Ανακαλύψτε τη φρικτή αλήθεια της Μονάδας 731, του ιαπωνικού στρατοπέδου όπου χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν στο όνομα της επιστήμης. Η σκοτεινή ιστορία που καλύφθηκε από ατιμωρησία.
Προσοχή: Το παρακάτω κείμενο περιέχει εξαιρετικά σκληρές περιγραφές που ενδέχεται να ενοχλήσουν έντονα.
Υπάρχουν κεφάλαια στην ανθρώπινη ιστορία τόσο σκοτεινά, που αψηφούν τη λογική και τη συμπόνια. Η Μονάδα 731 δεν είναι απλώς ένα τέτοιο κεφάλαιο. Είναι μια μαύρη τρύπα απανθρωπιάς, ένα εργοστάσιο τρόμου που λειτούργησε στην κατεχόμενη Κίνα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και του οποίου οι κραυγές σκεπάστηκαν από τη συνωμοσία της σιωπής.
Επισήμως, ήταν η «Μονάδα Πρόληψης Επιδημιών και Επεξεργασίας Ύδατος του Στρατού Κουαντούνγκ». Ανεπίσημα, ήταν ένα κολαστήριο όπου η επιστήμη έγινε το απόλυτο άλλοθι για τον σαδισμό.
Ο αρχιτέκτονας του τρόμου και η ιδέα του
Επικεφαλής αυτού του εγχειρήματος ήταν ο μικροβιολόγος και στρατηγός Ίσι Σίρο. Η φιλοσοφία του ήταν απλή και τερατώδης: για να κατανοήσει τα όρια του ανθρώπινου σώματος και να δημιουργήσει τα πιο αποτελεσματικά βιολογικά όπλα, η έρευνα δεν μπορούσε να περιοριστεί σε πειραματόζωα. Χρειαζόταν ανθρώπινη σάρκα. Ζωντανή.
Στις εγκαταστάσεις της Πινγκφάνγκ, χιλιάδες Κινέζοι, Ρώσοι, Κορεάτες και αιχμάλωτοι πολέμου, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, έπαψαν να είναι άνθρωποι. Έγιναν «μαρούτα» – «κούτσουρα» στα ιαπωνικά. Υλικό προς επεξεργασία.
Μέσα στο κολαστήριο: Όταν η φαντασία υποκλίνεται στη φρίκη
Τα πειράματα που διεξήχθησαν στη Μονάδα 731 ξεπερνούν κάθε νοσηρή φαντασία. Οι «επιστήμονες» με τις λευκές ποδιές κατέγραφαν με ψυχρή ακαδημαϊκή ακρίβεια τα αποτελέσματα από:
Ζωντανές ανατομές (Vivisections): Αιχμάλωτοι, συχνά μολυσμένοι με ασθένειες, διαμελίζονταν χωρίς καμία αναισθησία. Οι γιατροί αφαιρούσαν όργανα για να μελετήσουν την πορεία της νόσου σε ζωντανό χρόνο.
Πειράματα με ασθένειες: Τους μόλυναν εσκεμμένα με πανώλη, χολέρα, σύφιλη και άνθρακα για να παρακολουθήσουν τα συμπτώματα και να αναπτύξουν βιολογικά όπλα.
Δοκιμές όπλων: Έδεναν κρατούμενους σε στύλους σε διαφορετικές αποστάσεις για να δοκιμάσουν την αποτελεσματικότητα νέων χειροβομβίδων, φλογοβόλων και χημικών όπλων. Στη συνέχεια, κατέγραφαν τη ζημιά στο ανθρώπινο σώμα.
Αντοχή σε ακραίες συνθήκες: Τους υπέβαλλαν σε αφυδάτωση μέχρι θανάτου, τους άφηναν να παγώσουν άκρα μέχρι να νεκρωθούν και να σπάσουν σαν γυαλί, τους έκαιγαν ζωντανούς, τους τοποθετούσαν σε θαλάμους αποσυμπίεσης μέχρι να εκραγούν τα εσωτερικά τους όργανα.
Χειρουργικοί βασανισμοί: Πραγματοποιούσαν αδιανόητες επεμβάσεις, όπως η αφαίρεση του στομάχου και η σύνδεση του οισοφάγου απευθείας με το έντερο ή η αντικατάσταση του αίματος ενός αιχμαλώτου με ούρα αλόγου.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο μέσα σε αυτές τις εγκαταστάσεις, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι πέθαναν από τις επιδημίες που σκόρπισε η μονάδα στους κινεζικούς πληθυσμούς.
Η συμφωνία της σιωπής: Ατιμωρησία με ανταλλαγή τη γνώση
Το τέλος του πολέμου το 1945 δεν έφερε δικαιοσύνη για τα θύματα της Μονάδας 731. Αντίθετα, έφερε μια από τις πιο κυνικές συμφωνίες στην ιστορία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, διψώντας για τα δεδομένα των Ιαπώνων σχετικά με τον βιολογικό πόλεμο, έκαναν μια συμφωνία με τον διάβολο.
Πρόσφεραν πλήρη αμνηστία στον Ίσι Σίρο και το επιτελείο του με αντάλλαγμα τις ερευνητικές τους σημειώσεις. Οι δολοφόνοι δεν δικάστηκαν ποτέ στη Δίκη του Τόκιο. Αντίθετα, πολλοί από αυτούς έκαναν λαμπρές καριέρες ως γιατροί, ακαδημαϊκοί και σύμβουλοι σε φαρμακευτικές εταιρείες. Η γνώση που αποκτήθηκε με κραυγές πόνου μπήκε αθόρυβα σε αμερικανικά εγχειρίδρια.
Η σκιά που παραμένει
Η Μονάδα 731 δεν ήταν απλώς ένα έγκλημα πολέμου. Ήταν η απόδειξη του πώς η δίψα για γνώση και δύναμη, χωρίς ηθικούς φραγμούς, μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη απανθρωπιά. Ακόμα και σήμερα, η Ιαπωνία αποφεύγει να αντιμετωπίσει πλήρως αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο, ενώ για τον υπόλοιπο κόσμο παραμένει μια ενοχλητική υποσημείωση.
Το να θυμόμαστε τη Μονάδα 731 δεν είναι μια μακάβρια εμμονή. Είναι ιστορικό χρέος. Είναι η υπενθύμιση ότι το κακό δεν χρειάζεται δαίμονες για να υπάρξει. Αρκεί η σιωπή των καλών ανθρώπων.