Το τραγούδι «Αύγουστος» του Νίκου Παπάζογλου είναι ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια της ελληνικής δισκογραφίας. Με την πρώτη ακρόαση, οι στίχοι του παραπέμπουν σε έναν βαθιά ερωτικό ύμνο. Ωστόσο, η πραγματική ιστορία πίσω από τη δημιουργία του είναι πιο σύνθετη και γεμάτη ανατροπές, καθώς πρόκειται για ένα βιωματικό τραγούδι, όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος ο δημιουργός του.
Η έμπνευση: Γέννηση, έρωτας και σεισμοί
Ο Νίκος Παπάζογλου έγραψε τον «Αύγουστο» σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του. Ήταν μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της Θεσσαλονίκης το 1978, με το σπίτι του ρημαγμένο. Η έμπνευση για τους στίχους δεν προήλθε μόνο από ένα συναίσθημα, αλλά από ένα μείγμα δύο διαφορετικών εμπειριών:
Η γέννηση της κόρης του, Αδελαΐδας: Η βαθιά αγάπη και η συγκίνηση που ένιωσε για τη γέννηση της κόρης του αποτέλεσαν την πρώτη πηγή έμπνευσης.
Η ομορφιά μιας γυναίκας: Μια γυναίκα που του έκλεψε την καρδιά, τον έκανε να το βάλει στα πόδια και την περιέγραψε με στίχους όπως «Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε».
Το «Αγροτικόν» και η καθοριστική παρέμβαση του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Ο Παπάζογλου, στα τέλη της δεκαετίας του '70, είχε δημιουργήσει το πρώτο στούντιο ηχογραφήσεων στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή της Παπάφη, το θρυλικό «Αγροτικόν». Εκεί, ένα βράδυ, προσπαθούσε να τελειοποιήσει τους στίχους του τραγουδιού.
Εκείνη τη βραδιά, τον επισκέφτηκε ο επιστήθιος φίλος του, ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος. Διαβάζοντας τους στίχους, ο Χριστιανόπουλος του είπε με αποφασιστικότητα: «Αυτό δεν είναι τραγούδι, είναι ποίημα». Αφού άκουσε τη μελωδία, τον συμβούλεψε να αφαιρέσει τις «εύκολες ομοιοκαταληξίες», θεωρώντας ότι στιχουργικά έκαναν το τραγούδι φτωχότερο.
Η αρχική εκδοχή περιείχε ομοιοκαταληξίες, όπως «έκταση - έξαψη». Η συμβουλή του Χριστιανόπουλου ήταν τόσο καθοριστική, που ο Παπάζογλου άφησε το τραγούδι στο συρτάρι για περίπου δύο χρόνια!
Όταν, τελικά, ένιωσε σίγουρος για το τελικό αποτέλεσμα, μας χάρισε το μαγικό κομμάτι που όλοι αγαπήσαμε. Ο «Αύγουστος» δεν ήταν απλώς ένα τραγούδι, αλλά μια πολυεπίπεδη δημιουργία που συνδύασε τον προσωπικό πόνο και την αληθινή ομορφιά, ενώ η επιμονή του δημιουργού του και η συμβουλή ενός φίλου, το μετέτρεψαν σε ένα διαχρονικό αριστούργημα.