους ανήκε στην Κόρινθο και όχι στην Κέρκυρα.
Σημαντική πτυχή, άλλωστε, του σχεδίου τους ήταν η εδραίωση της ολιγαρχίας στην Κέρκυρα, ώστε να καταστεί εφικτή η μελλοντική προσάρτηση της Κέρκυρας στην Πελοποννησιακή συμμαχία. Οι ολιγαρχικοί προφανώς θεωρούσαν πως η Κόρινθος και η Σπάρτη ανταποκρίνονταν σε επίπεδο πολιτικής ιδεολογίας καλύτερα στις προσδοκίες τους, ιδίως αφού μια συνεργασία μαζί τους θα σήμαινε πως η ολιγαρχική παράταξη θα είχε τον έλεγχο του νησιού, ενώ αντιμετώπιζαν εντελώς αρνητικά το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη δημοκρατική Αθήνα, μιας και κάτι τέτοιο θα σήμαινε την επικράτηση της δημοκρατικής παράταξης στο νησί, και άρα τη δική τους περιθωριοποίηση.
Μπορούμε, επομένως, να διαπιστώσουμε μια ταύτιση στη σκέψη των ολιγαρχικών της δικής τους προσωπικής ανόδου στην εξουσία με τα ευρύτερα συμφέροντα του νησιού τους. Βέβαια, η Κέρκυρα είχε ήδη μακροχρόνια ολιγαρχική παράδοση και στενούς δεσμούς με την Κόρινθο, οπότε η επίμονη προσπάθεια επανασύνδεσης μαζί της εξέφραζε και την επιθυμία διατήρησης του παραδοσιακού τρόπου λειτουργίας των πολιτικών πραγμάτων. Ενώ, αξίζει να προσεχθεί πως οι ολιγαρχικοί δεν θέλησαν να τερματίσουν την ουδετερότητα του νησιού, κηρύσσοντας ανοιχτά την προσχώρηση της Κέρκυρας στην συμμαχία των Πελοποννησίων, καθώς θεώρησαν πως κάτι τέτοιο θα δυσχέραινε την ήδη τεταμένη κατάσταση, αφού θα προκαλούσε την αντίδραση της Αθήνας.
Ουδετερότητα & αποστολή πρέσβεων στην Αθήνα
Η διατήρηση της ουδετερότητας είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την πορεία του σχεδίου των ολιγαρχικών, αφού τους διασφαλίζει τον αναγκαίο χρόνο να εδραιώσουν την εξουσία τους και ίσως να επηρεάσουν κάποια μεγαλύτερη μερίδα πολιτών σχετικά με το ορθό της τακτικής τους. Μια οποιαδήποτε παρέκκλιση από την αρχή της ουδετερότητας θα προκαλούσε είτε την άμεση παρέμβαση των Αθηναίων είτε γενικότερα την εμπλοκή της Κέρκυρας σε ριψοκίνδυνες πολεμικές συγκρούσεις, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν πλήρως τους σχεδιασμούς των ολιγαρχικών.
Η πρεσβεία που στάλθηκε στην Αθήνα ήταν επιφορτισμένη με διπλό σκοπό: αφενός να πείσει τους Αθηναίους ότι οι εξελίξεις στην Κέρκυρα ήταν συμφέρουσες και γι’ αυτούς, αφετέρου να διεγείρει τη φιλοπατρία των δημοκρατικών Κερκυραίων που είχαν καταφύγει στην Αθήνα, ώστε να μην προσπαθήσουν να ανατρέψουν τη νέα πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε στο νησί. Αυτό που επιδιώκουν να πετύχουν οι ολιγαρχικοί είναι να αποτραπεί οποιαδήποτε αντίδραση στη νέα πολιτική κατάσταση που το πραξικόπημά τους διαμόρφωσε. Πρέπει να τονιστεί εδώ ότι οι Κερκυραίοι ολιγαρχικοί δεν είναι μόνο δολοφόνοι, αλλά και αναίσχυντοι δολοπλόκοι, κι αυτό διότι προσπαθούν να διεγείρουν τα αισθήματα φιλοπατρίας εκείνων, τους οποίους ήθελαν να φονεύσουν.
2. ξυγκαλέσαντες Κερκυραίους... ἐπικυρῶσαι ἠνάγκασαν τὴν γνώμην (71.1): Να εξηγήσετε και να σχολιάσετε την αντιφατικότητα των φράσεων αυτών.
Οι ολιγαρχικοί με το κλίμα ψυχολογικής βίας και τρομοκρατίας που δημιουργούν εξαναγκάζουν τους Κερκυραίους να επικυρώσουν την πρότασή τους για ουδετερότητα. Καταλύεται έτσι η ίδια η ουσία της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, δηλαδή η ελευθερία στη λήψη των αποφάσεων. Η πολιτική αυτή φενάκη των ολίγων εκφράζεται εναργέστατα από τις ίδιες τις αντιφατικές ενέργειές τους: από τη μια συγκαλούν την εκκλησία του δήμου, από την άλλη όμως δεσμεύουν τη βούληση του δημοκρατικού αυτού οργάνου.
Η σύγκληση της εκκλησίας του δήμου προκαλεί την εντύπωση πως οι ολιγαρχικοί έχουν την πρόθεση να ακούσουν και να σεβαστούν τη γνώμη των πολιτών. Στην πραγματικότητα, όμως, το μόνο που τους απασχολεί είναι να δοθεί μιαν επίφαση δημοκρατικότητας σε όσα έχουν αποφασίσει να κάνουν. Έτσι, οι πολίτες καλούνται, όχι όπως θα συνέβαινε σε μια δημοκρατική πολιτεία, για να εκφράσουν τη βούλησή τους, αλλά για να δώσουν εξαναγκαστικά την έγκρισή τους στις αποφάσεις των ολιγαρχικών.
3. Προσπαθήστε να φανταστείτε τα επιχειρήματα με τα οποία κάθε πλευρά αποπειράθηκε να προσεταιριστεί τους δούλους. Γιατί τελικά τα επιχειρήματα των δημοκρατικών αποδείχτηκαν πιο ισχυρά; (Κεφ. 73)
[Η τάξη των δούλων ιδεολογικά και κοινωνικά αισθανόταν εγγύτερα στους δημοκρατικούς παρά στους ολιγαρχικούς.]
Επί της ουσίας κι οι δύο παρατάξεις θα προσπάθησαν να προσεγγίσουν τους δούλους με παρόμοιες υποσχέσεις για βελτίωση των όρων διαβίωσης και εργασίας, καθώς και με το ενδεχόμενο της απελευθέρωσής τους. Ωστόσο, για τους ολιγαρχικούς θα ήταν σαφώς πιο δύσκολο να πείσουν τους δούλους για την ειλικρίνεια των προθέσεών τους, αφού η στάση τους υπήρξε πάντοτε πιο άτεγκτη, και ιδίως μετά τα πρόσφατα γεγονότα ακραίας βίας απ’ τη μεριά τους. Έτσι, το πιθανότερο είναι πως θα προσπάθησαν να τους παρουσιάσουν με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση που θα διαμορφωνόταν στο νησί, αν οι Κερκυραίοι επέλεγαν να συμμαχήσουν με τους Αθηναίους, παρουσιάζοντας ίσως την πιθανότητα πολεμικών συρράξεων στο νησί, και αναφέροντας πιθανούς κινδύνους για την ασφάλειά τους.
