Η ζωή στην αρχαία Ελλάδα ήταν γεμάτη προκλήσεις, και το προσδόκιμο ζωής διέφερε σημαντικά από το σημερινό. Αν και ο μέσος όρος κυμαινόταν γύρω στα 35-40 χρόνια, αυτός ο αριθμός είναι παραπλανητικός. Η παιδική θνησιμότητα ήταν ιδιαίτερα υψηλή, αλλά όσοι επιβίωναν τα πρώτα δύσκολα χρόνια μπορούσαν να φτάσουν τα 50 ή και τα 60.
Παρά τις αντιξοότητες, υπήρχαν και περιπτώσεις εξαιρετικής μακροζωίας. Ο Σωκράτης έζησε ως τα 70 του, ενώ ο Πλάτων λέγεται πως έφτασε τα 80. Η υγιεινή διατροφή και η φυσική δραστηριότητα συνέβαλαν στη διατήρηση της καλής υγείας, αν και η ιατρική της εποχής, παρά τις πρωτοποριακές γνώσεις του Ιπποκράτη, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει σοβαρές ασθένειες.
Οι γυναίκες είχαν μικρότερο προσδόκιμο ζωής λόγω των κινδύνων του τοκετού, ενώ οι άνδρες που πολεμούσαν είχαν αυξημένες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους στη μάχη. Ωστόσο, όσοι έφταναν στα γηρατειά απολάμβαναν σεβασμό και κύρος. Στην Αθήνα, οι ηλικιωμένοι συμμετείχαν σε δημόσιες συζητήσεις και συμβούλια, ενώ στη Σπάρτη είχαν σημαντικό πολιτικό ρόλο μέσω της Γερουσίας.
Η αρχαία ελληνική κοινωνία, παρά τις προκλήσεις, κατάφερε να συνδυάσει τη σωματική ευεξία με την πνευματική ανάπτυξη. Οι αξίες της υγείας, της σοφίας και της εμπειρίας εξακολουθούν να εμπνέουν μέχρι σήμερα.