Στις 29 Φεβρουαρίου του 1946 άρχισαν να εκδικάζονται οι υποθέσεις των δωσίλογων Πειραιώς. Τα δικαστήρια στα οποία είχε ανατεθεί αυτό το έργο είχαν ονομαστεί «δωσιλοδικεία».
Επρόκειτο για αίθουσες του πλημμελειοδικείου Πειραιά που στις συνεδριάσεις υποθέσεων δωσίλογων ήταν πάντοτε ασφυκτικά γεμάτες. Κι αυτό διότι αφορούσαν γνωστούς τοπικούς άρχοντες, πολιτευόμενους, αξιωματικούς, μέχρι και ιερείς!
Η συνεργασία με τους κατακτητές υπήρξε η μεγαλύτερη πληγή της κατοχικής περιόδου (Πηγή: Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Το ενδιαφέρον του κοινού ήταν τεράστιο διότι όχι μόνο οι κατηγορούμενοι είχαν συνεργαστεί με τον εχθρό, αλλά συνάμα είχαν πλουτίσει από τη φτώχεια των υπολοίπων. Ανάμεσά τους ήταν και ο Γιόχαν Κόβερης γνωστός και ως «Βασιλεύς του Ελαίου».
Το μικρό του όνομα ήταν Ιωάννης, αλλά λόγω του ότι γεγονότος της συνεργασίας του με τους Γερμανούς, οι Έλληνες τον βάπτισαν «Γιόχαν» κι εκείνος δεν φάνηκε να ενοχλείται.
Οι συσκευασμένοι αστακοί
Επρόκειτο για έναν πανέξυπνο άνθρωπο, όπως άλλωστε συνέβαινε με όλους εκείνους που στα μαύρα χρόνια της κατοχής είχαν βρει τρόπο να πλουτίσουν. Ο Κόβερης όμως τους είχε ξεπεράσει όλους τους όμοιούς του, καθώς φρόντισε επιμελώς να «παίξει» διπλό παιχνίδι.
Από τη μια έφτασε να στέλνει αστακούς στον Αδόλφο συσκευασμένους μέσα σε πάγο, για να διατηρούνται φρέσκοι και από την άλλη με ένα μικρό μέρος των κερδών του διοργάνωνε συσσίτια σε μερικούς ανθρώπους για να δείξει τάχα το κοινωνικό του πρόσωπο.
Από τη συμφορά του πολέμου και της κατοχής που ακολούθησε κάποιοι δημιούργησαν περιουσίες. (Πηγή: Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Γρήγορα έγινε γνωστός στον Πειραιά, καθώς ο αλιευτικός του στόλος ήταν αυτός που είχε αναλάβει τον εφοδιασμό των στρατευμάτων κατοχής με τρόφιμα.
Από το 1943 και μετά όμως επέκτεινε την δράση του και στην Μαύρη Αγορά ειδικά στην εμπορία λαδιού. Βρέθηκε να διατηρεί στην κατοχή του αμύθητα ποσά.
Συνδεόταν με τον Διοικητή της Γκεστάπο Πειραιώς εις τον οποίο διενεργούσε πολυδάπανα γεύματα εν μέσω περιόδου πείνας. Από άσημος ψαράς βρέθηκε να είναι ο απόλυτος Μεγιστάνας του Πειραιά.
Γλεντοκοπούσε με ατέλειωτα κεράσματα με τους Γερμανούς ενώ θησαύριζε με το λαδεμπόριο, βάζοντας χέρι στις περιουσίες του απελπισμένου κόσμου που κατέφευγε σε αυτόν για να επιβιώσει.
Ο βασιλιάς του Ελαίου
Ο Κόβερης δεν ήταν απλώς ένας μαυραγορίτης ελαίου, από τους πολλούς μαυραγορίτες που είχαν εμφανιστεί, αλλά υπήρξε πράκτορας των Γερμανών από την είσοδό τους στην Ελλάδα. Έγινε συνειδητά όργανο του εχθρού πολύ πριν ακόμα δει ότι θα μπορούσε να πλουτίσει.