Από την άλλη, οι δημοκρατικοί θα μπορούσαν ευκολότερα να προσεγγίσουν τους δούλους, αφού η δική τους στάση ήταν διαχρονικά πιο ήπια, και άρα οι δικές τους υποσχέσεις θα εκλαμβάνονταν ως πιο αξιόπιστες. Οι δημοκρατικοί, μάλιστα, θα μπορούσαν να τονίσουν στους δούλους την σκληρότητα των ολιγαρχικών και τον αυταρχισμό τους, καθιστώντας έτσι σαφές πως δεν θα ήταν ποτέ λογικό να περιμένουν απ’ αυτούς την απελευθέρωσή τους ή έστω μια πραγματική βελτίωση στις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.
Μεταξύ, άλλωστε, των δύο παρατάξεων υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές που καθιστούσαν την ιδεολογία και τις πρακτικές των δημοκρατικών σαφώς προτιμότερες για τους δούλους. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τον αυταρχισμό και τις αριστοκρατικές αντιλήψεις των ολιγαρχικών, οι δημοκρατικοί ήταν περισσότερο διαλλακτικοί και πιο ανθρώπινοι απέναντι στους δούλους, γεγονός που προσέδιδε μεγαλύτερη αξιοπιστία στις υποσχέσεις τους.
4. Ο Θουκυδίδης αναφερόμενος στη στάση των γυναικών γράφει (74.1): καὶ παρὰ φύσιν ὑπομένουσαι τὸν θόρυβον. Πώς ερμηνεύετε την έκφραση παρὰ φύσιν;
Ιδιαίτερη προβολή από το Θουκυδίδη του ενεργού ρόλου των γυναικών στις συγκρούσεις, καθώς και της ψυχραιμίας και της τόλμης που αυτές επέδειξαν. Οι γυναίκες θορυβούνται και δεν υπομένουν συνήθως εύκολα τους πολεμικούς κινδύνους. Έχουν δηλαδή αντοχή αμυντική και όχι ορμή επιθετική. Εντούτοις, όταν απειλούνται τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή, όπως συμβαίνει εδώ, η πατρίδα τους, δείχνουν τόλμη που υπερβαίνει τη γυναικεία τους φύση.
Με την έκφραση παρὰ φύσιν (σε αντίθεση προς τη γυναικεία φύση), ο ιστορικός θέλει να τονίσει πως στις κρίσιμες εκείνες στιγμές συμμετείχαν ενεργά ακόμη κι οι γυναίκες, οι οποίες εκ φύσεως απέχουν συνήθως από τις πράξεις πολέμου. Ενώ, όμως, οι γυναίκες απεχθάνονται τις αιματοχυσίες, τις δολοφονίες και τις βιαιότητες που χαρακτηρίζουν τις πολεμικές συγκρούσεις, όταν θεωρήσουν πως κινδυνεύει κάτι ιερό για εκείνες, όπως είναι η πατρίδα κι η οικογένειά τους, τότε ξεπερνούν τους ηθικούς δισταγμούς και τις ευαισθησίες τους, και συμμετέχουν με θάρρος στις συγκρούσεις.
5. Να επισημάνετε όλους τους παράγοντες που εξασφάλισαν τη νίκη στους δημοκρατικούς.
[Η κατάσταση αντιστρέφεται υπέρ του δήμου, ο οποίος νικά λόγω της αριθμητικής του υπεροχής και της κατάληψης των πλέον καίριων θέσεων.]
Η νίκη των δημοκρατικών οφείλεται στους εξής παράγοντες:
- υπερτερούσαν αριθμητικά των ολιγαρχικών, έχοντας μάλιστα διασφαλίσει την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους των δούλων και συνάμα έχοντας και τη βοήθεια των γυναικών, οι οποίες λόγω του σημαντικού διακυβεύματος συμμετείχαν ενεργά στη μάχη
- είχαν καταλάβει καίριες θέσεις, όπως ήταν η ακρόπολη και το Υλλαϊκό λιμάνι, καθώς και τα ψηλότερα σημεία της πόλης που αποτελούσαν φυσικά οχυρά
- αγωνίζονταν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα καθώς κινδύνευαν να χάσουν πλήρως την ελευθερία τους, αν ο έλεγχος περνούσε στους αυταρχικούς ολιγαρχικούς, κι η αποφασιστικότητά τους αυτή φαίνεται με τον πλέον σαφή τρόπο απ’ τη συμμετοχή των γυναικών κατά τη διάρκεια της τελευταίας κρίσιμης σύγκρουσης
- υπέρ των δημοκρατικών λειτούργησε και το γεγονός πως ένα σημαντικό τμήμα της δύναμης των ολιγαρχικών, οι οκτακόσιοι μισθοφόροι, δεν αγωνίζονταν για κάποιο υψηλό ιδανικό για το οποίο θα ήταν πρόθυμοι να θυσιαστούν, στοιχείο που έγινε προφανές όταν διέφυγαν κρυφά απ’ το νησί μόλις έγινε αντιληπτή η επικράτηση των δημοκρατικών.
6. Εξηγήστε τους λόγους που ώθησαν τους ολιγαρχικούς στον εμπρησμό της περιοχής γύρω από την αγορά (74.2). Πώς κρίνετε την ενέργειά τους αυτή;
[Ο εμπρησμός της πόλης είναι μια απονενοημένη ενέργεια των ολιγαρχικών υποκινούμενη από το φόβο τους, μήπως οι αντίπαλοι τους καταλάβουν το λιμάνι του Αλκίνου και κυρίως το ναύσταθμό του.]
Η δυναμική των δημοκρατικών στο πλαίσιο της εμφύλιας σύγκρουσης ήταν τέτοια, ώστε με μια συντονισμένη έφοδο θα μπορούσαν ενδεχομένως να καταλάβουν το λιμάνι του Αλκίνου, που μέχρι τότε ήταν υπό τον έλεγχο των ολιγαρχικών, και να τους στερήσουν έτσι τη δυνατότητα διαφυγής, αλλά και ανεφοδιασμού. Οι ολιγαρχικοί, επομένως, φοβήθηκαν πως κινδύνευαν να εγκλωβιστούν από τους δημοκρατικούς, και άρα να πέσουν θύματα του πολεμικού τους μένους, γι’ αυτό και κατέφυγαν σε μιαν ακραία πράξη αντιπερισπασμού, βάζοντας φωτιά στα σπίτια που βρίσκονταν γύρω στην αγορά.
Η πράξη αυτή των ολιγαρχικών, που ήταν αποτέλεσμα απελπισίας και φόβου, προκάλεσε σημαντικές καταστροφές, κι ενδεχομένως, αν βοηθούσε ο άνεμος, θα μπορούσε να είχε σημάνει τη συνολική καταστροφή της πόλης. Προχώρησαν άρα σε μια εγκληματική ενέργεια, χωρίς να λάβουν υπόψη τους όλες τις πιθανές συνέπειές της, και ίσως αδιαφορώντας για την έκταση αυτών των συνεπειών, καθώς το μόνο που τους απασχολούσε ήταν το πώς θα διασωθούν απ’ τους αντιπάλους τους.
7. α) Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν οι ρηματικοί τύποι ὑπεξανήγετο - λαθόντες (74.3), με τους οποίους ο Θουκυδίδης αναφέρεται στην αποχώρηση του κορινθιακού πλοίου και των επικούρων αντίστοιχα; (Για την απάντησή σας να λάβετε υπόψη σας την ακριβή σημασία των λέξεων).
β) Με βάση την απάντησή σας στο πρώτο σκέλος της ερώτησης προβληματιστείτε πάνω στο γενικότερο ρόλο των «προστατών» στην ιστορική πορεία και δράση ενός λαού.
