Το 1485 γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης ο Πέτρος Τζανακάκης (ή Τζαναδάκης). Η Κρήτη τότε ήταν Ενετική αποικία γνωστή ως το Βασίλειο της Κάντια.
Η μητέρα του ήταν φτωχή και δυσκολευόταν να εξασφαλίσει τα απαραίτητα στον μικρό Πέτρο. Ο πατέρας του παιδιού είχε πεθάνει λίγο καιρό μετά την γέννησή του. Σε ηλικία οκτώ ετών η μητέρα του Πέτρου τον έστειλε να εργαστεί σε ένα εμπορικό κατάστημα θείου του στην αγορά του Ηρακλείου.
Η αρπαγή του Πέτρου
Ο Πέτρος όμως αποδείχθηκε σκληρό παιδί και ατίθασο. Έφευγε από το εμπορικό του θείου του και έμπλεκε όλο σε φασαρίες και καυγάδες στους δρόμους του Ηρακλείου. Προκαλούσε το φόβο ακόμα και στα μεγαλύτερά του παιδιά.
Ο μικρός κατάφερε να επικρατήσει ανάμεσα στα αλητόπαιδα, να επιβληθεί και να γίνει αρχηγός τους.
Ο Πέτρος εγκατέλειψε τον θείο του και το σπίτι του και άρχισε να περιφέρεται μαζί τους. Ζούσαν από μικροκλοπές και ελεημοσύνες. Αλήτευαν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών εβδομάδων όταν μια νύχτα αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν σε ένα απομονωμένο μέρος. Όταν ο Πέτρος ξύπνησε ανακάλυψε ότι η ομάδα του τον είχε παρατήσει και ήταν μόνος.
Αφού περιπλανήθηκε στο άγνωστο μέρος συναντήθηκε με έναν αποκρουστικό άνθρωπο, πραγματικό αγριάνθρωπο. Σκουρόχρωμος στο δέρμα με παράξενα ρούχα. Εκείνος τον άρπαξε βίαια από τα χέρια και τον πήρε μαζί του. Η παράδοση θέλει ο μικρός Πέτρος να έχει απαχθεί λίγο έξω από το Ηράκλειο πάνω στον δημόσιο δρόμο που οδηγεί προς το Ρέθυμνο, από έναν διαβόητο στην εποχή του πειρατή.
Ο Άραβας Πειρατής
Επρόκειτο για τον τρομερό Σίντνι Αμάρ Ελ Μπαντάουι, έναν Άραβα πειρατή που άρπαζε παιδιά χριστιανών και τα πωλούσε σε πλούσιους Ευρωπαίους. Οι Άραβες πειρατές μετέφεραν τη συγκεκριμένη παρτίδα παιδιών σε έναν ερημικό όρμο λίγο έξω από την πόλη της Σεβίλλης, στην Ισπανία.
Εκεί έστησαν αυτοσχέδιο παζάρι δούλων. Επρόκειτο για διαδικασία την εποχή εκείνη που δεν παραξένευε κανέναν. Ήταν γνωστές οι πωλήσεις δούλων που κάθε τόσο οι Άραβες πραγματοποιούσαν από διάφορα μέρη της Μεσογείου.
Όψη του Ηρακλείου (Candia) το 1487 (Πηγή: BRILL)
Ο αιμοδιψής Ιεροεξεταστής
Σε εκείνο το παζάρι δούλων πολλοί ευγενείς και πλούσιοι Ισπανοί έστελναν απεσταλμένους για να αγοράσουν δούλους. Ανάμεσά τους και ο ιεροεξεταστής καπουτσίνος ιερέας Ροδρίγεζ, που η φήμη του ήταν απαίσια, καθώς θεωρείτο από τους σκληρότερους και αιμοδιψείς ιεροεξεταστές της Ισπανίας.
Την εποχή εκείνη (15ο αιώνα) ολόκληρη η Ισπανία βρισκόταν υπό το καθεστώς της Ιεράς Εξέτασης. Από το 1485 ο Τορκουεμάδα είχε ιδρύσει τα τρομερά δικαστήρια με σκοπό να χτυπήσει οτιδήποτε ήταν «αντιχριστιανικό».
Οι διώξεις εκατομμυρίων ανθρώπων
Ο Τορκουεμάδα με την Ιερά Εξέταση ξεκίνησε από τους Εβραίους, αλλά σύντομα στο στόχαστρο τέθηκαν απλοί άνθρωποι του λαού, με μια και μόνο υποψία. Άνω των 100 χιλιάδων ανασκολοπίσθηκαν ή σταυρώθηκαν και περί τους 400 χιλιάδες εξορίσθηκαν από την Ισπανία.
