Οι μαθητές της Γ’ Λυκείου κυριεύονται από άγχος και αυτό μπορεί να τους κάνει να χάσουν τον εαυτό τους, τους στόχους τους, τα όνειρά τους ή ακριβώς στην αντίπερα όχθη να μην διαβάζουν καθόλου. Τί μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Η Γ’ Λυκείου είναι η πιο κρίσιμη τάξη για τους μαθητές. Η τελευταία τάξη του σχολείου γενικότερα, που δίνει την θέση της στο πανεπιστήμιο, στο ΤΕΙ σε κάποιο ΙΕΚ ιδιωτικό ή δημόσιο, ακόμη και στην επαγγελματική αποκατάσταση.
Τώρα που ξεκινούν τα σχολεία, οι μαθητές που ετοιμάζονται να διανύσουν την Γ’ Λυκείου κυριεύονται από άγχος, που είτε τους οδηγεί στο υπερβολικό διάβασμα και στην κούραση, είτε σε μία αντιδραστικότητα του “εγώ δεν θέλω να γίνω τίποτα όταν μεγαλώσω”.
Οι γονείς από την άλλη δεν έχουν λιγότερο άγχος. Όλοι οι γονείς θέλουν να ξέρουν πως τα παιδιά τους θα εξασφαλιστούν. Θέλουν να σπουδάσουν, να έχουν ένα πτυχίο στα χέρια τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να βγουν στην πάλη της ζωής με όλα τα εφόδια.
Πώς μπορούν γονείς και μαθητές να αντιμετωπίσουν αυτό το άγχος έτσι ώστε τα παιδιά να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για την ζωή τους, χωρίς να χάσουν τελείως το μυαλό τους ή και τους στόχους τους; Για ποιο λόγο οι μαθητές που διαβάζουν πολύ στην Γ’ Λυκείου με τους μαθητές που δεν διαβάζουν καθόλου έχουν ίδια ψυχοσύνθεση; Διαβάστε παρακάτω:
Οι μαθητές που αγχώνονται πολύ στην Γ’ Λυκείου μπορεί να διαβάζουν πολύ ή να μην διαβάζουν και καθόλου.
Συνήθως οι μαθητές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία αποτελείται από μαθητές που δεν διαβάζουν καθόλου. Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον σε κάποια σχολή, δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τις επιδόσεις τους στο σχολείο κι αν τους ρωτήσεις τι όνειρα έχουν θα σου πουν “να βρω μία δουλειά με λεφτά και να με αφήσουν ήσυχο όλοι.”.
Η δεύτερη κατηγορία των μαθητών αποτελείται από μαθητές που διαβάζουν πάρα πολύ. Αγχώνονται πολύ, δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους διάλειμμα ή οτιδήποτε που θα τους βγάλει εκτός προγράμματος και φαίνεται πως το Α και το Ω γι’ αυτούς είναι η σχολή που θέλουν να περάσουν.
Photo via: ethnos.gr
Οποιαδήποτε υποψία αποτυχίας, τους κάνει να απογοητεύονται και να στρεσάρονται ακόμη πιο πολύ. Με μία πρώτη ματιά αυτοί οι δύο τύποι μαθητών είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι τύποι. Ο πρώτος τύπος ενδιαφέρεται απλά να ζήσει την ζωή του, με μία απλή δουλειά με καλές απολαβές.
Ο δεύτερος τύπος δείχνει να έχει όνειρα για το μέλλον του και τα όνειρα αυτά στην Γ’ Λυκείου γίνονται κατά κάποιο τρόπο εμμονή. Ονειρεύεται επαγγελματική εξέλιξη και έχει πάθος με την ιδέα να ακολουθήσει αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει.