α. Οι δύο αυτοί ρηματικοί τύποι εμπεριέχουν την έννοια πως η πράξη που δηλώνουν γίνεται στα κρυφά: η πρόθεση ὑπὸ του ρ. ὑπεξανήγετο δηλώνει ακριβώς τον κρυφό τρόπο, και το ρήμα σημαίνει πως ανοίγομαι στα κρυφά, με προφυλάξεις, στο ανοιχτό πέλαγος, ενώ η μετοχή λαθόντες του ρήματος λανθάνω σημαίνει πως διαφεύγω την προσοχή. Εκείνο, λοιπόν, που ενδιαφέρει τον ιστορικό είναι να δηλωθεί εμφατικά πως τόσο οι Κορίνθιοι απεσταλμένοι, όσο και οι μισθοφόροι, μόλις είδαν ότι η σύγκρουση εξελίσσεται υπέρ των δημοκρατικών, έφυγαν κρυφά από την Κέρκυρα, φοβούμενοι, μήπως συλληφθούν κι αυτοί αιχμάλωτοι από τους νικητές δημοκρατικούς.
Είναι προφανής η θρασυδειλία, ιδίως των Κορίνθιων απεσταλμένων, οι οποίοι αφού υποκίνησαν τους εκεί ολιγαρχικούς σε μια πιο δυναμική εκκαθάριση της κατάστασης, προκαλώντας επί της ουσίας τη γενίκευση της εμφύλιας σύρραξης, επέλεξαν να φύγουν στα κρυφά μόλις κατάλαβαν πως οι δημοκρατικοί θα επικρατήσουν. Αντίστοιχη, βέβαια, υπήρξε και η στάση των μισθοφόρων, οι οποίοι ενώ δέχτηκαν να στηρίξουν την προσπάθεια των ολιγαρχικών, επέλεξαν να φύγουν κρυφά όταν διαπίστωσαν τη νίκη των δημοκρατικών. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα καρπώνονταν τα οφέλη μιας ενδεχόμενης επικράτησης των ολιγαρχικών, δεν θέλησαν να υπομείνουν μαζί τους τις συνέπειες της ήττας τους, γεγονός που αποκαλύπτει τη σαθρότητα της υποτιθέμενης συμπαράστασης που προσέφεραν.
β. Η στάση των Κορίνθιων φανερώνει μια διαχρονική αλήθεια για τις προθέσεις εκείνων που εμφανίζονται ως προστάτες των λαών που βρίσκονται σε εμπόλεμη ή άλλως δύσκολη θέση. Το μόνο πραγματικό κίνητρο είναι η εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, έστω κι αν προσπαθούν να προσδώσουν στις πράξεις του κάποια επίφαση φιλανθρωπίας ή ανιδιοτέλειας. Καμία πολιτεία και κανένα κράτος δεν διαμορφώνει την εξωτερική του πολιτική κατά τρόπο τυχαίο ή με γνώμονα την ανιδιοτελή προσφορά. Πρόκειται, άλλωστε, για μια κατάσταση γνώριμη στους Έλληνες ήδη από τα χρόνια της επανάστασης που οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους, όταν τα ευρωπαϊκά κράτη, αφού πρώτα αντιτάχθηκαν με σθένος στην προσπάθεια των επαναστατών, διεκδικούσαν ύστερα το ρόλο του προστάτη των Ελλήνων μόνο και μόνο για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν οικονομικά το τότε νεοσύστατο κράτος. Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι τα λόγια του αγωνιστή Μακρυγιάννη: «Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίγοι τους δυστυχείς Έλληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα δια να μην υπάρξουν. Η Αγγλία τους θέλει να τους κάμη Άγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική, καθώς οι Μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι Γάλλοι Γάλλους, οι Ρούσσοι Ρούσσους κι᾿ ο Μετερνίκ της Αούστριας Αουστριακούς, κι᾿ όποιος τους φάγη από τους τέσσερους. Και τους λευτερώνουν χερότερα κι᾿ από τους Τούρκους.»
8. βάλλουσαι (74.1): Να γράψετε δέκα λέξεις, απλές ή σύνθετες, με το θέμα της λέξης που σας δίνεται και να προσπαθήσετε να ορίσετε με ακρίβεια τουλάχιστον τις πέντε από αυτές.
διάβολος: το πνεύμα του κακού, η προσωποποιημένη δύναμη των πονηρών πνευμάτων που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον δρόμο του Θεού και του δημιουργεί πειρασμούς και προβλήματα (από το ρήμα διαβάλλω).
διαβάλλω: διατυπώνω κατηγορίες ανυπόστατες, προσπαθώ να θίξω την υπόληψη κάποιου συκοφαντώντας τον.
σύμβολο: οτιδήποτε χρησιμοποιείται για να παραστήσει ή κατά σύμβαση θεωρείται πως παριστάνει κάτι άλλο∙ κυρίως ένα υλικό αντικείμενο που αντιπροσωπεύει κάτι αφηρημένο.
αντιπαραβάλλω: παραβάλλω προς κάτι, συγκρίνω βρίσκοντας τις ομοιότητες και τις διαφορές.
απόβλητος: αυτός που έχει εκδιωχθεί, παραγκωνιστεί από το κοινωνικό του περιβάλλον, που ζει στο περιθώριο περιφρονημένος και ανυπόληπτος (αποβάλλω).
βέλος: μικρό και λεπτό ακόντιο που εκσφενδονίζεται από το τόξο και φέρει μπροστά μετάλλινη ή οστέινη αιχμή και πίσω φτερά, τα οποία προσδίδουν σταθερότητα στην κατεύθυνση της τροχιάς.
εμβόλιο: παρασκεύασμα που εισάγεται στο σώμα για την πρόληψη ασθένειας μέσω της ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος για την παραγωγή των αντισωμάτων που μπορούν να την καταπολεμήσουν.
περίβολος: η δομική κατασκευή με την οποία περικλείεται ένας μη στεγασμένος χώρος μπροστά ή γύρω από κτήριο.
αναβάλλω: μεταθέτω χρονικά κάτι προγραμματισμένο.
ανυπέρβλητος: αυτός που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, να ξεπεραστεί (αν στερητικό + υπερβάλλω).
9. Να καταγράψετε τις ειδικές προτάσεις του Κεφ. 71, να βρείτε τη συντακτική τους θέση και να δικαιολογήσετε την εισαγωγή και την εκφορά τους.
ὅτι ταῦτα καὶ βέλτιστα εἴη καὶ ἥκιστ᾽ ἂν δουλωθεῖεν ὑπ᾽ Ἀθηναίων: Δύο ειδικές προτάσεις, οι οποίες συνδέονται παρατακτικά και λειτουργούν ως αντικείμενα του ρήματος εἶπον. Εισάγονται με τον ειδικό σύνδεσμο ὅτι που δηλώνει κάτι το πραγματικό, ωστόσο εννοιολογικά οι προτάσεις αποκτούν την ιδιαίτερη σημασία τους χάρη στην εκφορά τους. Έτσι, η πρώτη ειδική πρόταση εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου (εἴη), καθώς εξαρτάται από ιστορικό χρόνο και δηλώνει έτσι κάτι το υποκειμενικό και αβέβαιο, ενώ η δεύτερη εκφέρεται με δυνητική ευκτική (ἂν δουλωθεῖεν) και δηλώνει κάτι που είναι δυνατό στο παρόν και στο μέλλον.