Σε δημοπρασίες που διοργάνωναν οι Γερμανοί από κατασχέσεις πάντοτε κατάφερνε να πλειοδοτεί γενόμενος ιδιοκτήτης ακινήτων αλλά και ενός πλοίου! Συγκεκριμένα κατέδωσε τον πλοιοκτήτη Κ. Πετρίτη προκαλώντας την εκτέλεσή του από τους Γερμανούς και στη συνέχεια αγόρασε στη δημοπρασία το πετρελαιοκίνητο πλοίο του «Λαμπρινή».
Κατέλαβε επί της οδού Λυκούργου 18 ακίνητο αφού και σε αυτό εκβίασε τον ιδιοκτήτη του με σύλληψη.
Γερμανικό περιπολικό σκάφος στο λιμάνι του Πειραιά με φόντο το Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο (Πηγή: Στέφανος Μίλεσης)
Το σχέδιο διαφυγής
Πριν ακόμα εγκαταλείψουν οι Γερμανοί την Ελλάδα, βλέποντας την προδιαγραμμένη μοίρα τους, κατάστρωσε αριστοτεχνικό σχέδιο διαφυγής και κάλυψης των αισχρών πράξεών του. Στις 12 Αυγούστου του 1944 με ένα από τα καΐκια του έφυγε για το κουβαλώντας μαζί του δύο ασυρμάτους που χρησιμοποιούσε η αγγλική αντικατασκοπεία.
Κατάφερε να πείσει και να λάβει πιστοποιητικό της ελληνικής αντικατασκοπείας του Χαλεπίου -εκεί δηλαδή που πρωτοπάτησε όταν έφυγε από την Ελλάδα- ότι ενεργούσε υπέρ των συμμάχων. Στη συνέχεια αυτό το αποδεικτικό το προσκόμισε το 1946 στο δικαστήριο για να δείξει ότι ενεργούσε υπέρ των Συμμάχων.
Οι πληρωμένοι μάρτυρες
Στην δίκη του παρέλασαν «αυθορμήτως» και δεκάδες «καλοπροαίρετοι» μάρτυρες να καταθέσουν υπέρ του, για τα πόσα καλά έκανε κατά την διάρκεια της κατοχής. Φυσικά στο πρώην στέκι του στην ψαραγορά, τα «κέρδη» της κατοχής διατέθηκαν προς αναζήτηση κατάλληλων μαρτύρων. Όταν οι πρώτες καταθέσεις υπεράσπισης αποδείχθηκαν ψευδείς, υπήρξαν καταδίκες με αποτέλεσμα οι επόμενοι να μην εμφανιστούν.
Τότε ο συνήγορος υπεράσπισής του ισχυρίστηκε ότι ο Κόβερης δεν διέφερε από τους Κλέφτες της επανάστασης, διότι κι αυτοί έκλεβαν τους απλούς ανθρώπους αλλά έκαναν και το καλό, διότι στη συνέχεια πάντρευαν και βάπτιζαν… Γιατί λοιπόν ο Κόβερης θεωρείτο ένοχος; Αναρωτιόταν ο συνήγορος του Κόβερη.
Και ο κόσμος φώναζε από κάτω όταν άκουγε τον ακριβοπληρωμένο δικηγόρο του λαδέμπορου να αγορεύει, αφού όλοι γνώριζαν για το ποιόν του κατηγορούμενου.
Η απόφαση του δικαστηρίου δωσίλογων για τον Γιόχαν Κόβερη ήταν φυσικά καταδικαστική και τον έστειλε σε ισόβια κάθειρξη. Μαζί του καταδικάστηκαν και οι συνεργάτες του Κ. Κόβερης, Μ. Κόβερης, Επ. Κωστάλας, Αργ. Αναστασίου, Κ. Φαρδούλης, Π. Σαμαρτζόπουλος, Γ. Γιαννόπουλος και Λ. Παπαδόπουλος.
Στέφανος Μίλεσης, https://www.mixanitouxronou.gr