Αυτοί οι δύο τύποι μαθητών όμως έχουν ένα κοινό. Το υπερβολικό άγχος. Απλά είναι μερικοί άνθρωποι που μπροστά στην πίεση και στο άγχος αντιδρούν με αντιδραστικότητα και αποφασίζουν να τα παρατήσουν ενώ είναι άλλοι που πιέζουν τον εαυτό τους και θεωρούν ότι το άγχος τους, τους δίνει δύναμη.
Το άγχος όμως ποτέ δεν είναι ευεργετικό. Ίσως μόνο το δημιουργικό. Και οι δύο τύποι μαθητών χρειάζονται βοήθεια και καθοδήγηση. Ο πρώτος τύπος μαθητή χρειάζεται έναν άνθρωπο να του εξηγήσει ότι δεν χρειάζεται να τα παρατήσει μόνο και μόνο για να μην βρεθεί μπροστά σε μία ενδεχόμενη αποτυχία.
Πολλοί είναι εκείνοι που πέρασαν με την πρώτη και με την δεύτερη και με την τρίτη στην αγαπημένη τους σχολή. Το ζήτημα είναι να επιτρέπεις στον εαυτό σου να ρισκάρει και να μπορεί να αποτύχει, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα ξαναπροσπαθήσει.
Ο δεύτερος τύπος μαθητή χρειάζεται έναν άνθρωπο να του πει πως πρέπει να επιτρέπει στον εαυτό του την ξεκούραση, τα λάθη, το να ξεφεύγει λίγο από το πρόγραμμά του.
Οι πανελλήνιες δεν είναι η αρχή και το τέλος της ζωή του και σίγουρα η έλλειψη ξεκούρασης, προσωπικών σχέσεων, διασκέδασης και το υπερβολικό άγχος, μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχουν. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι πάνω από όλα θέλουμε η υγεία του παιδιού μας να είναι καλή και μετά όλα τα άλλα.
Ο ρόλος που παίζουν οι γονείς σε αυτό
Όπως έχουμε πει και σε παλιότερα άρθρα μας, οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πως θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά την ζωή τους. Αυτήν την φορά το ζήτημα είναι η Γ Λυκείου και οι Πανελλήνιες και μπορεί να μην το καταλαβαίνετε αλλά επηρεάζετε πολύ παραπάνω τα παιδιά σας από ότι φαντάζεστε.
Οι γονείς είναι λογικό να αγχώνονται για την επαγγελματική αποκατάσταση και τα όνειρα των παιδιών τους. Θέλουν να είναι εξασφαλισμένα και προσπαθούν πολλές φορές παρεμβατικά, να τους δείξουν τον σωστό δρόμο από τον λάθος.
Βέβαια οι γονείς δεν έχουν δίκιο σε όλα και πολλές φορές προσπαθούν να αλλάξουν δρόμο πλεύσης στα παιδιά τους. Για παράδειγμα ένα παιδί που έχει όνειρο ζωής να γίνει ζωγράφος, δέχεται συνεχώς πιέσεις από τους γονείς του, να ακολουθήσει κάτι άλλο.
Ένα επάγγελμα με σίγουρα επαγγελματική αποκατάσταση και περισσότερες απολαβές. Δικαιολογημένη αυτή η αντίδραση, όμως δεν έχουν να κάνουν όλα με τα λεφτά και σε πολλά επαγγέλματα που φαίνονται μη κερδοφόρα, υπάρχουν άλλα παρακλάδια πολύ κερδοφόρα.
Στην περίπτωση του ζωγράφου, οι άνθρωποι που κάνουν τατουάζ. Πρέπει να αφήνετε το παιδί να επιλέξει για την ζωή του και να ακολουθήσει το όνειρό του εφόσον βλέπετε κι εσείς πως έχει ταλέντο. Και σίγουρα μεγαλώνοντας δεν θα χαθεί. Θα την βρει την άκρη του.
Photo via: psychologynow.gr
Από την άλλη υπάρχουν γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να βουλιάζουν στο άγχος και δεν αντιδρούν σε αυτό. Θεωρούν πως είναι φυσιολογικό και πως λίγη πίεση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Όμως αυτή είναι μία λάθος αντίδραση.