ὡς ξυνέφερε: Ειδική πρόταση που λειτουργεί ως αντικείμενο στη μετοχή διδάξοντας. Εισάγεται με τον ειδικό σύνδεσμο ὡς, ο οποίος επιλέγεται όταν πρόκειται για τη μεταφορά κάποιας υποκειμενικής γνώμης, και εκφέρεται με οριστική για να δηλωθεί με έμφαση πως κατά τη γνώμη του υποκειμένου αυτό που δηλώνεται είναι κάτι το βέβαιο.
10. Να εντοπίσετε τις μετοχές του Κεφ. 72 που βρίσκονται σε πτώση γενική, να χαρακτηρίσετε τη συντακτική τους θέση και να αιτιολογήσετε την πτώση τους.
Ἐλθόντων (πρέσβεων): Γενική απόλυτη χρονική μετοχή που εκφράζει το προτερόχρονο σε σχέση με την ενέργεια του ρήματος κατέθεντο. Η μετοχή αυτή θα έπρεπε λογικά να τεθεί σε αιτιατική, μιας και το υποκείμενό της (πρέσβεις) είναι παράλληλα και αντικείμενο της μετοχής ξυλλαβόντες.
ἐλθούσης τριήρους: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή που εκφράζει το προτερόχρονο σε σχέση με την ενέργεια του ρήματος ἐπιτίθενται. Τίθεται σε γενική ακολουθώντας την πτώση του υποκειμένου της, το οποίο δεν έχει κάποια άλλη συντακτική σύνδεση με τους βασικούς όρους της πρότασης.
Ἀφικομένης νυκτὸς: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή που εκφράζει το προτερόχρονο σε σχέση με την ενέργεια του ρήματος καταφεύγει. Τίθεται σε γενική ακολουθώντας την πτώση του υποκειμένου της, το οποίο δεν αποτελεί βασικό όρο της πρότασης ούτε συνδέεται με κάποιον από αυτούς.
11. Στο Κεφ. 72 να επισημάνετε τους επιρρηματικούς προσδιορισμούς του χρόνου και του τόπου που εκφέρονται με προθετικά σύνολα ή με απλά επιρρήματα.
ἐς Αἴγιναν: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο
Ἐν τούτῳ: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει χρόνο
ἐς τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὰ μετέωρα: εμπρόθετοι προσδιορισμοί που δηλώνουν κίνηση σε τόπο
αὐτοῦ: απρόθετη γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο
οὗπερ: απρόθετη γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο
τὸν πρὸς αὐτῇ καὶ πρὸς τὴν ἤπειρον: εμπρόθετοι προσδιορισμοί που δυνάμει του άρθρου λειτουργούν ως επιθετικοί προσδιορισμοί στη λέξη τὸν λιμένα που προηγείται. Αν δεν ληφθεί υπόψη το άρθρο, ο πρώτος εμπρόθετος προσδιορισμός δηλώνει το πλησίον, ενώ ο δεύτερος μεταφορικά την κατεύθυνση προς τόπο.
12. δράσαντες, ἡγεῖσθαι, καταπεφευγότας (Κεφ. 71). Να γράψετε το γ' ενικό πρόσωπο των τύπων α) σε όλες τις εγκλίσεις του ενεστώτα και β) σε όλους τους χρόνους της οριστικής, στη φωνή που βρίσκονται.
Ενεστώτας
Ορ. δρᾷ ἡγεῖται καταφεύγει
Υποτ. δρᾷ ἡγῆται καταφεύγῃ
Ευκτ. δρῷ / δρῴη ἡγοῖτο καταφεύγοι
Προστ. δράτω ἡγεῖσθω καταφευγέτω
Εν. δρᾷ ἡγεῖται καταφεύγει
Πρτ. ἔδρα ἡγεῖτο κατέφευγε
Μελ. δράσει ἡγήσεται καταφεύξεται / καταφευξεῖται
Αορ. ἔδρασε ἡγήσατο / ἡγήθη κατέφυγε
Πρκ. δέδρακε ἥγηται καταπέφευγε
Υπ. ἐδεδράκει ἥγητο κατεπεφεύγει
13. δουλωθεῖεν (71.1): Να γράψετε το ίδιο πρόσωπο σε όλες τις εγκλίσεις του ίδιου χρόνου και φωνής.
Οριστική: ἐδουλώθησαν
Υποτακτική: δουλωθῶσι(ν)
Ευκτική: δουλωθεῖεν / δουλωθείησαν
Προστακτική: δουλωθέντων / δουλωθήτωσαν
14. τριήρους Κορινθίας, Λακεδαιμονίων πρέσβεων (72.2): Να κλίνετε τις συνεκφορές και στους δύο αριθμούς.
Ενικός Πληθυντικός
ἡ τριήρης Κορινθία αἱ τριήρεις Κορίνθιαι
τῆς τριήρους Κορινθίας τῶν τριήρων Κορινθίων
τῇ τριήρει Κορινθίᾳ ταῖς τριήρεσι Κορινθίαις
τήν τριήρη Κορινθίαν τάς τριήρεις Κορινθίας
(ὧ) τριῆρες Κορινθία (ὧ) τριήρεις Κορίνθιαι
Ενικός Πληθυντικός
ὁ Λακεδαιμόνιος πρεσβευτής οἱ Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις
τοῦ Λακεδαιμονίου πρεσβευτοῦ τῶν Λακεδαιμονίων πρέσβεων
τῷ Λακεδαιμονίῳ πρεσβευτῇ τοῖς Λακεδαιμονίοις πρέσβεσι
τόν Λακεδαιμόνιον πρεσβευτήν τούς Λακεδαιμονίους πρέσβεις
(ὧ) Λακεδαιμόνιε πρεσβευτά (ὧ) Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις
15. Να μεταφέρετε τα τριτόκλιτα ουσιαστικά του Κεφ. 74 στις πλάγιες πτώσεις και των δύο αριθμών.
(ἰσχύι, πλήθει, γυναῖκες, φύσιν, χρήματα, πόλις, φλογὶ, νύκτα, ναῦς)
Ενικός
Γεν.: ἰσχύος πλήθους γυναικός φύσεως χρήματος
Δοτ.: ἰσχύϊ πλήθει γυναικί φύσει χρήματι
Αιτ.: ἰσχύν πλῆθος γυναῖκα φύσιν χρῆμα
Πληθυντικός
Γεν.: ἰσχύων πληθῶν γυναικῶν φύσεων χρημάτων
Δοτ.: ἰσχύσι(ν) πλήθεσι(ν) γυναιξί φύσεσι(ν) χρήμασι
Αιτ.: ἰσχῦς πλήθη γυναῖκας φύσεις χρήματα
Ενικός
Γεν.: πόλεως φλογός νυκτός νεώς
Δοτ.: πόλει φλογί νυκτί νηί
Αιτ.: πόλιν φλόγα νύκτα ναῦν
Πληθυντικός
Γεν.: πόλεων φλογῶν νυκτῶν νεῶν
Δοτ.: πόλεσι(ν) φλοξί νυξί ναυσί
Αιτ.: πόλεις φλόγας νύκτας ναῦς
16. Να καταγραφούν οι ρηματικοί τύποι των Κεφ. 71-74 που δηλώνουν τις κύριες ενέργειες (πολεμικές και πολιτικές) των ολιγαρχικών και των συμμάχων τους και να αντικατασταθούν χρονικά.