Εξ αυτών περίπου οι 120 χιλιάδες εκδιωχθέντες Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Μέχρι το 1498 πάνω από ένα εκατομμύριο Ισπανοί μαρτύρησαν, βασανίστηκαν ή κάηκαν ζωντανοί κατηγορούμενοι για διάφορες αιτίες. Τα περισσότερα θύματα ήταν οι γυναίκες, κατηγορούμενες για μαγεία. Ο καπουτσίνος Ροδρίγεζ, έμπιστο όργανο του Τορκουεμάδα, ανήκε σε αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα του στενού του κύκλου. Είχε διοριστεί στην Σεβίλλη και είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου σε κάθε άνθρωπο.
Από Πέτρος σε Pedro de Candia
Ο μικρός Πέτρος μόλις πάτησε το πόδι του σε ισπανικό έδαφος κέντρισε το ενδιαφέρον του ιεροεξεταστή Ροδρίγεζ που είχε μεταβεί στο δουλοπάζαρο για να αγοράσει δούλους. Ο μικρός Πέτρος έκτοτε μαζί με άλλα παιδιά της Κάντια, ασπάσθηκαν τον Καθολικισμό αφού πρώτα πέρασαν μια «ειδική» εκπαίδευση που σκοπό είχε να τα γεμίσει με θρησκευτικό φανατισμό και τυφλή υπακοή.
Το όνομα του Πέτρου Τζανακάκη άλλαξε και έγινε Πιέτρο Ντε Κάντια (Πέτρος από την Κρήτη) που διατήρησε μέχρι το τέλος του βίου του.
Σκίτσο του Φώτη Κόντογλου για τον Πέτρο τον Κρητικό, τον λεγόμενο Pedro Di Candia (Πηγή: Sfakia Crete Forum)
Από την αρχιεπισκοπή στην βασιλική Αυλή
Στην αρχιεπισκοπή της Σεβίλλης ο Πιέτρο γνωρίστηκε με τον Ντε Αλβάρο υπασπιστή της μητέρας του Βασιλιά, της Δόνας Χουάνα. Σε αυτόν κατέφυγε ένα πρωινό του Μαΐου του 1510 ζητώντας προστασία και υποστήριξη.
Σκοπός του ήταν να ενταχθεί στο δυναμικό της ισπανικής βασιλικής Αυλής, τη μόνη που θα μπορούσε να τον προστατεύσει από την εκδίκηση της τρομερής Ιεράς Εξέτασης, την εκπαίδευση της οποίας είχε τολμήσει να εγκαταλείψει.
Πραγματικά στην βασιλική Αυλή ο Πιέτρο έλαβε την ίδια στρατιωτική εκπαίδευση των Condottieri. Έλαβε μέρος σε πολλές εκστρατείες και μάχες κατά των Οθωμανών. Παντρεύτηκε τη Λουτσία Γκαρσία κι απέκτησε μαζί της έναν γιο και δύο κόρες.
Η κατάκτηση του Περού
Ακολούθησε τους Ντιέγκο ντε Αλμάγκρο και Francisco Pizarro στις εξορμήσεις του στις ακτές του Παναμά και της Κολομβίας. Του ανατέθηκε η διοίκηση σώματος πυροβολικού με το οποίο αποβιβάστηκε βόρεια της Γκουαγιακίλ. Έγινε ο μόνιμος συνοδός του κατακτητή Πιζάρο σε όλες τις επαρχίες του Περού.
Ένας εκ των Ελλήνων κατακτητών του Περού (Πηγή: Wikimediamtx Commons)
Οι διάσημοι δεκατρείς
Ο Πέτρος ο Κρητικός υπήρξε ένας εκ των περίφημων διάσημων δεκατριών! Σύμφωνα με την παράδοση ο Πιζάρο τράβηξε μια γραμμή στην άμμο με το σπαθί του και είπε:
«Όσοι από εκείνη την πλευρά της γραμμής μπορούν να επιστρέψουν στον Παναμά και να είναι φτωχοί· όσοι από αυτήν την πλευρά μπορούν να έρθουν στο Περού και να είναι πλούσιοι.».
Μόνο δεκατρείς άνδρες επέλεξαν να μείνουν με τον Πιζάρο ανάμεσά τους και ο Πέτρος (αναπαράσταση της σκηνής στην αρχική φωτογραφία της ανάρτησης).