Η πίεση βλάπτει όλους τους ανθρώπους κι ένας μαθητής στην Γ’ Λυκείου μπορεί να αποκτήσει ψυχοσωματικά προβλήματα κι άλλα προβλήματα υγείας από το άγχος του και την πίεση. Οι γονείς θα πρέπει σε αυτήν την φάση να επιτρέπουν στο παιδί να διασκεδάζει και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις να του το υπενθυμίζουν.
Μπορεί να ακούγεται κλισέ όμως όντως, οι πανελλήνιες δεν είναι η αρχή και το τέλος στην ζωή τους και σίγουρα το να χάνει στιγμές από την ζωή του διαβάζοντας το επιβαρύνει ψυχολογικά και κατεβάζει τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Μπορεί λοιπόν να φαίνεται ωφέλιμο για την πρόοδό του το τόσο άγχος, όμως δεν είναι.
Επίσης όταν βλέπετε ότι το παιδί αδιαφορεί τελείως για το μέλλον και τα μαθήματά του, θα πρέπει προτού βγάλετε το βιαστικό συμπέρασμα ότι το παιδί τεμπελιάζει ή δεν έχει φιλοδοξίες να σκεφτείτε πως εσείς παίξατε κάποιο ρόλο σε αυτό.
Μήπως το πιέσατε παραπάνω από όσο έπρεπε; Μήπως δεν ακούσατε τις ανησυχίες του; Μήπως δεν πήρατε σοβαρά τα δικά του όνειρα και τους δικούς του στόχους; Μήπως δεν του εξηγήσατε ποτέ, πως στα δύσκολα δεν τα παρατάμε, αλλά βρίσκουμε τον τρόπο να προσαρμόσουμε τα δύσκολα στα δικά μας μέτρα και στα δικά μας σταθμά;
Τα παιδιά που δεν έχουν φιλοδοξίες ίσως είναι παιδιά που μεγάλωσαν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον χωρίς φιλοδοξίες ή σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με τόσες φιλοδοξίες που δεν επέλεξε το ίδιο για τον εαυτό του. Πρέπει να ακούμε το παιδί και τα όνειρά του.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς
Οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά σε μία ενωμένη και θετική οικογένεια το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κάτσουν σε μία φιλική και χαλαρή ατμόσφαιρα και να ακούσουν τα όνειρα και τις προσδοκίες του παιδιού τους.
Μπορείτε σε κάθε περίπτωση να του επισυνάψετε το ρίσκο, όμως υπήρξατε κι εσείς κάποτε στην ηλικία του και σίγουρα είχατε κι εσείς δικά σας όνειρα. Θα ήταν ωραίο να μοιραστείτε τα τότε όνειρα μαζί του. Εξηγήστε στο παιδί πως μπορεί τώρα να μην φαίνεται όμως διανύει την πιο δημιουργική και όμορφη στιγμή της ζωής του.
Photo via: efiveia.gr
Είναι καλό να μην το ξεχνάει αυτό και να μην τα παρατάει. Ή διαφορετικά να μην το ξεχνάει αυτό και να προσπαθεί να το ζήσει, χωρίς όλος ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω από τις Πανελλήνιες. Επιτρέψτε στο παιδί να κάνει αποτυχίες και μοιραστείτε το αυτό μαζί του.
Αν από την άλλη η επικοινωνία με το έφηβο παιδί σας έχει χαθεί και το περιβάλλον που μεγαλώνει είναι συγκρουσιακό τότε ίσως να χρειαστείτε την βοήθεια ειδικού παιδοψυχολόγου. Οι σχέσεις με το παιδί σας θα βελτιωθούν με την σωστή καθοδήγηση και ίσως η αλλαγή της ψυχολογίας του να είναι η αρχή μίας νέας ζωής γι’ αυτό. Καλή σχολική χρονιά!