Δράσαντες: δρῶντες – δράσοντες – δράσαντες – δεδρακότες
ξυγκαλέσαντες: ξυγκαλοῦντες - ξυγκαλοῦντες – ξυγκαλέσαντες – ξυγκεκληκότες
εἶπον: λέγουσι(ν) - ἔλεγον – λέξουσι(ν) / ἐροῦσι(ν) - εἶπον - εἰρήκασι(ν) - εἰρήκεσαν
ἠνάγκασαν: ἀναγκάζουσι(ν) - ἠνάγκαζον - ἀναγκάσουσι(ν) - ἠνάγκασαν - ἠναγκάκασι(ν) - ἠναγκάκεσαν
Πέμπουσι: πέμπουσι - ἔπεμπον – πέμψουσι - ἔπεμψαν – πεπόμφασι - ἐπεπόμφεσαν
διδάξοντας: διδάσκοντας – διδάξοντας – δεδιδαχότας
πείσοντας: πείθοντας – πείσοντας – πείσαντας – πεπεικότας
Ἐλθόντων: ἰόντων - ἰόντων - ἐλθόντων - ἐληλυθότων
ἐπιτίθενται: ἐπιτίθενται - ἐπετίθεντο - ἐπιθήσονται / ἐπιτεθήσονται - ἐπέθεντο / ἐπετέθησαν - ἐπιτέθεινται - ἐπετέθειντο / ἐπέκειντο
μαχόμενοι: μαχόμενοι – μαχούμενοι – μαχεσάμενοι – μεμαχημένοι
ἐνίκησαν: νικῶσι - ἐνίκων – νικήσουσι - ἐνίκησαν – νενικήκασι - ἐνενικήκεσαν
κατέλαβον: καταλαμβάνουσι – κατελάμβανον – καταλήψονται – κατέλαβον – κατειλήφασι – κατειλήφεσαν
ἠκροβολίσαντο: ἀκροβολίζονται - ἠκροβολίζοντο - ---- - ἠκροβολίσαντο
περιέπεμπον: περιπέμπουσι – περιέπεμπον – περιπέμψουσι – περιέπεμψαν – περιπεπόμφασι – περιεπεπόμφεσαν
παρακαλοῦντες: παρακαλοῦντες - παρακαλοῦντες – παρακαλέσαντες – παρακεκληκότες
ὑπισχνούμενοι: ὑπισχνούμενοι - ὑποσχησόμενοι - ὑποσχόμενοι - ὑπεσχημένοι
ἐμπιπρᾶσι: ἐμπιπρᾶσι - ἐνεπίπρασαν - ἐμπρήσουσι - ἐνέπρησαν
παυσάμενοι: παυόμενοι – παυσόμενοι / παυσθησόμενοι – παυσάμενοι / παυσθέντες – πεπαυμένοι
17. Ποια εκφραστικά-αφηγηματικά μέσα χρησιμοποιεί ο ιστορικός στα Κεφ. 71-74 για να καταγράψει: α) τον ιδιαίτερο ρόλο των γυναικών στη νίκη των δημοκρατικών, β) το κλίμα διάλυσης και πανικού στο στρατόπεδο των ολιγαρχικών και των συμμάχων τους;
α. αἵ τε γυναῖκες αὐτοῖς τολμηρῶς ξυνεπελάβοντο βάλλουσαι ἀπὸ τῶν οἰκιῶν τῷ κεράμῳ καὶ παρὰ φύσιν ὑπομένουσαι τὸν θόρυβον.
Στην περίοδο που αναφέρεται στη συμμετοχή των γυναικών ο ιστορικός χρησιμοποιεί:
- τον επιρρηματικό προσδιορισμό τολμηρῶς, για να δηλώσει το θάρρος των γυναικών, καθώς και τον εμπρόθετο προσδιορισμό παρά φύσιν, για να τονίσει πως το θάρρος τους ερχόταν σε αντίθεση με την ευαίσθητη και φιλειρηνική φύση τους
- την εικόνα των γυναικών που ρίχνουν κεραμίδια ενάντια στους αντιπάλους από τις στέγες των σπιτιών
- το σύνθετο με δύο προθέσεις ρήμα συνεπιλαμβάνομαι (μαζί με κάποιον συμμετέχω σε κάτι) για να δηλωθεί εμφατικά το εκούσιο και πρόθυμο της βοήθειας που προσέφεραν οι γυναίκες
- τις δύο μετοχές (βάλλουσαι - ὑπομένουσαι) σε χρόνο ενεστώτα, ώστε να δοθεί ζωντάνια και παραστατικότητα στην περιγραφή των γεγονότων.
β. Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς περὶ δείλην ὀψίαν, δείσαντες οἱ ὀλίγοι μὴ αὐτοβοεὶ ὁ δῆμος τοῦ τε νεωρίου κρατήσειεν ἐπελθὼν καὶ σφᾶς διαφθείρειεν, ἐμπιπρᾶσι τὰς οἰκίας τὰς ἐν κύκλῳ τῆς ἀγορᾶς καὶ τὰς ξυνοικίας, ὅπως μὴ ᾖ ἔφοδος, φειδόμενοι οὔτε οἰκείας οὔτε ἀλλοτρίας, ὥστε καὶ χρήματα πολλὰ ἐμπόρων κατεκαύθη καὶ ἡ πόλις ἐκινδύνευσε πᾶσα διαφθαρῆναι, εἰ ἄνεμος ἐπεγένετο τῇ φλογὶ ἐπίφορος ἐς αὐτήν. Καὶ οἱ μὲν παυσάμενοι τῆς μάχης ὡς ἑκάτεροι ἡσυχάσαντες τὴν νύκτα ἐν φυλακῇ ἦσαν∙ καὶ ἡ Κορινθία ναῦς τοῦ δήμου κεκρατηκότος ὑπεξανήγετο, καὶ τῶν ἐπικούρων οἱ πολλοὶ ἐς τὴν ἤπειρον λαθόντες διεκομίσθησαν.
Το κλίμα διάλυσης και πανικού στο στρατόπεδο των ολιγαρχικών και των συμμάχων τους αποδίδεται απ’ τον ιστορικό με τα ακόλουθα μέσα:
- με τη μετοχή δείσαντες, που εκφράζει φόβο, και την αναφορά σε όσα δεινά φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί πως θα πάθουν
- με τη χρήση πολλαπλών δευτερευουσών προτάσεων σε μια εκτενέστατη περίοδο, ώστε να αποδοθεί πιο παραστατικά το κλίμα πανικού των ολιγαρχικών
- με την εικόνα της πυρπόλησης της πόλης
- με τη χρήση ενεστώτα (ἐμπιπρᾶσι) για να δοθεί ζωντάνια στον αφηγηματικό λόγο
- με τον εμπρόθετο προσδιορισμό ἐν φυλακῇ ἦσαν που δηλώνει το βαθμό επιφυλακής και επαγρύπνησης των δύο παρατάξεων
- με τους ρηματικούς τύπους ὑπεξανήγετο και λαθόντες, που εκφράζουν τον κρυφό και ύπουλο τρόπο με τον οποίο υποκινητές και υποστηρικτές των ολιγαρχικών έφυγαν από το νησί έντρομοι για τις πιθανές συνέπειες.
Θουκυδίδη Ιστορία, Βιβλίο 3. Κεφάλαια 71-74 [Συντακτική ανάλυση]
[71.1] Δράσαντες δὲ τοῦτο καὶ ξυγκαλέσαντες Κερκυραίους εἶπον τό τε λοιπὸν μηδετέρους δέχεσθαι ἀλλ᾽ ἢ μιᾷ νηὶ ἡσυχάζοντας, τὸ δὲ πλέον πολέμιον ἡγεῖσθαι.
