Ο Ιούνιος του 1987 είναι χαραγμένος στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων ως ο μήνας που η Ελλάδα ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης. Ήταν η στιγμή που ο Αργύρης Καμπούρης, ο «Τίμιος Γίγαντας» όπως τον αποκάλεσε ο Φίλιππος Συρίγος, στάθηκε στη γραμμή των ελεύθερων βολών και μετέτρεψε ένα όνειρο σε πραγματικότητα. Αυτές οι δύο βολές δεν χάρισαν απλώς μια νίκη, αλλά έδωσαν στην Ελλάδα τον πρώτο της ευρωπαϊκό τίτλο και πυροδότησαν μια άνευ προηγουμένου αγάπη για το μπάσκετ.
Το πρωτοφανές θρίλερ του τελικού
Στον τελικό με την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση, το παιχνίδι ήταν ένα πραγματικό θρίλερ. Με το σκορ ισόπαλο στην παράταση, όλα κρέμονταν από μια κλωστή. Με λιγότερα από 4 δευτερόλεπτα να απομένουν, ο Αργύρης Καμπούρης κέρδισε φάουλ και πήγε στη γραμμή. Η φωνή του Φίλιππου Συρίγου αντήχησε από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις: «Ο Αργύρης Καμπούρης κρατάει την πρόκριση στα χέρια του με δύο βολές που μπορούν να στείλουν την Εθνική μας Ομάδα στον ουρανό».
Με ολύμπια ψυχραιμία, ο Καμπούρης ευστόχησε και στις δύο, στέλνοντας την Ελλάδα στον παράδεισο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το τελικό σκορ, 103-101, έγραψε ιστορία.
Ποιος ήταν ο Αργύρης Καμπούρης;
Γεννημένος στην Αστυπάλαια, ο Αργύρης Καμπούρης αγωνίστηκε σε όλη του την καριέρα στον Ολυμπιακό, όπου κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Ελλάδας. Ήταν γνωστός για την εργατικότητά του, ενώ ο ίδιος, με απόλυτη ταπεινότητα, δήλωσε αργότερα για τις ιστορικές βολές: «Αναίσθητος πήγα, αναίσθητος τις σούταρα, αναίσθητος τις έβαλα».
Ο «Τίμιος Γίγαντας» συνέχισε να είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας, κατακτώντας και το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1989. Μετά το τέλος της καριέρας του ως παίκτης, δεν απομακρύνθηκε ποτέ από το μπάσκετ. Εργάστηκε ως προπονητής σε διάφορες ομάδες και επέστρεψε στον Ολυμπιακό ως τεχνικός σύμβουλος, μεταδίδοντας τις γνώσεις και την αγάπη του για το άθλημα στις νεότερες γενιές.
Η νίκη του 1987 ήταν ένας συλλογικός θρίαμβος, αλλά η στιγμή του Καμπούρη είναι αυτή που δικαιώνει τα καρδιοχτύπια μας και υπενθυμίζει ότι πίσω από κάθε μεγάλη επιτυχία κρύβεται η ψυχραιμία και η επιμονή ενός ανθρώπου που ήταν έτοιμος να αναλάβει το βάρος μιας ολόκληρης χώρας.