Μια νύχτα του Αυγούστου το 1986 ένα παράξενο γεωλογικό φαινόμενο έγινε αιτία να χάσουν τη ζωή τους περισσότεροι από 1.700 άνθρωποι και 3.500 ζώα.
Η λίμνη Νίος στο βορειοδυτικό Καμερούν απελευθέρωσε τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Το πυκνό τοξικό σύννεφο άρχισε να καλύπτει τις γύρω περιοχές, σκοτώνοντας όποιο ζωντανό οργανισμό έβρισκε μπροστά του σε ακτίνα 25 χιλιομέτρων.
Πριν από την απελευθέρωση του αερίου ακούστηκε ένα δυνατό βουητό που έμοιαζε με έκρηξη ή κατολίσθηση. Μέσα σε λίγα λεπτά το πυκνό νέφος άρχισε να συσσωρεύεται στην επιφάνεια της λίμνης φθάνοντας σε ύψος τα 100 μέτρα. Στη συνέχεια άρχισε να απλώνεται και να καλύπτει τα γύρω χωριά. Οι κάτοικοι άρχισαν να χάνουν τις αισθήσεις τους.
Όσοι βρίσκονταν σε χαμηλό υψόμετρο πέθαναν σχεδόν ακαριαία. Σε δύο χωριά γλίτωσαν μόνο τέσσερις άνθρωποι, επειδή βρίσκονταν σε μεγαλύτερο υψόμετρο.
Περισσότερα από 3.500 ζώα βρέθηκαν νεκρά
Oι περισσότεροι κάτοικοι των χωριών πέθαναν στον ύπνο τους.Άλλοι άρχισαν να τρέχουν για να αποφύγουν το δηλητηριώδες αέριο, αλλά βρέθηκαν κι αυτοί νεκροί.
Κάποιοι κατάφεραν να φτάσουν στο νοσοκομείο της πρωτεύουσας με «κάψιμο» στα μάτια και τη μύτη, έντονο βήχα και σημάδια ασφυξίας σαν να είχαν στραγγαλιστεί. Όσοι επέζησαν είπαν αργότερα ότι είδαν συχωριανούς τους να βήχουν και να φτύνουν αίμα πριν ξεψυχήσουν.
Μέσα σε δύο ημέρες το νέφος διαλύθηκε. Οι χωριανοί που είχαν καταφέρει να απομακρυνθούν επέστρεψαν και το μόνο που έβλεπαν ήταν παντού νεκρούς ανθρώπους και ζώα.
Τα νερά της λίμνης από γαλαζοπράσινα πήραν ένα χρώμα μεταξύ κόκκινου και καφέ.
Η λίμνη Νίος, πριν και μετά…
Η επιστημονική ανάλυση του φαινομένου
Όπως ήταν αναμενόμενο, δεκάδες επιστήμονες άρχισαν να εξετάζουν το φαινόμενο και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα κατώτερα στρώματα της λίμνης ήρθαν με κάποιον τρόπο στην επιφάνεια, απελευθερώνοντας το διοξείδιο του άνθρακα που περιείχαν.
Κάποιοι μίλησαν για κατολίσθηση, ενώ άλλοι έκαναν λόγο για μια μικρή έκρηξη στον πάτο της ηφαιστειακής λίμνης. Μια τρίτη εκδοχή των επιστημόνων μιλούσε για έναν μικρό σεισμό που απελευθέρωσε τη μεγάλη ποσότητα του αερίου.
Το πιθανότερο τελικά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι ίσως μια απότομη συσσώρευση νερού της βροχής στη λίμνη προκάλεσε την ανατροπή των στρωμάτων.
Μέσα σε λίγα λεπτά το σύννεφο άρχισε να συσσωρεύεται στην επιφάνεια της λίμνης
Όποια και αν ήταν η αιτία, το αποτέλεσμα ήταν το υπερκορεσμένο βαθύ νερό να αναμειχθεί γρήγορα με τα ανώτερα στρώματα της λίμνης, όπου η μειωμένη πίεση επέτρεψε στο αποθηκευμένο CO2 να ξεπηδήσει και να σκορπίσει τον θάνατο.
Η κλίμακα της καταστροφής οδήγησε σε μεγάλη μελέτη σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί μια επανάληψη του φαινομένου. Διάφοροι ερευνητές πρότειναν να τοποθετηθούν κολώνες απαέρωσης στη μέση της λίμνης ώστε το CO2 να απελευθερώνεται σταδιακά.
Αρχίζοντας από το 1995, πραγματοποιήθηκαν επιτυχώς μελέτες και ο πρώτος μόνιμος σωλήνας εγκαταστάθηκε στη λίμνη το 2001.