Κύρια πρόταση
εἶπον: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. δέχεσθαι: Αντικείμενο ρήματος, Τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενό του το Κερκυραίους. μηδετέρους: Αντικείμενο απαρεμφάτου. τό λοιπὸν: Αιτιατική χρόνου. ἡγεῖσθαι: Αντικείμενο ρήματος, Τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενό του το Κερκυραίους. τὸ πλέον: Αντικείμενο απαρεμφάτου. πολέμιον: Κατηγορούμενο του αντικειμένου (το πλέον).
Δράσαντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τοῦτο: Αντικείμενο μετοχής. ξυγκαλέσαντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. Κερκυραίους: Αντικείμενο μετοχής.
ἡσυχάζοντας: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο Κερκυραίους των απαρεμφάτων. νηὶ: Δοτική της συνοδείας. μιᾷ: Επιθετικό προσδιορισμός στο νηὶ.
ὅτι ταῦτα καὶ βέλτιστα εἴη
Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο του ρήματος εἶπον. Εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου (εἴη), καθώς εξαρτάται από ιστορικό χρόνο και δηλώνει έτσι κάτι το υποκειμενικό και αβέβαιο
εἴη; Ρήμα. ταῦτα: Υποκείμενο ρήματος (αττική σύνταξη). βέλτιστα: Κατηγορούμενο του αντικειμένου.
[Όταν το υποκείμενο του ρήματος είναι ουδέτερου γένους και πληθυντικού αριθμού, ενδέχεται το ρήμα να τίθεται στο γ΄ ενικό πρόσωπο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αττική σύνταξη.]
Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο του ρήματος εἶπον. Εκφέρεται με δυνητική ευκτική (ἂν δουλωθεῖεν) και δηλώνει κάτι που είναι δυνατό στο παρόν και στο μέλλον.
ἂν δουλωθεῖεν: Ρήμα. Κερκυραῖοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ὑπ᾽ Ἀθηναίων: Εμπρόθετος προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου. ἥκιστα: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού.
Ὡς δὲ εἶπον,
Δευτερεύουσα χρονική πρόταση
εἶπον: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ταῦτα: Εννοείται ως αντικείμενο του ρήματος.
καὶ ἐπικυρῶσαι ἠνάγκασαν τὴν γνώμην.
Κύρια πρόταση
ἠνάγκασαν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. Κερκυραίους: Εννοείται ως άμεσο αντικείμενο του ρήματος. ἐπικυρῶσαι: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος, Τελικό απαρέμφατο. Κερκυραίους: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). τὴν γνώμην: Αντικείμενο απαρεμφάτου.
[2] Πέμπουσι δὲ καὶ ἐς τὰς Ἀθήνας εὐθὺς πρέσβεις περί τε τῶν πεπραγμένων διδάξοντας καὶ τοὺς ἐκεῖ καταπεφευγότας πείσοντας μηδὲν ἀνεπιτήδειον πράσσειν,
Πέμπουσι: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. πρέσβεις: Αντικείμενο ρήματος. ἐς τὰς Ἀθήνας: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. εὐθὺς: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.
διδάξοντας: Τελική μετοχή, συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος (πρέσβεις). περί τῶν πεπραγμένων: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αναφοράς. πείσοντας: Τελική μετοχή, συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος. τοὺς καταπεφευγότας: Επιθετική μετοχή, ως άμεσο αντικείμενο στην τελική μετοχή πείσοντας. πράσσειν: Τελικό απαρέμφατο, ως έμμεσο αντικείμενο στην τελική μετοχή πείσοντας. Ως υποκείμενο του απαρεμφάτου λειτουργεί η επιθετική μετοχή (τοὺς καταπεφευγότας). μηδὲν: Σύστοιχο αντικείμενο του απαρεμφάτου. ἀνεπιτήδειον: Επιθετικός προσδιορισμός στο μηδέν. ἐκεῖ: Επιρρηματικός προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.
ὡς ξυνέφερε
Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο στη μετοχή διδάξοντας. Εισάγεται με τον ειδικό σύνδεσμο ὡς, ο οποίος επιλέγεται όταν πρόκειται για τη μεταφορά κάποιας υποκειμενικής γνώμης, και εκφέρεται με οριστική για να δηλωθεί με έμφαση πως κατά τη γνώμη του υποκειμένου αυτό που δηλώνεται είναι κάτι το βέβαιο.
ξυνέφερε: Ρήμα. τα πεπραγμένα: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος (αττική σύνταξη). τοῖς Ἀθηναῖοις: Εννοείται ως αντικείμενο του ρήματος.
ὅπως μή τις ἐπιστροφὴ γένηται.
Δευτερεύουσα τελική πρόταση
γένηται: Ρήμα. ἐπιστροφὴ: Υποκείμενο. τις: Επιθετικός προσδιορισμός στο υποκείμενο.
Κύρια πρόταση
κατέθεντο: Ρήμα. οἱ Ἀθηναῖοι: Υποκείμενο. τούς πρέσβεις: Αντικείμενο ρήματος. ξυλλαβόντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τούς πρέσβεις: Αντικείμενο της μετοχής. ὡς νεωτερίζοντας: Αιτιολογική μετοχή υποκειμενικής αιτιολογίας, συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος (πρέσβεις). ἐς Αἴγιναν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.
Ἐλθόντων: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή. τῶν πρέσβεων: Εννοείται ως υποκείμενο της μετοχής.
καὶ ὅσους ἔπεισαν,
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, ως αντικείμενο του ρήματος κατέθεντο και της μετοχής ξυλλαβόντες
ἔπεισαν: Ρήμα. οἱ πρέσβεις: Εννοείται ως υποκείμενο. ὅσους: Αντικείμενο.
[2] Ἐν δὲ τούτῳ τῶν Κερκυραίων οἱ ἔχοντες τὰ πράγματα ἐλθούσης τριήρους Κορινθίας καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεων ἐπιτίθενται τῷ δήμῳ,
Κύρια πρόταση
ἐπιτίθενται: Ρήμα. οἱ ἔχοντες: Επιθετική μετοχή, ως υποκείμενο του ρήματος (το άρθρο της μετοχής λειτουργεί ως υποκείμενό της). τὰ πράγματα: Αντικείμενο της μετοχής. τῶν Κερκυραίων: Γενική διαιρετική. τῷ δήμῳ: Αντικείμενο του ρήματος. Ἐν τούτῳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου.
ἐλθούσης: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή. τριήρους: Υποκείμενο της μετοχής. Κορινθίας: Επιθετικός προσδιορισμός στο τριήρους. ἐλθόντων: Εννοούμενη γενική απόλυτη χρονική μετοχή. πρέσβεων: Υποκείμενο της εννοούμενης μετοχής. Λακεδαιμονίων: Επιθετικός προσδιορισμός στο πρέσβεων.
καὶ μαχόμενοι ἐνίκησαν.
Κύρια πρόταση
ἐνίκησαν: Ρήμα. οἱ ἔχοντες: Εννούμενη Επιθετική μετοχή, ως υποκείμενο του ρήματος. μαχόμενοι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.
Κύρια πρόταση
καταφεύγει: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. ἐς τὴν ἀκρόπολιν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. καὶ (ἐς) τὰ μετέωρα: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. τῆς πόλεως: Γενική κτητική στον εμπρόθετο προσδιορισμό που προηγείται.
Ἀφικομένης: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή. νυκτὸς: Υποκείμενο της μετοχής.