Η προαγωγή από τον Βασιλιά
Μαζί του επέστρεψε στην Ισπανία για να ενημερώσει τον Βασιλιά Κάρολο Ε’ για τις κατακτήσεις των νέων εδαφών. Παρέδωσαν σε εκείνη την επίσκεψη στον Βασιλιά μεγάλες ποσότητες χρυσού και ασημιού που είχαν αρπάξει από τους ιθαγενείς. Τότε ήταν που ο Πέδρο ντε Κάντια προήχθη σε αρχιστράτηγο του πυροβολικού του ισπανικού στόλου.
Του ανατέθηκε νέα αποστολή κατάκτησης του Περού. Επισκέφθηκε όλες τις πόλεις των Ίνκας και ήταν παρών στην ήττα και τη φυλάκιση του βασιλιά των Ίνκας Αταχουάλπα και έλαβε μεγάλο μερίδιο από τα λύτρα που κατέβαλε.
Ο Πέτρος από την Κρήτη ήταν ο μοναδικός μάρτυρας ύπαρξης τεράστιας ποσότητας χρυσού που οι Ίνκας είχαν θάψει για να μην αρπαχθεί από τους Ισπανούς. Σκόπευε στη μελλοντική αξιοποίηση αυτής της πληροφορίας, χωρίς όμως να προλάβει καθώς θα ακολουθήσει ο θάνατός του.
Ο πόλεμος μεταξύ Πιζάρο και Αλμάγκρο
Την εποχή εκείνη ο Πεζάρο συγκρούστηκε κατά του αντίζηλού του Ντιέγκο ντε Αλμάγκρο (Almagro). Σε αυτό τον εμφύλιο πόλεμο εξουσίας, στο πλευρό του Πεζάρο στάθηκε ο Pietro Di Candia. Ο Πεζάρο όμως αφού νίκησε τον Αλμάγκρο, θέλησε να ξεκαθαρίσει το τοπίο από μελλοντικούς διεκδικητές κι έτσι στράφηκε και κατά του συμμάχου του Πιέτρο.
Αηδιασμένος από τη μεταχείρισή του ο Πιέτρο ενώθηκε με τους άνδρες του ηττημένου Αλμάγκρο και με τη βοήθεια δεκαέξι άλλων Ελλήνων στράφηκε κατά του Πεζάρο.
Όμως η δύναμη που συγκέντρωσε σκόρπισε πριν ακόμα αρχίσει η μάχη. Την αναίτια και άνευ λόγου οπισθοχώρηση ο Αλμάγκρο τη θεώρησε προδοτική κίνηση εκ μέρους του Πιέτρο. Του επιτέθηκε ο ίδιος και τον σκότωσε στις 16 Σεπτεμβρίου 1542.
Ο Γιώργος ο Έλληνας
Η ιστορία κατέγραψε ότι ο Έλληνας Πιέτρο Ντε Κάνδια υπήρξε ένας από τους εξερευνητές του Παναμά και της Κολομβίας και κατακτητής του Περού. Συνοδοιπόρος στις περιπέτειες του Πιέτρο από την Κρήτη, υπήρξε ένας ακόμα Έλληνας.
Ο Χόρχε Γκριέγκο (Jorge Griego, Γιώργος ο Έλληνας). Ο Χόρχε ακολούθησε τον Έλληνα φίλο του Πέδρο Ντε Κάντια όπως και πολλοί ακόμα Έλληνες από εκείνη την παρτίδα που είχαν αρπαχθεί από την Κρήτη και είχαν καταλήξει να πωληθούν στην Ισπανία.
Ο Πιέτρο Ντε Κάνδια, υπήρξε το δεξί χέρι του πρώτου κατακτητή του Περού, του Πιζάρο. Η ιστορία του κατακτητή Έλληνα αναπτύσσεται σε 13 σελίδες στο ισπανικό βιβλίο του Δον Κάρλο Ζούστο με τίτλο «Οι κατακτητές του Περού» το πρωτότυπο του οποίου φυλάσσεται ως κειμήλιο στο Εθνικό Μουσείο της πρωτεύουσας του Περού, της Λίμα.
Η έκδοση του βιβλίου φέρει χρονολογία 1821, που κατά μοιραία σύμπτωση υπήρξε το έτος ανεξαρτησίας του Περού κατά του ισπανικού ζυγού.
Στέφανος Μίλεσης, https://www.mixanitouxronou.gr