Η σχολική ένταξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο εκπαίδευσης, αποτελεί προστάδιο και προϋπόθεση για την ομαλή ένταξη των παιδιών αυτών στην κοινωνία.
Ο διαχωρισμός, η κατηγοριοποίηση και οι χαρακτηρισμοί δεν προάγουν το σύγχρονο ρόλο του σχολείου και σίγουρα δεν συνάδουν με τις σύγχρονες εκπαιδευτικές θεωρίες και πρακτικές.
Άρα αρχίζει να αναθεωρείται στο χώρο της Ειδικής Αγωγής η αντίληψη ότι τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται έξω από τα γενικό σχολείο.
Όπως υποστηρίζει και η Ζώνιου – Σιδέρη (2000), τα ειδικά σχολεία είναι σχολεία κλειστά, που επιλέγοντας το μαθητικό πληθυσμό με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, απομακρύνονται από την κοινωνική πραγματικότητα.
Οι αλλαγές στις ηθικές, κοινωνικές και πολιστικές αξίες αντικατροπτίζονται πλέον και στη εκπαιδευτική σκέψη, η οποία υποστηρίζει την εκπαιδευτική και κοινωνική ένταξη.
Σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα και ανασκόπηση της βιβλιογραφίας υποστηρίζουν την κίνηση της εκπαιδευτικής ένταξης. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους Canadian Council of Ministers of Education 1983, Canadian Education Association 1985, The Council of Exceptional Children 1987:
▫ Η πρόοδος που έχει σημειωθεί στο χώρο της εκπαιδευτικής έρευνας, στον σχεδιασμό και εφαρμογή εξειδικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, δημιουργεί προϋποθέσεις εκπαιδευτικής ένταξης στο σχολείο μαθητών με διαφορετικό ρυθμό μάθησης.
▫ Η κινητοποίηση των οργανώσεων γονέων είναι εντονότερες και επιχειρηματολογούν για τα κοινωνικά πλεονεχτήματα της ένταξης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο σχολείο.
▫ Η σύγχρονη εκπαιδευτική θεωρία υποστηρίζει ότι τόσο το αναλυτικό πρόγραμμα όσο και τα εκπαιδευτικά προγράμματα πρέπει να στηρίζονται περισσότερο στις ατομικές διαφορές παρά στις αποκκλίσεις από το ‘’φυσιολογικό’’ που εκπορεύονται από τις ιατροκεντρικές διαγνώσεις. Έτσι, είναι εφικτή μια εκπαίδευση ίσων ευκαιριών σε όλους.
▫ Η εκπαιδευτική ένταξη των παιδιών με αναπηρία στο γενικό σχολείο, έχει παρατηρηθεί ότι μεγιστοποιεί την ανάπτυξη των γνωστικών, γλωσσικών και κοινωνικών τους δεξιοτήτων και βελτιώνει το μαθησιακό τους προφίλ. Επίσης, η αλληλεπίδραση που σημειώνεται μεταξύ των παιδιών με αναπηρία και των μη ανάπηρων συμμαθητών τους, αυξάνει την ενσυναίσθηση και κοινωνική αποδοχή της διαφορετικότητας από τους τελευταίους.
Περισσότερα θέματα για την Ειδική Αγωγή εδώ.