Κύρια πρόταση
ἱδρύθη: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ξυλλεγείς: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. αὐτοῦ: Γενική ως επιρρηματικός προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.
Κύρια πρόταση
εἶχον: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος (σχήμα κατά το νοούμενο). τον λιμένα: Αντικείμενο ρήματος. Ὑλλαϊκὸν: Επιθετικός προσδιορισμός στο αντικείμενο.
[Στο σχήμα κατά το νοούμενο, όροι της πρότασης –σχετικοί μεταξύ τους– συμφωνούν όχι με βάση τον γραμματικό τύπο τους, αλλά με βάση το νόημα. Το σχήμα αυτό συνηθίζεται όταν υπάρχουν στην πρόταση περιληπτικά ονόματα, όπως ὄχλος, πλῆθος, στρατόπεδον κ.τ.ό., ή αντωνυμίες, όπως ἕκαστος, ἄλλος, οὐδείς, οπότε το ρήμα μπαίνει σε πληθυντικό αριθμό.]
οἱ δὲ τήν τε ἀγορὰν κατέλαβον, καὶ τὸν λιμένα τὸν πρὸς αὐτῇ καὶ πρὸς τὴν ἤπειρον.
Κύρια πρόταση
κατέλαβον: Ρήμα. οἱ δὲ: Υποκείμενο ρήματος. τήν ἀγορὰν καὶ τὸν λιμένα: Αντικείμενα ρήματος. τὸν πρὸς αὐτῇ: Επιθετικός προσδιορισμός δυνάμει του άρθρου στο αντικείμενο (λιμένα). και (τον) πρὸς τὴν ἤπειρον: Επιθετικός προσδιορισμός δυνάμει του άρθρου στο αντικείμενο (λιμένα). [Αν απουσίαζε το άρθρο θα ήταν εμπρόθετοι προσδιορισμοί που δηλώνουν το προς το μέρος.]
οὗπερ οἱ πολλοὶ ᾤκουν αὐτῶν,
Δευτερεύουσα αναφορική τοπική πρόταση
ᾤκουν: Ρήμα. οἱ πολλοὶ: Υποκείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική διαιρετική. οὗπερ: Επιρρηματικός προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.
[73.1] Tῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ ἠκροβολίσαντό τε ὀλίγα
Κύρια πρόταση
ἠκροβολίσαντό: Ρήμα. ἀμφότεροι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ὀλίγα: Σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος [λαμβάνει τη συντακτική θέση ενός ομόρριζου με το ρήμα ουσιαστικού που παραλείπεται (ἀκροβολισμούς)]. Tῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ: Δοτική του χρόνου (λαμβάνει τη συντακτική θέση της λέξης ἡμέρᾳ που παραλείπεται ως εύκολα εννοούμενη).
καὶ ἐς τοὺς ἀγροὺς περιέπεμπον ἀμφότεροι, τοὺς δούλους παρακαλοῦντές τε καὶ ἐλευθερίαν ὑπισχνούμενοι·
περιέπεμπον: Ρήμα. ἀμφότεροι: Υποκείμενο ρήματος. τινάς: Εννοείται ως αντικείμενο ρήματος. ἐς τοὺς ἀγροὺς: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
παρακαλοῦντές: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τούς δούλους: Αντικείμενο μετοχής. ὑπισχνούμενοι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἐλευθερίαν: Άμεσο αντικείμενο της μετοχής. αὐτοίς: Εννοείται ως έμμεσο αντικείμενο της μετοχής.
καὶ τῷ μὲν δήμῳ τῶν οἰκετῶν τὸ πλῆθος παρεγένετο ξύμμαχον,
Κύρια πρόταση
παρεγένετο: Ρήμα. τὸ πλῆθος: Υποκείμενο ρήματος. τῶν οἰκετῶν: Γενική διαιρετική. τῷ δήμῳ: Αντικείμενο του ρήματος (ή δοτική αντικειμενική στο ξύμμαχον). ξύμμαχον: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του σκοπού.
[Όταν το κατηγορούμενο έχει επιρρηματική σημασία και συνδέεται με το υποκείμενο με ένα ρήμα το οποίο συνήθως σημαίνει κίνηση ή σκόπιμη ενέργεια, ονομάζεται επιρρηματικό κατηγορούμενο και δηλώνει τις επιρρηματικές σχέσεις του τρόπου, του χρόνου, του τόπου, του σκοπού και της τάξης / σειράς·]
παρεγένοντο: Εννοείται ως ρήμα. ἐπίκουροι: Υποκείμενο. ὀκτακόσιοι: Επιθετικός προσδιορισμός στο υποκείμενο. τοῖς ἑτέροις: Αντικείμενο ρήματος (ή δοτική αντικειμενική στο εννοούμενο ξύμμαχοι). ἐκ τῆς ἠπείρου: Εμπρόθετος προσδιορισμός της προέλευσης. ξύμμαχοι: Εννοείται ως επιρρηματικό κατηγορούμενο του σκοπού.
[74.1] Διαλιπούσης δ᾽ ἡμέρας μάχη αὖθις γίγνεται
Κύρια πρόταση
γίγνεται: Ρήμα. μάχη: Υποκείμενο ρήματος. αὖθις: Επιρρηματικός προσδιορισμός χρόνου. Διαλιπούσης: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή. ἡμέρας: Υποκείμενο μετοχής.
καὶ νικᾷ ὁ δῆμος χωρίων τε ἰσχύι καὶ πλήθει προύχων·
νικᾷ: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο. ἰσχύι: Δοτική της αιτίας. χωρίων: Γενική υποκειμενική στο ἰσχύι. προύχων: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. πλήθει: Δοτική της αναφοράς στο προύχων.
αἵ τε γυναῖκες αὐτοῖς τολμηρῶς ξυνεπελάβοντο βάλλουσαι ἀπὸ τῶν οἰκιῶν τῷ κεράμῳ καὶ παρὰ φύσιν ὑπομένουσαι τὸν θόρυβον.
ξυνεπελάβοντο: Ρήμα. αἵ γυναῖκες: Υποκείμενο ρήματος. αὐτοῖς: Αντικείμενο ρήματος. τολμηρῶς: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου. βάλλουσαι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἀπὸ τῶν οἰκιῶν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της προέλευσης. τῷ κεράμῳ: Δοτική του οργάνου. ὑπομένουσαι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τὸν θόρυβον: Αντικείμενο της μετοχής ὑπομένουσαι. παρὰ φύσιν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της εναντίωσης.
[74.2] Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς περὶ δείλην ὀψίαν, δείσαντες οἱ ὀλίγοι ἐμπιπρᾶσι τὰς οἰκίας τὰς ἐν κύκλῳ τῆς ἀγορᾶς καὶ τὰς ξυνοικίας, φειδόμενοι οὔτε οἰκείας οὔτε ἀλλοτρίας,
ἐμπιπρᾶσι: Ρήμα. οἱ ὀλίγοι: Υποκείμενο. τὰς οἰκίας καὶ τὰς ξυνοικίας: Αντικείμενα ρήματος. τὰς ἐν κύκλῳ: Επιθετικός προσδιορισμός στο τὰς οἰκίας. τῆς ἀγορᾶς: Γενική της αφετηρίας. δείσαντες: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. φειδόμενοι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. οἰκίας: Εννοείται ως αντικείμενο της μετοχής. οἰκείας, ἀλλοτρίας: Επιθετικοί προσδιορισμοί στο αντικείμενο της μετοχής. [Αν δεν εννοηθεί το αντικείμενο, τότε οι επιθετικοί προσδιορισμοί λειτουργούν ως αντικείμενα της μετοχής.]
μὴ αὐτοβοεὶ ὁ δῆμος τοῦ τε νεωρίου κρατήσειεν ἐπελθὼν
κρατήσειεν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. τοῦ νεωρίου: Αντικείμενο ρήματος. αὐτοβοεὶ: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου. ἐπελθὼν: Χρονικο-υποθετική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.
καὶ σφᾶς διαφθείρειεν,
διαφθείρειεν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. σφᾶς: Αντικείμενο ρήματος.
ὅπως μὴ ᾖ ἔφοδος,
ᾖ: Ρήμα. ἔφοδος: Υποκείμενο ρήματος.
ὥστε καὶ χρήματα πολλὰ ἐμπόρων κατεκαύθη
κατεκαύθη: Ρήμα. χρήματα: Υποκείμενο ρήματος (αττική σύνταξη). πολλά: Επιθετικός προσδιορισμός στο χρήματα. ἐμπόρων: Γενική κτητική.
καὶ ἡ πόλις ἐκινδύνευσε πᾶσα διαφθαρῆναι,
ἐκινδύνευσε: Ρήμα. ἡ πόλις: Υποκείμενο ρήματος. διαφθαρῆναι: Αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. Ως υποκείμενο του απαρεμφάτου τίθεται το ἡ πόλις (ταυτοπροσωπία). πᾶσα: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενο.
εἰ ἄνεμος ἐπεγένετο τῇ φλογὶ ἐπίφορος ἐς αὐτήν.
ἐπεγένετο: Ρήμα. ἄνεμος: Υποκείμενο ρήματος. τῇ φλογὶ: Αντικείμενο ρήματος. ἐπίφορος: Επιρρηματικό κατηγορούμενο τόπου. ἐς αὐτήν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατεύθυνσης σε τόπο.
[74.3] Καὶ οἱ μὲν παυσάμενοι τῆς μάχης ὡς ἑκάτεροι ἡσυχάσαντες τὴν νύκτα ἐν φυλακῇ ἦσαν·
ἦσαν: Ρήμα. οἱ μὲν: Υποκείμενο ρήματος. ἐν φυλακῇ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης. παυσάμενοι: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τῆς μάχης: Αντικείμενο της μετοχής παυσάμενοι. ἡσυχάσαντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ὡς ἑκάτεροι: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενο του ρήματος και των μετοχών. τὴν νύκτα: Αιτιατική του χρόνου.
καὶ ἡ Κορινθία ναῦς τοῦ δήμου κεκρατηκότος ὑπεξανήγετο,
ὑπεξανήγετο: Ρήμα. ἡ ναῦς: Υποκείμενο ρήματος. Κορινθία: Επιθετικός προσδιορισμός στο ναῦς. κεκρατηκότος: Γενική απόλυτη χρονική (ή αιτιολογική) μετοχή. τοῦ δήμου: Υποκείμενο μετοχής.
καὶ τῶν ἐπικούρων οἱ πολλοὶ ἐς τὴν ἤπειρον λαθόντες διεκομίσθησαν.
διεκομίσθησαν: Ρήμα. οἱ πολλοὶ: Υποκείμενο ρήματος. τῶν ἐπικούρων: Γενική διαιρετική. ἐς τὴν ἤπειρον: Εμπρόθετος που δηλώνει κίνηση σε τόπο. λαθόντες: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.
Κύρια πρόταση
γίγνεται: Ρήμα. μάχη: Υποκείμενο ρήματος. αὖθις: Επιρρηματικός προσδιορισμός χρόνου. Διαλιπούσης: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή. ἡμέρας: Υποκείμενο μετοχής.
νικᾷ: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο. ἰσχύι: Δοτική της αιτίας. χωρίων: Γενική υποκειμενική στο ἰσχύι. προύχων: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. πλήθει: Δοτική της αναφοράς στο προύχων.
ξυνεπελάβοντο: Ρήμα. αἵ γυναῖκες: Υποκείμενο ρήματος. αὐτοῖς: Αντικείμενο ρήματος. τολμηρῶς: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου. βάλλουσαι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἀπὸ τῶν οἰκιῶν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της προέλευσης. τῷ κεράμῳ: Δοτική του οργάνου. ὑπομένουσαι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τὸν θόρυβον: Αντικείμενο της μετοχής ὑπομένουσαι. παρὰ φύσιν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της εναντίωσης.
ἐμπιπρᾶσι: Ρήμα. οἱ ὀλίγοι: Υποκείμενο. τὰς οἰκίας καὶ τὰς ξυνοικίας: Αντικείμενα ρήματος. τὰς ἐν κύκλῳ: Επιθετικός προσδιορισμός στο τὰς οἰκίας. τῆς ἀγορᾶς: Γενική της αφετηρίας. δείσαντες: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. φειδόμενοι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. οἰκίας: Εννοείται ως αντικείμενο της μετοχής. οἰκείας, ἀλλοτρίας: Επιθετικοί προσδιορισμοί στο αντικείμενο της μετοχής. [Αν δεν εννοηθεί το αντικείμενο, τότε οι επιθετικοί προσδιορισμοί λειτουργούν ως αντικείμενα της μετοχής.]
κρατήσειεν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. τοῦ νεωρίου: Αντικείμενο ρήματος. αὐτοβοεὶ: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου. ἐπελθὼν: Χρονικο-υποθετική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.
διαφθείρειεν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. σφᾶς: Αντικείμενο ρήματος.
ᾖ: Ρήμα. ἔφοδος: Υποκείμενο ρήματος.
κατεκαύθη: Ρήμα. χρήματα: Υποκείμενο ρήματος (αττική σύνταξη). πολλά: Επιθετικός προσδιορισμός στο χρήματα. ἐμπόρων: Γενική κτητική.
ἐκινδύνευσε: Ρήμα. ἡ πόλις: Υποκείμενο ρήματος. διαφθαρῆναι: Αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. Ως υποκείμενο του απαρεμφάτου τίθεται το ἡ πόλις (ταυτοπροσωπία). πᾶσα: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενο.
ἐπεγένετο: Ρήμα. ἄνεμος: Υποκείμενο ρήματος. τῇ φλογὶ: Αντικείμενο ρήματος. ἐπίφορος: Επιρρηματικό κατηγορούμενο τόπου. ἐς αὐτήν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατεύθυνσης σε τόπο.
ἦσαν: Ρήμα. οἱ μὲν: Υποκείμενο ρήματος. ἐν φυλακῇ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης. παυσάμενοι: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τῆς μάχης: Αντικείμενο της μετοχής παυσάμενοι. ἡσυχάσαντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ὡς ἑκάτεροι: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενο του ρήματος και των μετοχών. τὴν νύκτα: Αιτιατική του χρόνου.
ὑπεξανήγετο: Ρήμα. ἡ ναῦς: Υποκείμενο ρήματος. Κορινθία: Επιθετικός προσδιορισμός στο ναῦς. κεκρατηκότος: Γενική απόλυτη χρονική (ή αιτιολογική) μετοχή. τοῦ δήμου: Υποκείμενο μετοχής.
διεκομίσθησαν: Ρήμα. οἱ πολλοὶ: Υποκείμενο ρήματος. τῶν ἐπικούρων: Γενική διαιρετική. ἐς τὴν ἤπειρον: Εμπρόθετος που δηλώνει κίνηση σε τόπο. λαθόντες: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.
.jpg)